𝐊𝐀𝐁𝐀𝐍𝐀𝐓𝐀 38

471 15 3
                                    

CATHERINE POV

"I told him na kaibigan lang ang turing ko sa kapatid niya but is a fucking lie! Oh Geez! I'm fucking in love with your sister Count! Hindi ako takot o duwag pero I was in the middle of choosing, oo nasa gitna ako ng pagpili kong sino ba sa tatlo ang pipilihin ko. It is Fiona or the girl in the bar that I accidentally took her jem's or the girl in front of me!" napapanganga ako sa mga pinagsasabi niya ngayon ang dating hindi makatinging kabanda niya ngayon ay nakatingin sa kanya ng pagkamangha.

"I'm so fucking asshole dahil huli na ng malaman ko ang totoong nararamdaman ko para sa'yo. Ang gago-gago ko dahil pinipilit ko sa sarili ko na kaibigan lang kita. Nanlilisik ang mga mata ko sa tuwing may kasama kang iba. Gusto ko silang pagpira-pirasuhin pero who am I! Para ipagdamot ka sa iba! Sino ako para bakuran ka at sino ako para angkinin ka," natatawang pahiwatig niya. Pero naririnig ko pa ang hikbi ng mga taong nandidito sa loob ng araneta.

"I was been in my own cage. Yeah! sarili kong kulongan dahil kinulong ko ang sarili ko sa iisang babaeng nagpabago sa akin. Iisang babaeng inosente sa mga nangyayari sa kanyang paligid. At iisang babaeng nagpapatibok ng puso ko ng mabilis na akala mo ay lalabas na sa bilis ng kabog nito. Damn girl! You make me fucking insane, a madman, a possessive man, and a territorial man. I'm so fucking crazy in love with you Blaire Catherine Lynne Castro Saldermia."

Nagbubulongan pa ang mga tao sa loob ng Araneta pero napapikit ako ng mariin ng may tumaman spotlight sa akin. Pagmulat ko ulit ng nga mata ko ay madilim na ang kapaligaran bale ako at siya lang ang may spotlights habang may malalaking ngiti sa kanyang mga labi.

"I know na nagugulohan ka pa ngayon pero let me tell you this baby let me court you!" madamdaming wika niya pero sa akin ang mga mata niyang titig na titig. Tsaka biglang tumugtog ang pamilyar sa aking tainga.

"Kung ako ang may ari ng mundo. Ibibigay lahat ng gusto mo. Araw-araw pasisikatin ang araw. Buwan-buwan pabibilogin ko ang buwan. Para sayo! Para sayo!" umpisa niya sa pagkanta habang papalapit siya ng papalapit sa akin.

"Susungkitin mga bituin para lang makahiling. Na sana'y maging akin puso mo at damdamin. Kung pwede lang, kung kaya lang, kung akin ang mundo. Ang lahat ng ito, iaalay ko sayo," doon na lumabas ang nagbabadya kung luha.

Ang lalaking inaasam-asam ko na maging akin ay nasa stage at naglalakad papalapit sa akin. Ang lalaking pinapangarap ko ay kinakantahan ako. Ang lalaking gustong kantahin ang pinakagusto kong kantahin sa akin ay kinakanta niya. Geez! Hindi ko kaya ang mga nangyayari sa akin paligid kaya napahawak nalang ako sa aking dibdib na ang lakas ng kabog.

"Kung ako ang hari ng puso. Lagi kitang ipapabantay kay kupido. Hindi na luluha ang iyong mga mata. Na nanatiling may ngiti sayong mga labi. Para sayo, para sayo," naglalakad lang siya habang sa akin ang kanyang mga mata. Kaya lalo akong napahikbi ng nginitian niya ako ng matamis na matamis.

"Kaibigan namin 'yan!"

"Ganyan ang totoong lalaki pinagsisigawan sa mundo kung gaano mo kamahal ang babaeng mahal mo!"

"I'm so fucking proud of you kapatid!"

"Magiging sa'yo na siya kunting lakad nalang abot mo na siya!"

"Mahal na mahal at susuportahan ka parin namin Johnthony Petter!"

"Ang swerte ni Miss Blaire!"

Iba-ibang sigawan ang mga naririnig ko na ikinatawa at ngiti pa lalo ni Johnthony habang paunti-unting naglalakad pababa sa hagdan ng itablado.

"Yeah she's lucky but I'm more luckier dahil siya at siya lang ang babaeng nagpapatibok ng puso ng ganitong kabilis. It's kinda weird but its fucking true. Damn those men behind her. Hindi ko alam na talaga palang nakakabaliw ang magbahal gaya ng naririnig at sinasabi nila sa akin. Damn it!" natatawang wika niya habang nakatayo sa hagdan at tumingin sa kanyang paligid.

