Öğretmenim, Serseri Ablamın Peşinde!

2. Bölüm

... Ablamın etrafta olmamayışı biraz olsun içimi rahatlatmıştı. Ama arkalardan gelen bir gölge dikkatimi çekmişti. Neden bu tarafa geliyor lütfen geri dön… 

Hayır, yapma derken birden olamaz...

~~Geun …~~

Bu gün çok yorucu bir gün olacağa benziyor. Bu çocuklar nasıl bu kadar büyük gösterebilir. Kendimi küçük bir çocuk gibi hissetmeye başladım. Ders aralarında birçok öğrenci dikkatimi çekmişti. Özellikle bir grup sürekli olay çıkaracakmış gibi etrafa sataşıyordu. 

Öğrencilerden bir kaçı seslenmişti. Bunlar nasıl konuşuyor böyle…

- Şişşt bayan bakar mısın?

- Bana mı dedin?

- Evet, bize iki sandviç hazırla ve kola…

- İki sandviç ve kola hemen geliyor…

- Çabuk ol ders başlayacak…

Bu çocuklar bizim zamanımızdan daha kötü. Bunlar ile baş etmek zor olacak. Birkaç adım attıktan sonra okulun bahçesinden gelen sesler ile herkes dışarıya koşmaya başlamıştı. Merakıma yenilerek bende dışarıya çıktım. Birkaç öğrenci okula yeni gelen birini köşeye sıkıştırmış ve tehdit ediyorlardı. Sıkıştırılan çocuk ise hiçbir şey söylemeden öylece bakıyordu. Etraftakiler ise gaza gelmiş bir şekilde bağırıyordu. 

Hiç kimsenin bir şey yapmaması dikkat çekiciydi. Nedenini bilmediğim bu durum karşısında sessiz kalmak canımı sıskada, Songena ile göz göze geldiğimizde geriye dönmek istemiştim. Ona verdiğim sözü tutmam gerekiyordu. 

Bir yandan karışma diyor diğer taraftan ise duvara sıkışan çocuk için üzülmeye başlamıştım. Git geller arasından adım atarken tekrar Songenaya dönüp bakmak istediğimde gözlerinde ki korku ile bana doğru baktığını görmüştüm. Bana bakmayı bırakarak bakışlarını olay tarafına çevirdiğim de ben de istemsiz bir şekilde o tarafa doğru dönmüştüm.

Çocuklara dikkatli baktığımda birinin elinde bıçak ile yaklaştığını görünce bu kadarına da sessiz kalamazdım zaten istesem de yapamazdım. Elimde olmadan ayaklarım beni o tarafa doğru götürmüştü. Çocuk tam elinde ki bıçağı kaldırmıştı ki farkına bile olmadan kolunu sıkıca kavramıştım. Herkes kim bu der gibi bana bakmaya başlamıştı ama ben az önce yaptığımı yeni anlamıştım. Çünkü refleks olarak karşımda duran darp edici aletlere kayıtsız kalamıyordum ve bu seferde öyle olmuştu. Hiçbir şey söylemeden elimle sıktığım kolun sahibine bakmıştım. İçlerinden biri…

-" Sende kim oluyorsun be…" dediğinde diğer çocuk beni dikkatle izliyordu. Neden bilmiyorum ama bu çocuk bana tanıdık gelmişti. Eli ile işaret ederek…

- Hadi gidelim buradan… “Kolunu kurtarmaya çalışan çocuğa baktığımda üzerindeki kıyafetin farklı olduğunu görmüştüm. Bu okuldan olmadıkları belliydi. Kolunu çekiştirmeye başlamıştı”

- Bırak kolumu yoksa…

- Hadi gidelim… “Az önce bana dikkatli bakan çocuğa bakarak”

- "Bir daha sizi burada görmeyeyim, kulağına eğilerek sizin için iyi olmaz" dedim ve doğrularak gülümsedim. Arkalarına bile bakmadan uzaklaşan çocuklara bakarken az önce beni süzen çocuğu hatırlamaya çalışıyordum. Gelen ses ile dönmüştüm bu az önce kurtardığım çocuktu…

- Teşekkür ederim. Size borçlandım…

- Ah önemli değil ama bir daha bu tiplere bulaşma yeter. Aileni düşün…