7. Bölüm

27 7 12
                                    

Ve sen beni hiç düşünmeden gidersin Papatyam. Ben kalırım . Kalırım arkandan. Hep olduğu gibi! Sen gidersin Papatyam. Gidersin. Hem de bu gidiş benim ölümüm olur . Ama sen bunu hiç düşünmezsin. Ah Papatyam! Ah benim canım. Saksıda yetişen çiçeğim benim. Seni yüreğimin saksısında büyütüyorum biliyor musun? Ve sana dokunmaya kıyamıyorum 🌼.

Ada
Odaya girerken aklımda sadece okuduğum kitabın son cümlesi vardı .

" İsteğiniz kadar örtülü mekânlarda, kilitli kapıların arkasında olun, duvarlardan üçü sussa bile dördüncüsünün rüzgâra bir şeyler fısıldamasını önleyemezsiniz. "

Belki de öyledir. İstediğimiz kadar kaçalım. Saklanalım . Her şey bir gün ,gün yüzüne çıkar . Biz bunu isteyelim ya da istemeyelim. Olur. Zaten hayatta bizim istemediğimiz şeylerin seyircisi yapıyor bizi. Öyle değil mi?

   Şuana kadar Fırat hocayla tanışmadım zaten. Aslında okuldaki herkes ile aram iyidir . Ama Fırat hoca. Onu ilk gördüğüm zaman içimdeki ses bana;

'Ada bu adam sana yardım edecek, ona anlat'dedi

Hemde onu ilk gördüğüm zaman bunun olmuş olması beni çok şaşırttı. Daha tanımadan böyle yakın hissetmem ne peki? Ne diye böyle bir şey oldu anlamadım.
. Yani sanki bana günaydın dese ben herşeyi anlatırım gibi geliyor. Neden bilmiyorum. Ama öyle işte. Bir his belkide sadece ama yine de bu riske giremem ben. Başta kendim ve yaşayacaklarım için .

İçeri girdiğim zaman Fırat hoca masasında oturuyordu. Beni görünce tebessüm ederek oturmamı işaret etti. Ve bende oturdum.

Ama ne yapacağım,bana sorsa ne diyeceğim? Daha o konuşmadan elim ayağım birbirine karıştı ,konuşmak da şuan için biraz güç. Benden hayır gelmeyeceğini anlamış gibi konuşmaya başladı.

"Hoşgeldin Ada. Nasılsın bakalım?"

"Teşekkürler hocam iyiyim. Siz nasılsınız?"dedim sesim titreye titreye. .

"Bende iyiyim teşekkürler. Seninle tanımak istiyordum hep ve şimdi olması güzel."

"Neden benimle tanışmak istiyordunuz ki?"

"Çünkü bütün okul ve öğretmenlerin seni çok seviyor ve herkesle aran da çok iyiymiş. Bende merak ettim. Neden benimle hiç tanışmadığını?"

"Yani aslında şu aralar üniversitesi sınavı var biliyorsunuz ki ve birde ben de  bu aralar pek sosyal olmak istemiyorum açıkçası."

"Peki öyle olsun bakalım. Neler yapıyorsun? Ders çalışıyor musun?"

"Yani evet çalışmaya çalışıyorum diyelim."

"Peki sana bir soru daha . Sen benim ile neden tanışmak istemedin? Seni uzak tutan ne oldu?"

"Aslında sizinle ilgili bir şey yok. Yani bu benim sorunlarımdan kaynaklı bir şey.  Hem sizi daha tanımıyorum bile bu yüzden uzak durmam gibi bir durum söz konusu değil."

"Tamam o zaman sorun yok."

Ne yani biz bunları mı konuşacağız gerçekten? Hem neden hiç bir şey bilmiyormuş gibi davranıyor? Yoksa Murat hoca anlatmadı mı? Neden peki? Beni düşündüğü için mi ?
Gerçekten anlatmamış . Çünkü insan bu şekilde yani doğruyu bilip de bu şekilde davranmaz . Yani bence davranmamalı. Çok kötü bir şey çünkü.

    Bunları düşünürken masa da bir dosyaya takıldı gözüm. Üzerinde   'DAYAK YİYEN ANNELERİN ÇOCUKLARI' yazıyordu. Yaşadıklarımdan mı bilmiyorum ama bu konular beni kendine çeker sanki. Anneler. Dayak yiyen anneler. Onları izleyen çocuklar. Ve hiç bir şey yokmuş gibi susan toplum. Nasıl yapıyorlar cidden? Nasıl bu kadar duygusuz olabiliyorlar anlamıyorum gerçekten.  Burda insan hayatı söz konusu ve bu o kadar kolay değil. Olmamalı. Ne yani sizin gözünüzün önünde dayak yiyen bir kadın . Bir kadını bıraktım bir insan ya bir canlı nasıl olurda buna sessiz kalırsınız. Nasıl ya nasıl anlamıyorum. Gerçekten anlamıyorum insanoğlu nasıl bu hâle geldi. Hem onları hayata getiren ve onları büyüyenler kadınlar değilmiş gibi davranıyorlar ve gerçekten acı verende bu. Sonra sizden iğreniyorum dediği kadını başka bir kadınla aldatıyor. Cidden siz erkekler mi insansınız? Bana komik geldi de bu durum çünkü. Hemde çok komik. Ne sanıyorlar ki biz de buna sessiz mi kalalım yani?  Ne canımı acıtıyor biliyor musunuz? O hâle geldi ki hayat kadınlar erkekleri savunuyor artık. Ne olduğu gözler önüne ama işte. İnsan görmek istediğini görür değil mi? İnsan . Asla. Asla genelleme yapmıyorum. Ama erkekler yani . Ne demeliyim bir bölümümü ? İnsan olmayı hak etmiyorlar gerçekten.

SEVGİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin