Gözyaşı

FİNAL 2.

Demir yorgun geçen bir günün ardından çıkmak için hazırlanırken kapı çaldı.

"Gel."

"Demir Bey bir isteğiniz var mı? ben çıkıyorum."

"Yok Cavidan Hanım iyi akşamlar."

"İyi akşam Demir Bey."

Cavidan Hanım kapıyı kapatıp masasını topladı. Asansörü beklerken çıkan kişiyle şaşırdı.

"Esra Hanım."

"Ha Cavidan Hanım nasılsınız? Demir odasın da mı.?"

"Evet!!"

''Tamam iyi akşamlar.''

Cavidan Hanım şaşkın! halde Demir'in odasına doğru giden. Esra'ya baka kaldı.!!

Esra Demir'in odasının kapısına gelince derin bir nefes aldı. Kapıyı çaldı içeriden.

"Gel"

Sevdiği adamın sesini duyunca kapıyı açıp içeri girdi. Sevdiği adama özlemle sevgiyle aşkla gülen gözlerle bakıyordu.

Demir şaşkınlıkla!! gerçekliğine inanmaz gözlerle bakıyordu. İnanamıyordu sevdiği özlediği affetmesi için peşinde koştuğu kadın karşısında ona gülen gözlerle bakıyordu.

Esra yıllardır hasret olduğu adama aralarında hiç bir engel olmadan aşkla bakıyordu. Demir Öyle şaşkındı!! ki Esra önemli bir şey olmadan gelmesi rüya olurdu.

"Esra bir şey mi oldu.?"

Esra gülümsedi aralarındaki mesafeyi koşarcasına adımlayıp sevdiği adamın boynuna sarıldı. Demir kendine koşarak sarılan kadınla olduğu yerde kaldı. O kadar şaşırmıştı ki !! ne yapacağını bilemedi.

Esra sevdiğine sarılınca onun ne kadar şaşırdığını anladı daha sıkı sarılıp boyunu koklayıp öptü gözlerini kapatıp.

''Demir'im özür dilerim sende kabul edersen senden hiç gitmemek üzere sana geldim."

Demir kollarını kaldırıp sımsıkı sarıldı. Dili tutulmuştu sevdiği imkansızına sarılmıştı.

"Artık saklamam kalbimde senide aşkımı da sevgimi de kimseden çekinmeden doya doya yaşayalım aşkım."

Demir Esra'dan duyduklarıyla şaşkınlığı büyüdü daha da sıkı sarıldı bıraksa sanki rüyadan uyanacak Esra yok olacaktı kokladı boynu öptü.

"Sen istemesen asla bırakmam kalbim sen bana geldin ya.''

Demir Esra'nın gözlerine bakıp.

"Ben senin çok yaraladım özür dilerim."

Esra başını iki yana salladı.

" Derdim de sensin dermanım da sensin Merhemim sen olursun kırıklarıma sevdiğim."

Demir sevdiği kadının gözlerine aşkla bakıyordu atmayı unutan kalbi atıyordu. İnanamıyordu kalbi ona gelmişti.

"Ben sana aşığım köpek gibi sen ben den hiç gitme sevgilim sana hava gibi ,su gibi yemek gibi muhtacım Esra'm sen bana geldin ya şuracıkta ölsem..."

Esra Demir'in ağzına eliyle kapatıp.

''Şşş ölümden bahsetme ne olur Demir'im artık ALLAH'IN bize verdiği ömrü mutlu yaşayalım ölüm bile ayırmasın bizi."

Demir sarıldı. Yürek yangınına o gün ikisi de ne çalan telefonlarının sesini duydular ne başka bir ses birbirlerinin gözlerinden başka bir yere bakmadılar yıların özlemini gideriyorlardı. İşte onlar için bu saatler hiç geçmesin dedikleri saatlerdi.