ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအျဖစ္ ကမၻာကူးေျပာင္းမယ့္ အရွင္သခင္ႀကီး

19

ညေနပိုင္းတြင္

Qing Yun က သူ႕ေမြးရပ္ေျမသို႔ မျပန္ခင္ ေနာက္ရက္မ်ားအတြက္ အလုပ္မ်ားကို စီစဥ္ေနသည္။

သူက မီးဖြင့္လိုက္ကာ သူသယ္သြားရန္ လိုအပ္ေသာ အရာမ်ားကို ထုပ္ပိုးရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။

Qing Yun ၏ ဘဝက ထူးျခားစြာ စည္းကမ္းႀကီးသည္မွာ သူယခု ေနေနေသာ ေနအိမ္ကဲ့သို႔ပင္။ သူဤေနရာတြင္ ေနသည်မှာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ပထမတစ္ခ်က္အၾကည့္မွာပင္ မည္သူမွ်မေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္။ အရာအားလုံး ေသသပ္စြာ ေနရာက်ေနၿပီး ၕည့္ခန္းမွ အိပ္ခန္းအထိ အရာအားလုံး အညစ္အေၾကးအစက္အေျပာက္ ကင္းေနသည္။

သို႔ေသာ္ ေထာင့္တစ္ခုတြင္ ကြဲျပားေသာလက္မွတ္မ်ားကို ျပသထားေသာ သီးျခားျဖစ္ေနသည့္ ေနရာတစ္ခုရွိသည္။

၎တို႔ အားလုံးသည္ Zou Chem ၏ လက္ရာမ်ားပင္။

Qing Yun က ထိုစာအုပ္စင္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာကာ လက္ထဲတြင္ေဆာ့ကစားရန္ ထူးျခားသည့္စက္႐ုပ္တစ္ခုကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။

ထိုလူက သူတစ္ခုခုထူးျခားတာေတြ႕တိုင္း Qing Yun ဆီတစ္ခုပို႔ရန္ ဘယ္တုန္းကမွ မေမ့ခဲ့ေပ။ ထိုရက္စက္ၿပီး နတ္ဆိုးဆန္ေသာ မ်က္ႏွာေသျဖင့္ ဒီလို ကေလးဆန္သည့္အရာမ်ားကို စုေဆာင္းတတ္သည့္ Zou Chen ၏ အမူအက်င့္က အျခားသူမ်ားကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေစသလား Qing Yun မသိေတာ့ေပ။

Qing Yun ၏ မ်က္ဝန္းတြင္ မတတ္သာဘဲ အၿပဳံးတစ္ခု လက္သြားသည္။

ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ သူျပန္သြားေသာအခါ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနမည္ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ခဏမွ် စဥ္းစားေနၿပီးေနာက္ Qing Yun က စာအုပ္စင္ေပၚမွ ပစၥည္းေသးေသးေလးမ်ားကို စတင္ထုပ္ပိုးလိုက္သည္။ သူတို႔ကို ဘူးေတြထဲထည့္ၿပီး ခရီးသြားအိတ္ထဲ စီထည့္လိုက္သည္။

သူ သိမ္းဆည္းၿပီးေနာက္ ဖုန္းျမည္လာသည္။ ၎က Zou Chen ပင္။

Qing Yun မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။ ဘယ္လိုလုပ္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီလူက ဒီအခ်ိန္မွာ ေခၚရတာလဲ။

တုန္ခါေနေသာ ဖုန်းကိုေငးကြည့်ေနရင်း Qing Yun၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက က်ဥ္းေျမာင္းလာၿပီး စိတ္ပုပ္ပုပ္ျဖင့္ ဖုန္းခ်လိဳက္သည္။