Tawag ng Laman

PROLOGO

Prologo

Kasalakukuyan kaming papunta sa probinsya kung saan unang tumira ang aking ama at ina, ang aking magulang. Lilipat kami ng tirahan dahil sabi na aking magulang ay hindi na raw healthy ang patuloy na paglaki ng polusyon sa lungsod. Ito ang rason nila sa akin, okay lang naman yung dahilan nila pero hindi ako mabibili nito. Ang hindi nila alam ay alam ko ang tunay na dahilan kaya kami lilipat. Siguro ang tingin nila sa akin ay bata pa at hindi pa marunong umintindi sa mga nangyayari sa buhay.

Narinig ko ang mga ito nung isang araw na nag-uusap. Kukuha sana ako ng maiinom na tubig dahil bigla na lamang akong mauhaw kinagabihan, nang makita silang dalawa na seryosong nag-uusap, na para bang may ginagawa silang dalawa na diskusyon.

Nagtago ako at pasimpleng nakinig sa kanilang sinasabi. "Kinakailangan na nating lupipat, mahal," ang sabi ng aking ina. "Sa propinsya sigurado ang buhay natin doon, mayroong sakahan na pagkukunan natin ng kabuhayan," ang patuloy nitong pagsasalita.

"Isa pa, kulang ang ipon natin pang tustos sa gastusin natin dito, nag-aaral pa ang anak natin, ayaw ko siyang huminto. Mahal ang gastos dito," ika ng aking ina. Walang ginawa ang aking ama kundi sumang-ayon na lamang, hanggang sa tumagal ay naging tahimik ang mga ito. Bumalik na lamang ako sa aking silid at natulog ulit na hindi na itunuloy ang aking pakay, ang pag-inom.

Lulan kami ng pampublikong bus habang pauwi kami sa probinsya, hindi pa ako nakakapunta roon dahil laking maynila ako. Doon ako pinanganak ng aking ina at never na nila akong dinala sa probinsya. Hindi ko alam kung saang probinsya kami pupunta basta sumasabay lamang ako sa mga daloy ng pangyayari. Kung sa ikakabuti namin ito bakit ako tututol, diba?

Panggabi ang napili nilang sakyan namin, kaya kung titignan mo ang labas ay puro mga ilaw mula sa kabahayan ang makikita mo. Maganda nga ang magbyahe sa ganitong oras, malamig ang tiempo, idagdag mo na ang hangin na binubuga ng aircon na tumatama sa aking balat.

Ang aking ina ay nasa kabilang upuan, yung hindi tabi ng bintana, habang kami naman ng aking ama ay sa tabi ng bintana. Kalong ako nito. Ang aking ina ay mahimbing ng ang tulog, samantalang kami ng aking itay ay gising na gising pa.

Nakatulog na kami kanina ng aking ama, nagising lamang kami kanina. Kaninang pagsakay namin ay wala kaming ibang ginawa kundi ang matulog lamang, samantalang ang aking ina ay dilat na dilat pa nang mga oras na iyon.

May mga malulubak na daan kaming nadadaanan kung kaya ay hindi maiwasan na kami ay mapapatalon ng kaunti, tumatalbog-talbog, nagba-bounce ba kumbaga. Nagpatuloy ang ganoong pangyayari, nang makaramdam ako ng matigas na bagay na tumutusok sa aking puwetan, wala naman ito kanina ah. Hindi maiwasang maikiskis ang aking balakang ng muling dumaan ito sa lubak-lubak. "Tumayo ka muna 'nak, may naiipit kasi," ang sabi ng aking ama. Siguro nabibigatan na ito at nangangawit dahil kanina pa ako nito kinakalong.

Muli akong umupo sa mga hita nito, ang matigas na bagay na iyon ay hindi pa nawawala. Mas lalo ko pa itong naramdaman, tila ba mas lumaki ang bakal sa tigas nito. Ang bagay na iyon ay saktong-sakto nang tumatama sa hiwa ng aking puwet. Niyakap ako ng aking ama at hindi na katulong ang ginawa nito, mas lalo lamang dumiin ang matigas na bagay na iyon. "Aahhh," ang mahinang ungol ng aking ama. Tinanong ko ito kung bakit o kung nabibigatan na ba siya sa akin, ang sabi lamang nito ay 'wag ko na lamang daw ito intindihin.

Ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon at idinantay ko ang aking ulo sa salamin na bintana, at natulog na lamang ako. Ang huli ko na lamang naramdaman bago ako nakatulog ay ang pagbalot nito ng kumot o tuwalya sa aming katawan.

"'Nak, gising na." Nakaramdam ako ng mahinang pagtapik sa aking pisngi, si nanay pala iyon. "Nasaan po si itay?" ang bungad na tanong ko sa aking ina, dahil wala na ito. "Nauna ng bumaba, kinaha nito ang mga gamit natin, halika na?" ang sabi ng aking ina. Tumayo na ito at kinuha ang aming bag na naglalaman ng mga damit namin at iba pang gamit. Maglalakad na sana ako nang pakiramdam kong parang may matigas na tela sa likod ng aking shorts, wala pa naman ito kaning madaling-araw ah. Ipinagsawalang bahala ko na lamang ito.

Pagbaba namin sa bus nang makita namin ang aking ama na naghihintay at mayroon na itong nakuhang trisikel na masasakyan namin. Sa pagkakataon na ito ay ang aking ama ay sa labas, kami naman ng aking ina ay sa may loob. Pinagmamasdan ko ang paligid, medyo liblib na ang lugar na pupuntahan namin, hanggang sa may nakita na kaming mga bahay-bahay ngunit magkakalayo. Hindi gaya sa maynila, magkakadikit-dikit ang mga ito.

Mga simpleng bahay, isang bahay kubo lamang ngunit napakaganda nito, makaluma. Napakatahimik ng paligid. Napakasarap tirhan. Napakapayapa. Wala pang masyadong tao sa labas dahil umaga pa lamang. Maaga kasi kami nakarating. Bagong lugar, bagong buhay.

Ang aming pananatili dito ay naging maayos, unti-unti rin akong nasasanay sa takbo ng buhay sa probinsya. Mas maganda rito, mas marami akong kalaro. May mga naging kaibigan ako agad sa pananatili namin dito.

Itutuloy...

LaaaUGH❤