Δύο κόσμοι, Μία ένωση

~Κεφάλαιο 17~

«Αφέντη!» μίλησε ένας μαυροφορεμένος σκύβοντας με τα χέρια σε θέση σεβασμού προς τον συνομιλητή του.

«Μίλα!» του απάντησε ο μυστήριος άντρας πίσω από το σκοτεινό του γραφείο.

«Εδώ και μιάμιση εβδομάδα ο σωσίας σας σάς έχει αντικαταστήσει με επιτυχία!» του είπε πλέον με όρθιο τον κορμό του σώματός του.

«Υπέροχα! Η πληγή μου έχει σχεδόν επουλωθεί, άρα καιρός πλέον να επιστρέψω στα καθήκοντά μου. Πες του να μου γράψει σε λεπτομερή περιγραφή τα όσα έπραξε και μίλησε, αλλά και με όσους ήρθε σε επαφή.» τον διέταξε και πήρε ένα βήμα πιο μπροστά κοντά στο φως.

«Είστε σίγουρος αφέντη;» τον ρώτησε διστακτικά.

«Αμφισβητείς τον μελλοντικό διάδοχό του θρόνου;» του φώναξε αποκαλύπτοντας το πρόσωπό του στο φως. Τα στοιχεία του προσώπου του φωτίστηκαν αμέσως και έδειξαν το άλλοτε γλυκό και καλό βλέμμα του που γνώριζαν τα αδέρφια του και οι γονείς του, αλλά και το σκληρό πλέον και άκαρδο, το οποίο άρχισε να κυριαρχεί από τότε που ζήλεψε τον αδερφό του, Jinhai, πραγματικά. Ο πρίγκιπας Ju είχε κυριευθεί από την φιλοδοξία και την απληστία.

«Όχι αφέντη! Θα κάνω ό,τι μου είπατε!» είπε και έφυγε μέσα στις σκιές αφήνοντας τον πρίγκιπα να κοιτάει πλέον έξω από το παράθυρό του και να ονειρεύεται την ημέρα της ανταμοιβής του. Την ημέρα που θα είναι στον θρόνο χωρίς κανέναν να απειλεί να του τον πάρει.

~~~

Η ζωή στο παλάτι για την Αλκμήνη έχει ομορφύνει. Από την στιγμή που σταμάτησε να κινδυνεύει η ζωή της κάθε τρεις και λίγο, όπως και η σχέση της με τον Jinhai να είναι καλύτερη, ζει την ζωή που ήθελε. Την ήρεμη και γεμάτη χαρά και αγάπη. Αυτή τη στιγμή κάθεται στον κήπο της και θυμάται την συζήτηση που είχαν μετά από εκείνο το πρωινό:

«Έμαθα πως σε ενόχλησε πολύ η απουσία μου.» της είπε γλυκά ακουμπώντας το χέρι του στο μάγουλό της.

«Δεν ήταν μόνο αυτό. Δεν μου μιλούσες, επίσης, και γι' αυτά που σε απασχολούν. Θέλω να μοιράζεσαι τα προβλήματά σου με μένα. Θέλω να είμαι δίπλα σου. Να σε υποστηρίζω.» του είπε κι αυτή γλυκά κοιτώντας τον στα μάτια.

«Μου είναι δύσκολο αυτό ξέρεις. Τόσα χρόνια μαθαίνω μόνος μου να λύνω τα προβλήματά μου.»

«Μπορώ να το φανταστώ, αλλά τώρα έχεις εμένα κι εγώ εσένα. Ως ζευγάρι πρέπει να εμπιστευόμαστε ο ένας στον άλλο τις ανησυχίες μας.»