Pinhani//Nehirler Durmaz 'Oysa sen bir nehirsin ve nehirler durmaz Kavuşur bir an önce sevdiğine asla geç kalmaz'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sinan'dan haber alamadığım üçüncü gündeyim.
Bana bir sürü garip emojilerle yazdığı günaydın mesajları, göndermeli şarkı paylaşımları, asla etkileyemediği (?) anlık fotoğrafları ve daha nicesiyle bana bulaşmadığı üçüncü gündeyim.
Arayıp sormama konusunda haklı buluyor muydum, kesinlikle.
Koynumda çocuk gibi ağlayan birini o kaldırımda bırakıp içeri giren biri olarak bu tepkiyi bekliyordum zaten.
Üzerimdeki bu ağırlık onsuzluk muydu yoksa günler sonraki mahkeme mi bilmiyorum, sadece yorgunum.
Sürekli dönüp duran onlarca düşünce ve sıkışıp kaldığım çıkmaz bir sokak. Şansım olsa en başa döner, yine Sinan'la olurdum ama bu sefer beni bırakmasına izin vermezdim. Yardım ederdim, arka çıkardım.
Pişmanlığı can yakıcıydı, kabul. Zorlandığını, deliler gibi pişman olduğunu, toplarlamaya çalıştıkça en dibe girdiğini gözlerinden okuyabiliyordum lakin herkes kendi penceresinden baktığında haklı değil miydi?
Sinan olduğumda hak verirken, Leylalığım tuttuğunda onu yerden yere vurasım geliyordu. Haklılığı yanlış anlaşılmasın, yaptıklarına arka çıkacak değilim. Sadece, yaşadıkları, geçmişi ve onu böyle bir şeye iten her şeyi yok etmek isterdim.
Her saniyesine kahkahalarla güldüğüm bir dizi bile keyfimi yerine getiremezken yapabildiğim tek şey televizyonu kapatıp arkama yaslanmak olmuştu.
Evin temizliği bitmiş çoktan eski düzenime dönmüştüm. Nazlı ve Eren ile görüşmeyeli ise iki gün oluyordu. Her ne kadar boşanacak olsam da arkadaşlarım evleniyordu ve sıkı bir hazırlığa ihtiyaçları vardı. Onları bunaltıcı ve yorucu hayatıma şimdilik sokamazdım sanırım.
Çalan kapıyla beraber ayaklandım. Onur'un geleceğini bildiğimden sakince kapıyı açtım. Beklediğim kesinlikle sadece Onur'du, yanında utangaç tavrıyla bana bakan esmer bir kız değil.
