reckless love. (Niall Horan fanfiction) (Nederlands)

chapter 19

Aangezien ik chapter 20 al zo goed als afgetypt heb, kan ik 19 al wel vast posten.
comment & vote voor snellere updates!
Als iemand nog een leuk idee heeft voor het verhaal mag je het altijd zeggen! 
xoxo, Dimphy <3
----

LIAMS POV. ENGLISH

we talked everything through, and finally realised we made a mistake. Harry still had feelings for Amber, ofcourse, but nothing happened. He just picked her up at the train-station, and was really happy to see her.

The paps made some pictures that told a totally different story.

Ofcourse niall believed the photo’s.. i would have too, considering what had happened before between Harry and Amber.

Finally niall believed us, and after hugging Harry, everything was okey.
‘so.. where is amber?’ Harry asked, while his eyes searched niall’s.

Niall’s eyes got big and he looked alarmed. ‘oh god! I don’t know.. i was so mad..  i yelled at her.. she just left..’ he jumped up and ran out of the room.

he opened doors on the hallway, checking everywhere. The other boys had heard the ruckuss and were now also looking. After atleast an hour we had checked everywhere in the hotel, and we hadn’t found her. where could she be?

it was almost 8 pm now. We had split up, and were all searching through the darkness in the forest that surrounded the hotel. One of the staff members told us they saw her running into the forest, so she should be somewhere in there.

it was dark, and i was scared out of my mind. The sounds of the boys calling her name drifted on the wind to me, every so often.

All of a sudden i stumbled across a branch, nearly cutting my head off i tumbled down, and with a loud thud i stopped, lying with my arms and legs spread out.

while i brushed my clothes off, i finally found what we had been looking for.

Slumped against a tree she lied on the cold, hard ground. She was knocked out. I shook my head silently and walked towards her. ‘amber..’ i quietly called, not wanting to scare her.

She didn’t respond, so i laid my hands on her shoulders and shook her mildly. ‘amber wake up, please?’ my voice begun trembling. I was scared. She felt cold, she must’ve been out in the forest for at least 4 hours now.

What if she didn’t wake up?

finally i saw her stir, and she began crying so hard, that it scared me. I sighed, and picked her up bridal style, carrying her small body in my arms. She didn’t really respond, she just laid her head against my chest.

i walked through te forest with her. she stirred a bit in my arms. ‘Niall..’ she sighed, but then i felt her relax again. She was asleep. Good.

- LIAMS POV, DUTCH.
[we hadden alles doorgesproken, en kwamen er uit eindelijk achter dat we een fout maakten. Harry had nog steeds gevoelens voor Amber, dat was waar, maar er was niks gebeurd. Hij had haar alleen opgehaald bij het trein-station, en was heel blij om haar te zien.

De papparazi waren degene die de foto’s zó hadden gemaakt dat het heel wat anders leek dan het was.

Natuurlijk geloofde Niall in eerste instantie de foto’s. dat zou ik ook hebben gedaan. Vooral als je bedenkt dat Harry en Amber al een geschiedenis hebben samen. Pff, wat een drama was dat.

Uiteindelijk geloofde de blonde Ierse jongen ons, en nadat hij Harry had omhelst was alles weer goed tussen hun. ‘so.. where’s amber?’ vroeg Harry zacht, terwijl zijn ogen Niall zochten.

Niall’s ogen werden groot en hij zag er geschrokken uit. ‘Oh god! I don’t even know.. i was so mad.. i yelled at her, than she just left..’ hij sprong op en rende de kamer uit.

terwijl hij door de hal rende gooide hij deuren open, overal kijkend. De andere jongens hadden het lawaai gehoord en kwamen ook helpen zoeken. Na op zn minst een uur zoeken, hadden we overal in het hotel gekeken, en nergens een teken van Amber gevonden.

Waar kon ze zijn?

