POSSESSIVE 3: Train Wolkzbin

CHAPTER 21

CHAPTER 21

NAPAIGTAD sa kinauupuang swivel chair si Krisz ng biglang bumukas ang pintuan ng opisina niya at pumasok si Train na sobrang madilim ang mukha. Parang may naka-park na maitim na ulap sa taas ng ulo nito at nagbabadha ng masamang panahon.

Matalim ang mga mata nito habang mabilis na naglalakad palapit sa mesa niya at buong galit na hinampas ng dalawang palad nito ang ibabaw ng mesa niya.

Napaigtad siya sa ginawa nito.

"B-Bakit?" Nakamulagat na tanong niya sa asawa na madilim na madilim ang mukha at nagtatagis ang bagang habang matiim na nakatingin sa kanya.

Krisz was scared when she looked at her husband pale, charcoal eyes. It held fury in them.

Nagtatagis ang bagang na nagsalita ito. "Bakit mo ba sa'kin ginagawa 'to? Bakit mo ba ako sinasaktan ng ganito? Hindi pa ba sapat ang ginagawa ko para sayo para iwan mo ako para gawin iyon sa likod ko?"

Nawala ang takot na nararamdaman niya at napalitan iyon ng pagkalito.

Nagsalubong ang kilay niya sa pinagsasasabi nito. "Ano ba ang pinagsasasabi mo?" Naguguluhang tanong niya. "Hindi kita maintindihan, Train."

Mapait itong tumawa. "Hindi mo alam? Wow naman, Krisz, nagmamaang-maangan ka pa ba? Mom already told me everything I need to know."

His mom? Oh, God. Anong sinabi ng mama nito rito?

"A-Anong sinabi ng m-mommy mo?" Kinakabahang usisa niya.

Ikinuyom nito ang kamao na naka-patong pa rin sa mesa at matalim ang mga mata na sinalubong ang mga mata niya. "Hindi mo talaga alam? You filed a divorce, Krisz! Sa tingin mo hindi ko malalaman?! Am I not enough for you?! May nahanap ka na bang iba? May mahal ka na bang iba?" Sigaw nito kapagkuwan ay lumamlam ang mga mata nito. He looked so vulnerable. "Sana sinabi mo sa akin na nakahanap ka na ng lalaking mamahalin mo, e di sana napigilan ko ang puso ko na tumibok para sayo. E, di sana nirendahan ko ang puso ko. Ngayon ka makikipagkiwalay sa akin kung kailan hulog na hulog na ako sa'yo, kung kailan baliw na baliw na ako sa'yo." Umiwas ito ng tingin. "Hindi pa ba sapat na mahal kita para iwan mo ako? Ano ba ang dapat kong gawin para mahalin mo ako at hindi iwan?"

Umawang ang labi niya at napatanga siya rito. Hindi siya nakagalaw sa kinauupuan habang nagsi-sink in sa utak niya ang mga salita na binitawan nito.

She was incapable of speaking. Nakatanga lang siya kay Train na nakatingin din sa kanya. Naumid ang dila niya. Hindi niya alam ang sasabihin. Train's confession rendered her capability to think clearly. Parang nag-stop ang pag-inog ng mundo niya.

"Krisz, ano ba ang dapat kong gawin para hindi mo ako iwan?" Malumanay na ang boses nito. "Mahal naman kita. Kung hindi mo ako mahal ngayon, pwede naman 'yan gawan ng paraan diba? Mamahalin mo rin ako. I'll do anything for you to love me." Umikot ito sa mesa patungo sa kanya at lumuhod sa harap niya. "Krisz, if you don't love me, just please, stay with me. Huwag mo naman akong iwan. I cannot live without my heart and you are my heart. I love you, Krisz."

"Hindi ko kakayanin na mawala ka sa akin. When I saw you again after eight years, hindi ko akalain na titibok ang puso ko para sayo. I have always been the kind of man who wants to plan everything. Pero kung may isang bagay man na hindi ko plinano, iyon ay ang umibig sayo. Ayaw kitang pakasalan noon kasi ayokong pumasok sa isang loveless marriage lalo na kung ikaw ang magiging asawa ko. My parents love each other, and I want that for myself, too. Papayag naman sana ako sa gusto ni daddy noon, but first, I planned to reach my goals and dreams. And eight years later, ikaw pa rin ang gusto ng mga magulang ko na pakasalan ko. I said no, I won't. I already have plans for you. After that proposal you made in my penthouse, I started planning in my head on how to make you mine. I planned to know you better. I planned to date you. And I planned to make you fall for me, because unconsciously, my heart was already falling for you. But of course, my plan change. I was forced to marry you. Sa tingin ng iba napilitan ako na pakasalan ka, iyan din ang tingin mo diba? But no, no one forced me to marry you. I only acted that way dahil natatakot ako na hindi tayo parehas ng nararamdaman. I didn't plan it, but I fell for you like a shooting star falling from the sky. Fast and hard."