"İzini bıraktığın geçmiş, ellerimde ya da tenimde değil; kafamın içinde ve ordan da ancak unutursam silinir."
ASTRİD S / HURTS SO GOOD
SKİLLET / THE LAST NİGHT
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiçbir zaman bir hiçten farkım olduğunu düşünmemiştim, bu hiçbir zaman da değişmedi; ben insanların kaybetmekten korktuğu o kişi değildim ya da hiç kimsenin vazgeçilmezi olmadım. Her zaman bir seçenek olmuştum, bir seçenek olmama kendim izin vermiştim ve bunun acısını hep içimde yaşadım çünkü bir seçenek olmazsam bu hayatta hiçbir şey olamazdım; bir hiçten ibarettim ve yok olup gittim, kimse de yokluğumu fark etmedi, tıpkı varlığımı kabul etmedikleri gibi. Unutuldum, hiç unutulmamak istediğim bu hayatta, vazgeçildim; kimse neden gittin diye sormadı, neden geldin diye sormadıkları gibi, ben bir hayallettim. Bıçağın tenini kesmediği, ipin boynuna dolanmak bilmediği bir hiçten başka bir şey değildim ve herkeste bunu öyle biliyordu. Bunun için hep uyumak istedim, herkesten ve o peşimi bırakmayan geçmişimden kaçmak için, uyursam geçeceğini düşündüm; ama geçmedi çünkü geçmiş ancak ben gözlerimi kapattığımda yaşanıyordu.
Ama şuan bir ses kulağımda Nil diyerek yankılanıyordu, sanki beni bu rüyadan uyandırmak ister gibi, bağırıyordu. Uyanmak istemiyordum ama bu hayata dönmekten başka da seçeneğim yoktu, öyle değil mi?
"Nil, uyan."
Bağırışıyla hala kulağımda yankılanan ses ben ayılmaya başladığım an daha da netleştiğinde, siyah saçlarımın önüme düştüğü yere baktım ilk gözlerimi açıp, bulanıklık ardından gördüğüm tek şey siyah botlarımdı, bir sandalyede oturuyordum. Nil uyan sesi hala yankılanıyordu ama hissettiğim şeyler ellerimin arkadan bağlı olduğuydu ve boynumun ağrısından kafamı kaldıramıyordum. Bulunduğum yer her neresiyse gerçekten çok soğuktu ve ben üşüyordum, bütün algımı kazanmaya başlarken kaybediyor gibiydim; ama o ses kulağıma dolarken, bunların hiçbirine izin vermiyordu çünkü sanırım tek istediği şey kendime gelmemdi.
"Uyan Nil," bağırışıyla yine sesini bana duyurduğunda, o zaman anladım kime ait olduğunu çünkü unutmayacağım şeylerden biri de buydu. Ve hafızam bir anda yerine gelmeye başlarken, hatırladığım şeyler kafamdan bir bir geçiyordu. 9. Oda fazlasıyla tanıdıktı, yağmur yağıyordu ve ben onun motorunu sürüyordum. Telefonda aradığım o isimde bana yine Nil diye sesleniyordu üstüne basa basa ve sonra o, Kayra. Seni kahrolası hain.
