reckless love. (Niall Horan fanfiction) (Nederlands)

chapter 1

Het allereerste hoofdstuk van Reckless Love. ik zat al een tijd te spelen met het idee, maar wilde het eigenlijk in het engels doen. nu eerst in het nederlands, vertalen kan altijd nog. Laat weten wat je ervan vind! xx

______________________________________
Vandaag was de eerste dag terug op school na de herfstvakantie, en ik verveelde me nu al dood. Mijn ogen gleden over het klaslokaal, tot ze mijn beste vriendin Julia vonden, die naar me zat te gebaren. Ze had haar telefoon in haar hand en gebaarde erop, waarna ze naar mij wees.

ik begreep haar hint meteen en grijnsde, waarna ik onopvallend onderuitzakte op mijn stoel en mijn blackberry uit mijn zak schoof. Ze had me gewhatsappt.

‘Heyy, die wedstrijd is vandaag he, om die celeb te raden! ‘

Ik trok even mijn wenkbrauw op terwijl ik naar haar keek. Dan type ik snel terug, mijn vingers ratelend over het toetsenbord. Het was een wonder dat de docente nog niks had gehoord, maar die ging zo op in haar verhaal over de geschiedenis van de wereldoorlogen dat ze niks anders hoorde dan zichzelf.

‘Ja maar alleen de onderbouw mag mee doen he, dus dat maakt niks uit voor ons..’

het duurde niet lang voor het rode lichtje opnieuw begon te knipperen, aanduidend dat ik een bericht had.

‘wie denk je dat het is dan?’

Nog voor ik kon antwoorden was de bel gegaan. Ik pakte snel mijn tas in, gooide hem over mijn schouder, kamde even met mijn vingers door mn halflange haar en liep toen het lokaal uit, opzoek naar mijn kluis sleutel. De schooldag was alweer voorbij. Als eindexamen leerling had je maar ongeveer 2 uur les per dag, aangezien de examens er aan kwamen hadden we niet veel anders te doen dan uitleg krijgen.

samen met julia liep ik de school uit, grinnikend over de outfits die sommige meiden uit ons jaar aan hadden gehad, en over de verhalen van wat mensen hadden uitgespookt in de vakantie. Plotseling werd onze aandacht getrokken door de stem van een docent, die uit een van de lokalen langs de weg kwam. Het was een engelse les.

‘jullie moeten raden.. ik geef maar een paar tips..’
het was duidelijk hoorbaar hoe de klas begon te smoezen. Julia en ik keken elkaar even aan en liepen toen geruisloos het gras over, naar de onderkant van het raam, waar we op onze tenen gingen staan om te kunnen kijken. Voor het bureau van de docent stond iemand met een bruine, papieren zak over zijn hoofd.

een baggy beige spijkerbroek met supra’s eronder. Een simpele, paarse hoodie, zijn handen in zijn broekzakken. Het was onmogelijk om de jongen zo te herkennen, maar toch voelde ik een schok door mijn lichaam gaan van herkenning. Het was een celeb, dat was al bekend, maar wie?

‘hij zingt. Hij heeft eigenlijk bruin haar..’ de klas begon steeds meer tegen elkaar te fluisteren, terwijl de docent zijn ogen over de jonge tieners liet glijden. Het was niet eerlijk dat de 2e jaars klassen deze kans kregen en niet de eindexamenleerlingen.. ik zuchtte terwijl mijn ogen nog eens over de jongen gleden. Ik had nog steeds het idee dat ik hem kende..

‘oke.. ik ga het heel makkelijk maken..’ ik hoorde enkele meisjes hun adem in houden terwijl ze de docent zenuwachtig aankeken. ‘Zijn tweede naam is James.’ Mijn ogen werden wijd toen ik het doorhad. Niall.. JAMES.. Horan.. dat kon toch niet? Hoe zouden ze die ooit kunnen strikken voor iets saais op onze school.. ?

ik zag hoe de jongen bewoog, ietwat ongemakkelijk met zijn voeten stond te schuifelen, en toen wist ik het zeker. Het was hem. De klas bleef smoezen en kon er duidelijk niet opkomen. Ik keek julia aan, die nog altijd geïnteresseerd de jongen met de zak op zijn hoofd bekeek. Opeens kon ik het niet meer uithouden, en ik trok mezelf omhoog op de rand van het raam. ‘Niall Horan’ zei ik zachtjes, mijn ogen op de jongen gericht.

Ik voelde hoe de hele klas zijn ogen op mij richtte, en ik zag de docent naar voren stappen, een kwade uitdrukking op zijn gezicht. Ik voelde het bloed naar mn hoofd stromen. Hoe kon ik ooit zoiets gedaan hebben? Ik ben hier veel te verlegen voor. Net toen ik mezelf wilde excuseren trok de jongen de zak van zijn hoofd, zoals het waarschijnlijk afgesproken was als hij zijn naam hoorde.

en jawel.. het was hem. Zijn blauwe ogen keken de klas rond, opzoek naar de gene die het had geraden. Enkele meisjes gilden, open monden overal. Ik zat nog altijd op de vensterbank, mijn ogen groot en mijn hoofd waarschijnlijk zo rood als een tomaat.

Zijn ogen vonden de mijne en hij glimlachte, waardoor ik mijn knieën week voelde worden. Het was maar goed dat ik al zat.. plotseling was het moment verboken, de docent kwam naar voren gestapt en keek me kwaad aan. ‘Wat doe jij hier, wegwezen!!’ riep hij, terwijl hij wild gebaarde met zijn handen. Ik sprong snel van het raam, en trok julia mee.

‘wait!’ hoorde ik opeens achter me, en mijn lichaam stopte automatisch, terwijl ik me omdraaide. Niall stond voor het raam, zijn ogen strak op mij gericht, de glinstering erin niet te missen. Hij draaide zich om naar de klas, zwaaide grijnzend, en sprong toen uit het raam. De docent en de klas gilden naar hem, riepen hem om terug te komen, maar hij luisterde niet. Hij rende naar ons toe, en trok mij aan mijn arm mee, wat er in resulteerde dat ik Julia weer mee trok.