07

641 36 1
                                    

CHAPTER SEVEN

Nang pinakawalan niya na ako ay dumilat ako, nakatingin siya sa akin, halata ang gulat na reaksyon niya.

Hindi ko na kaya. I slapped his cheek before walking away. Nanlalabo iyong mga mata ko. But I managed to look around and there I saw a comfort room.

"Carrie! Fuck! Carrie!" He's calling my name. I ignored him.

Tuloy-tuloy ako sa paglalakad hanggang sa makapasok na ako sa loob ng C.R. ng girls.

When I closed the door. I locked it and then I lean on the door.

"Carrie!" He's knocking the door and I was just crying in the c.r. silently.

I rested my head on the door and cry silently. I covered my mouth with my palm so that he won't atleast hear me crying. Napangiwi pa ako nang dahil sa hapdi ng labi ko.

I hate it! I hate this side of him! Being ruthless was not my type! I hate him!

"Carrie! Look I'm s---"

"Fucking go away! Mr. Hutton! Fucking go away!" This time I didn't control my self. I sobbed harder until I can't breath.

Why can't someone love me the way I want. Mom doesn't love me, dad loves me but I'm not his first responsibility, it's his family, and all... This Vinn. He hates me, I can tell. I wanna ask everything that 'what did I do wrong? What's wrong with you guys, hindi ko ba deserve ang mga pagmamahal ninyo?'

I sighed. I tried to calm myself.

I washed my face right after I cried before looking at my face on the mirror. My nose and eyes were red, and that explains I cried.

I applied my make-up before opening the door. And then I when I opened it, he's infront of me now. Looking at my eyes.

Napabuntong-hininga ako saka siya tinulak ng mahina at saka lumabas mula sa pintong iyon.

He stopped me, he held my hand.

Ikinuyom ko ang mga kamao ko saka buong tapang siyang hinarap. "Kung ganito rin naman pala ang gagawin ko, lahat ng maling gagawin ko, may punishments." Tumaas ang sulok ng labi ko. "Kung ganito rin naman ang trato mo sa akin. Sana hindi nalang ako pumasok dito."

"Stay or else I'm going to do all I can do para lang mawala ang kompanya ng mga magulang mo."

I raised my hands. I thought of slapping him so I did. But he gripped my hand tightly, he's smirking.

"You're so ruthless." I said before I get back my hand from his grip.

He just fixed his jacket. "Well. I am. So you have to follow anything I will say. You can call me anything you want and I don't care."

"I hate you!" I hissed before standing straight. I cleared my throat when I saw him glaring at me. "Anyway. Please show me my office. Okay... I'll work just don't please invade my parent's businesses."

"Good." He smiled widely. "You really love your parents huh?"

"Of course. They are my parents. Now please lead me to my office, boss."

"Here." he lead me to another room. Medyo malawak ang room na iyon. "You'll be staying here. My office was just in front of your office, and when I call you, come in to my office as soon as possible, ayaw ko sa mga taong matatagal ang mga galaw." I really wanna roll my eyes, how dare he.

"Okay, thanks boss." Nasabi ko nalang.

Tumingin muna siya sa akin bago tumango, umiwas ng tingin mula sa akin. Tumango siya at akma siyang lalabas sa office ko nang magsalita ako. "Boss, may ipag-uutos ka po ba sa akin?" i smiled sweetly. "Sir?--- I mean boss..."

"Ah--- ano nga ulit iyong sinabi mo?"

Napailing nalang ako. It's like he was attracted to my sweet smile. Charot!

"I was asking kung may gagawin po ako, sir."

"Kiss me---" Kumunot ang noo ko nang hindi ko narinig nang husto ang sinabi niya, ha? Hanuraw? Gave me, ba iyon?

"Ano po ulit iyon?" Tanong ko.

"Narinig mo ba ang sinabi ko kanina?"

My forehead knot. "Sir, alin doon? Gave me lang iyong narinig ko eh." Napakamot ako sa ulo.

He sighed. "Buti naman."

"Anong buti naman sir?"

He just look at me and then he tsked. "Wala... sabi ko kani-kanina lang na pagtimplahan mo ako ng kape...black coffee, one spoon of sugar."

"Copy." Sabi ko bago siya pumasok sa office niya. I sighed before entering the pantry, nagtanong pa ako sa nakasalubong kong empleyado nila. Kasi naman , nakalimutan kong magtanong kay boss/sir.

Nang makarating ako sa pantry ay may nakaupo roong isang babae--- nasa mid-30's ata. She looked at me, my face down to my feet, and then she glanced at my chest part. Kumunot ang noo ko. Nang tumingin siya sa mukha ko ay ngumiti. "I am sorry, I was just wandering, ngayon lang kasi kita nakita rito, ikaw ba iyong sinasabi nilang new personal assistant ni boss Vinn?" mukha pa siyang kinilig nong binanggit ang pangalang Vinn.

I swear I really wanna roll my eyes in front of her, pero kapag ginawa ko iyon, baka magwoworld war kami.

"Ah--- yes. Ako nga iyong new personal assistant niya. Okay sige, gagawa lang ako ng kape ni sir." ngumiti ako sa babae.

Tumango lang siya at sinabing aalis na raw siya dahil tinatawag raw siya ng nature. Napailing nalang ako saka gumawa ng coffee.

After putting one spoon of sugar ay tinikman ko iyon. "Blah!" As in blah! talaga. Kung ako sakanya coffee whipped cream nalang. "Ano ba iyan!" I shook my head before knocking sir Vinn's office door. Nakabukas ang pinto pero para hindi ako masermonan ay kumatok muna ako sa pinto. Umangat ang tingin niya sa akin saka ibinalik ang tingin sa ginagawa. "Come in..."

Nang makalapit ako sa table niya ay ibinaba ko ang cup saka tumalikod pero nanigas ako sa kinatatayuan ko nang magsalita siya. For the very first time I heard him say: "Thank you."

Lumingon ako sakanya, umiwas siya ng tingin.

Ngumiti ako. "Ano nga ulit iyong sinabi mo? Pakiulit po sir. Is it true na nag-tha-thank you ang isang ruthless guy?"

Tinuro niya ang pinto. "Wala kang narinig mula sa akin, umalis ka na... now!"

I tsked before going outside his office, pumunta ako sa loob ng office ko saka sumandal sa pader. Pumikit ako saka ngumiti. I swear, I completely heard what he said lately. It was 'thank you.'

And THANK YOU means a lot to me.

🖤🖤🖤

A/N: Bumabawi na ako sa mga araw na hindi ako nag-uupdate. HEHE...

Vinn Blaze Hutton (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon