#បម្រើស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀស្រី
ជីមីន X ហ្វាសុីលី
#ភាគ ៣៨.
                              -ជាច្រើនម៉ោងក្រោយ
                              « អឹស » សម្លេងនៃការដឹងខ្លួនបន្លឺឡើង , ជីមីនបើកភ្នែកឡើងដោយភាពចុករោយពេញខ្លួនប្រាណ ក៏ដោយសារតែគេនៅគេងស្ងៀមមួយកន្លែងយូរពេក។
                              « ជីមីន! បងដឹងខ្លួនហើយ? »
                              « ហ្វា! » មិនទាន់ទាំងអោយរាងស្តើងសួរចប់ផង ជីមីនក៏ស្ទុះមកអោបហ្វាសុីលីយ៉ាងណែន ណែនដល់ថ្នាក់នាងអាចស្តាប់ឮចង្វាក់បេះដូងញាប់ៗរបស់គេ... នេះគេនៅភ័យដល់ពេលនេះ?
                              « អូនមិនអីទេមែនទេ? មានឈឺកន្លែងណាទេ? » គេមិនបានខ្វល់នឹងខ្លួនឯង តែជំនួសដោយការពិនិត្យរូបរាងនាងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ អោយប្រាកដចិត្តថានាងមិនអី! 
                              « បងមើលខ្លួនឯងសិនទៅ! របួសពិននេះហើយ នៅស្ងៀមបានទេ? » ហ្វាសុីលីនិយាយឡើងបែបនេះ រាងក្រាស់ក៏ដាក់ខ្លួនគេងវិញ មិនហ៊ានជំទាស់នឹងនាងទៀតទេ។
                              « អូនស្គមណាស់! អត់ញុំាបាយប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ? » ជីមីនសួរឡើងបែបនេះ ហ្វាសុីលីក៏ស្រាប់តែសម្លក់គេតែម្តង! នេះគេមានមុខសួរទៀត?
                              « បងអោយអូនញុំាបាយប៉ុន្មានពេលបងសួរខ្លួនវិញទៅមើល! » ឮរាងស្តើងនិយាយបែបនេះឡើង ជីមីនក៏ខ្ចឹបមាត់តិចៗ ហាក់ដឹងខុុសណាស់។
                              « បានហើយ! សម្រាកទៅ! អូនទៅរកទិញអីអោយញុាំ! » ហ្វាសុីលីថាហើយនាងក៏ងើបចេញទៅទុកអោយជីមីននៅអង្គុយផ្អែកខ្នងសម្លឹងនាងភ្លឹសៗ មិនដឹងថាគេចង់បានអី។
                              « បងគេងឆ្អែតហើយ! មិនទាន់ឃ្លានទេ! » ជីមីនទាញរាងស្តើងមកអង្គុយលើភ្លៅគេ ដោយអោបចង្កេះនាងជាប់ គិតៗទៅគេមិនលើកលែងសូម្បីតែនៅមន្ទីរពេទ្យ!
                              « ជីមីន! នេះជាពេទ្យណា! »
                              តុកៗ 
                              និយាយមិនទាន់បានប៉ុន្មានផង សម្លេងគោះទ្វារបន្លឺឡើង , ហ្វាសុីលីក៏រហ័សលោតចុះពីលើជីមីន ទៅឈរស្រួលបួលវិញ កាន់តែធ្វើអោយគេសើចឡើង... ចរិតបែបនេះអោយគេឈប់ស្រលាញ់ម៉េចនឹងបានទៅ?
                              « លោកគ្រូពេទ្យ! »
                              « ខ្ញុំចង់មកសួរពីអាការៈរបស់អ្នកជម្ងឺ ហើយនិង...
                              « ខ្ញុំធូរច្រើនហើយ! អាចទៅផ្ទះបាន! » រាងក្រាស់និយាយកាត់សម្តីលោកដុកទ័រ ជាហេតុធ្វើអោយរាងស្តើងបែរសម្លក់គេភ្លាមៗ គេប្រែជាពាលបែបនេះតាំងពីពេលណា?
                              « បាទ! បើអញ្ចឹងខ្ញុំសុំនិយាយពីអ្នកនាងហ្វាសុីលីវិញ! » គ្រូពេទ្យថាហើយគាត់ក៏ទាញក្រដាសដែលហ្វាសុីលីសុំពិនិត្យមុននេះចេញមក។
                              « សូមអបអរសាទរផងអ្នកនាង! លទ្ធផលកូនចេញហើយអ្នកនាងហ្វាសុីលី! » ដុកទ័រ
                              « ហ្វាសុីលី! អូនមានកូន? » បានឮគាត់និយាយមុននេះជីមីនក៏និយាយកាត់ជាថ្មីដោយទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលស្មានមិនត្រូវ តែក៏ត្រូវស្ងាត់វិញញកាលបើហ្វាសុីលីផ្តល់សញ្ញាអោយគេស្ងាត់សិន។
                              « កូនប្រុសឬស្រីលោកគ្រូពេទ្យ? »
                              « គឺទាំងពីរណាអ្នកនាង! » បានឮបែបនេះជីមីនក៏ញញឹមសឹងហែកមាត់ ហ្វាស៊ីលីនេះវិញគឺនាងលែងយល់រឿងគ្រប់យ៉ាងតែម្តង។
                              « ទាំងពីរ? »
« បាទ! គឺភ្លោះប្រុសស្រី »
                              « ហាស??? ថាម៉េច??? » 
                              « សូមអបអរសាទរផង! » លោកគ្រូពេទ្យនិយាយតែពិននេះគាត់ក៏ដើរចេញទៅវិញបាត់ ទុកអោយហ្វាសុីលីនៅឈរគាំងថ្មឹង។
                              « យេ!!! បងមានកូនហើយ » ជីមីនទាញរាងស្តើងមកអោបក្រសោបណែនជាថ្មី ថើបថ្ពាល់នាងខ្លាំងៗតែនាងបែរជានៅអង្គុយគាំងមិនទាន់បាត់ទៅវិញ។
                              « បងបានប្រាប់ហើយថាកាលពីមុខកុំអោយហៅបងចេកញឹកពេក! ឃើញទេ? សមមុខ! » 
                              « អូយយ ឈឺៗ! »
                              To be continued...
                              បោច ឬ ក្តិច ឬទះ?🧘
                                      
                                          
                                   
                                              YOU ARE READING
~បម្រើស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀស្រី~
Randomស្នេហាដែលមានតែការសងសឹក សងសឹកទៅមកដើម្បីរកយុត្តិធម៍ជូនខ្លួនឯងរៀងខ្លួន! បើពួកគេស្រលាញ់គ្នាមែន ចាំបាច់អីពួកគេយករឿងគំនុំមកបាំងមុខ?
 
                                               
                                                  