"Susungkitin mga bituin para lang makahiling. Na sana'y maging akin puso mo at damdamin. Kung pwede lang, kung kaya lang, kung akin ang mundo. Ang lahat ng ito, iaalay ko sayo," kanta na naman niya tsaka unti-unti na siyang bumaba habang nakatingin na naman sa akin.

"Hello their baby! Can I hold you hand please," bulong niya sa akin ng nasa harapan ko na siya. May narinig pa akong hiyawan, pagkagigil dahil sa kilig na nararamdaman nila.

Alaganin kung pinahawak ang kamay ko. Muntik pang tumayo ang kuya ko pero hinila siya ni Mr. Goggins na halatang naaasar na siya sa pinagsasabi sa kanya ng humila sa kanya.

"Damn you vocalist! You told me na hindi mo siya mahal! Ililibing talaha kita ng buhay! I'm not fucking kidding and fucking fooling around. If I say it, I meant it. Kaya mamaya ka-----" hindi na natuloy ang sasabihin ni kuya ng may humila sa kanya at sinalampak niya ang isang foot long sa bibig nito.

"Don't mind your brother. I will talk to him later for now. Listen, susungkitin mga bituin para lang makahiling. Na sana'y maging akin puso mo at damdamin. Kung pwede lang, kung kaya lang, kung akin ang mundo. Ang lahat ng ito, iaalay ko sayo!"

Naiiyak na naman ako ng mapansin ko ang maliit na butil sa gilid ng kanyang mga mata tsaka nakangiti na nakatitig sa akin tsaka niya kinuha ang kamay ko na nanginginig pa at hinalikan ito na akala mo ay crystal ako na takot niyang mabasag.

Damn! Nabasag na nga niya ang pearl ko pero hindi niya alam. Kaya lalo akong napahikbi dahil wala siyang alam na may Jhonsen na nag-eexist. Wala siyang alam na may anak na siya sa akin lalong wala siyang alam na ako ang babaeng tinutukoy niyang aksidenteng nakuha niya ang pagkainosente, ang jem's niya.

Natatakot ako na baka kamuhian niya ako kapag nalaman niya ang lahat ng ito, baka ang sayang nararamdaman ko ngayon ay mawawala nalang bigla na para lang bula. Natatakot ako na matapos ang gabing ito na pagkagising mo ay may mangyayaring hindi maganda.

Sabi nila ang saya ay may kaakibat na lungkot, dusa, sakit at pangyayaring hindi kaaya-aya. Natatakot ako ba ganun nga ang mangyayari, takot na takot ako na baka bukas ay wala na ang sayang nararamdaman at nararanasan ko ngayon.

"Bakit? Bakit ako ang napili mo? Bakit ako? Bigyan mo ako ng magandang rason kung bakit ako?" nanginginig ang labi kong wika sa kanya pero ngumiti lang siya tsaka tumingin sa kalawakan. Tsaka tumingin na naman sa akin at pinunasan ang mukha ko na basang-basa na dahil sa luha.

"Bakit nga ba ikaw? Bakit nga ba ikaw ang hinihintay ng puso ko, ng kaluluwa ko, at ang katawan ko? Bakit nga ba ikaw ang nagpapabaliw sa akin ng ganito katindi? At bakit nga ba ikaw ang pinili ko? I don't know either. I just know na mahal na mahal kita, na kulang ako kong wala ka, na hindi kumpleto ang araw kapag hindi kita nasisilayan, ang ngiti, tawa at boses mo ang siyang hinahanap-hanap ko. Mahal kita Blaire mahal na mahal kita!"

Nagulat nalang ako ng biglang nagpalakpakan ang mga taong nandidito sa loob ng Araneta. Wala akong masabi dahil napakalaking effort ang ginawa niya. Napakalaking effort dahil alam ko na live ang mga nangyayari ngayon at alam na ng buong mundo na ang hinahangahan nilang vocalist ng Band of War ang nababaliw sa akin.

"Magpakasaya kayo ngayon dahil mamaya ay iiyak kayo! Bwahahahahaaha mga gago hindi niyo na naisip ang isa sa mga importanteng tao sa buhay niyo!"















#Geez! May panira talaga! Kay gago naman🤣🤣🤣Char

#Next Chapter Coming

#Vote/Comment sapat na🥰🥰🥰

Sweet_Angel-27

LO #6: My Other Half(COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon