𝓩𝓮𝓱𝓲𝓻.
"Şarabı iyice kırmızıya boya, yarım kalmasın."
Serenay'ın dediğine kafa sallayıp dövmenin içini kırmızıya boyadığımda, "Bu dövme ne için?" diye sordum. "Dövmelerini bana pek fazla yaptırmazsın."
Güldü. "Sadece canım sıkıldı. Ayrıca senin işin bu, sorguluyor musun? Parasıyla değil mi?"
"Bedava yapıyorum Serenay sana." Tebessüm ettim. "Arkadaşım olmanın en avantajlı şeyi de bu değil mi?"
"Seviyorum bunu."
"Bitti zaten," diyerek üzerine streç filmi yapıştırdım ve ayağa kalktım. "Birkaç saate çıkarmayı unutmaya."
"Tamamdır." Arkamı döndüğümde o da ayağa kalktı ve, "Peki haftaya geliyor musun? Her şeyi ayarladık Ada, kafanı Atakan'la bozup gelmemezlik yapma."
Kafa sallayıp omuz silktiğimde dudaklarımı yaladım. "Merak etme, geleceğim. Hatta biraz şanslıysam Atakan da orada olacak."
"Nasıl?"
"Sonra anlatırım."
Aynı şekilde omuz silkip kapının olduğu yere gitti. "Ben kaçtım o zaman. Haberleşiriz."
"Tamam, görüşürüz."
Serenay'ın çıkmasıyla beraber telefonu elime aldığımda Atakan'a mesaj yazmaya başladım. En son yazdığı mesajdan sonra sadece birkaç saat geçmişti ve yazmayı unutmuştum, mesajın etkisinde kaldığımda.
AdaAltemur: Nerdesin?
AdaAltemur: Ne işmiş bu kadar, sabahtan beri bitmedi.
AdaAltemur: Kızları götürüyor musun yoksa?
AdaAltemur: Atakan.
AdaAltemur: Bilerek mi bakmıyorsun?
AdaAltemur: Sinirlenmeye başlıyorum.
AdaAltemur: Bayılmamı fln mı istiyorsun?
AdaAltemur: Çocuk baksana şu telefona.
AdaAltemur: Hey!
AdaAltemur : Yemin ederim insanı çıldırtırsın.
AdaAltemur: Baksana!
AdaAltemur: *Küfür eden emoji*
Hala bakmadığında yazmaya devam ettim ama fayda etmedi. Birkaç kere daha yazacağım sırada da dükkanın kapısı açıldı ve müşteri olduğunu düşünüp arkamı dönerek, "Hoş geldiniz," dedim.
Daha arkamı döndüğüm ansa o sesi duydum... "Kolay gelsin. Dövme yaptırmak için gelmiştim."
Atakan?
K̷.