Het was nu bijna 8uur. We waren allemaal in ons eentje aan het zoeken, in het donker in het bos dat om het hotel heen lag. Éen van de hotel medewerkers had ons verteld dat ze Amber uit het hotel had zien rennen, in de richting van het bos. Ze moest hier ergens zijn..

het was zo donker, ik was zo bang.. het enige geluid was het geluid van de jongens die haar naam riepen, dat eens in de zoveel tijd te horen was.

opeens struikelde ik over een tak die op de grond lag, brak bijna mn nek terwijl ik over de grond rolde, en met een luide klap kwam ik tot stilstand, liggend op de grond met mijn armen en benen uitespreid.

gelukkig had ik nergens echt pijn, dus ik stond snel op, en klopte mijn kleding af. Opeens, uit de hoek van mijn ogen, zag ik datgene waar we al die tijd naar opzoek waren geweest. Tegen een boom gezakt lag Amber op de koude, harde grond. Ze was bewusteloos, of ze sliep.. ik schudde mijn hoofd in stilte en liep naar haar toe.

‘Amber..’ zei ik zachtjes, om haar niet te laten schrikken.

Toen ze niet reageerde legde ik mijn handen op haar schouders en schudde haar voorzichtig heen en weer. ‘Amber, wake up please?’ mijn stem was schokkerig, ik was bang. Ze voelde koud aan, ze moest al zeker 4uur hier in het bos rondlopen.

Wat als ze niet wakker werd?

uiteindelijk bewoog ze zachtjes, om vervolgens zó hard te beginnen met huilen, dat ik er van schrok. Er was niks met haar te beginnen, ze was niet voor reden vat baar. Ze moest terug naar het hotel voor ze onderkoeld zou raken in de donkere, koude nacht.

ik zuchtte, en pakte haar moeiteloos op, ik droeg haar kleine lichaam tegen mijn borst aan en begon aan de weg terug naar het hotel. Amber bleef stil liggen, haar hoofd tegen mijn borst aangevleid terwijl ze nog altijd huilde.

Ze bleef een tijd lang stil, gespannen in mijn armen liggend, tot ik haar plots hoorde fluisteren. ‘Niall…’ was alles dat ze zuchtte, voor haar lichaam zich ontspande en ze in slaap gevallen was in mijn armen. Goedzo.]

---
AMBER POV.

ik draaide me langzaam om in mn bed, de deken nog eens optrekkend en mijn ogen nog gesloten. Laat me nog even slapen?

wacht, bed?!

ik schoot rechtop, mijn ogen wagenwijdt open terwijl ik mijn omgeving in me opnam. Ik lag in een groot bed, in het midden van een kamer die duidelijk bij het hotel hoorde. Hoe kwam ik hier? Het laatste dat ik me herinnerde was het bos..

was het dan allemaal toch een droom geweest, had ik nooit ruzie met Niall gekregen door die domme foto’s?

ik voelde tranen prikken achter mn ogen, denkend aan de ruzie van de dag er voor.
een nutteloze ruzie, aangezien er eigenlijk helemaal niks gebeurd was. alles dankzij die rot paparazzi..

langzaam stapte ik uit bed, en ik merkte dat ik nog volledig aangekleed was. er zat modder op mijn broek, en mijn handen waren geschaafd.

toen ik een spiegel ontdekte, zag ik takjes in mijn haar en mijn roodomrande ogen.

het was geen droom geweest. Ik was echt in het bos geweest, en dat was duidelijk te zien.

Zonder verder na te denken keek ik nog eens om me heen en ontdekte mijn koffers, die netjes naast het bed lagen. De jongens hadden dit gedaan, dat kon niet anders.

hadden zij me gevonden in het bos, of was ik zelf teruggekomen? Ughh wat irritant om niks meer te weten.

ik rommelde door mijn koffers en pakte een licht beige spijkerbroek en een simpel, donker tshirt. Schoon ondergoed, en een handdoek. Aan de andere kant van de kamer stond een deur open, waarachter een badkamer zat.

eerst mezelf maar eens toonbaar maken voor ik opzoek ging naar de jongens.  

___
notes;
pleeease, vote & comment.
hoe meer votes & comments, hoe sneller er updates komen.
en ik meen het, als iemand een leuk idee heeft, zeg het aub, ik zal proberen het erin te verwerken, en natuurlijk krijg je een vermelding bij het chapter dan!
OHJA, check the external link. het is een heeeeeel leuke Niall Tumblr. <3 (niet van mij trouwens)
xoxo, Dimphy<3