ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအျဖစ္ ကမၻာကူးေျပာင္းမယ့္ အရွင္သခင္ႀကီး

60

မေန႕ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္သည္မွာ တင္းရွီအန္း တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ေခ်။ သူတို႔ ေျမအေနအထားကို စူးစမ္းေလ့လာစဥ္က ေတြ႕ခဲ့ေသာ ကစားကြင္းကို မွတ္မိသြားၾကၿပီး ညသန္းေခါင္ယံႀကီးမွာပင္ ထိုေနရာရွိဇြန္ဘီမ်ားကို ေျပးရွင္းကာ ခ်င္းယြင္အားမနက္ပိုင္း၌ အံ့ဩသြားေစရန္ ေစာင့္ေနၾကခဲ့သည္။

ခ်င္းယြင္ေလးက အရာအားလုံးကို စူးစမ္းခ်င္ၿပီး တင္းရွီအန္းႏွင့္လီရယ္တို႔ကို မျငင္းခဲ့ေပ။

ကစားကြင္း တစ္ခုလုံးမွာ လူသူကင္းမဲ့ကာ လ်စ္လ်ဴရႈခံထားရသည္။ နဂိုက လူစည္ကားခဲ့ေလာက္ေသာ ေနရာတြင္ မညီမညာအေရာင္မ်ားသာ က်န္ခဲ့သည္။ စက္ပစၥည္းအားလုံး လည္ပတ္မႈရပ္သြားၿပီး အထီးက်န္ဆန္စြာ က်န္ရစ္ေနသည္။

သို႔ေသာ္ ၎မွာခ်င္းယြင္ေလး၏ အျမင္တြင္ ျခားနားသည္။ ဤေနရာရွိ အရာတစ္ခုတစ္ခုခ်င္းစီသည္ပင္လွ်င္ သူ႕အတြက္ အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနသည္။

ေၾကာက္မက္ဖြယ္တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ကစားကြင္းထဲမွ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ စူးစမ္းခ်င္ေနေသာ လူငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းျဖင့္ ရွိေနေသာလူႀကီးမ်ား၏ ႏွလုံးသားထဲ၌ စိတ္မေကာင္းမႈအနည္းငယ္ ေပၚလာသည္။

ကစားကြင္းထဲတြင္ ဓာတ္ပုံနံရံတစ္ခုရွိသည္။ ဓာတ္ပုံေပၚမွ ရယ္ေမာေနၾကေသာ လူမ်ား၏မ်က္ႏွာမ်ားက ခ်င္းယြင္ေလးကို အနားတိုးလာေစရန္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ဓာတ္ပုံထဲတြင္ အေရာင္စုံလင္ေသာ ကစားကြင္း၊ အျပာေရာင္မိုးေကာင္းကင္၊ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ထို႔ေနာက္ ခ်င္းယြင္ေလးက ျပန္လွည့္ၿပီး အေနာက္မွျမင္ကြင္းမ်ားအားျပန္ၾကည့္ကာ တစ္စုံတစ္ခုေပ်ာက္ဆုံးေနသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။

ဒီကမၻာက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသလိုပဲ။

ရွိန့္ဖုန္းႏွင့္အျခားသူမ်ားလည္း ေရွ႕တက္လာကာ ဓာတ္ပုံထဲမွရႈခင္းကို ခါးသက္ေသာအၿပဳံးျဖင့္ လာၾကည့္ၾကသည္။

"ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးမျမင္ရတာ အေတာ္ၾကာၿပီပဲ။ ငါေမ့ေတာင္ေမ့ေတာ့မယ္။ " တင္းရွီအန္းကလက္ျမႇောက္၍ မ်က္ႏွာကိုပြတ္သုတ္ေနရင္း မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ၌ မ်က္ရည္လဲ့ေနသည္။ ကမၻာပ်က္ကပ္မတိုင္ခင္က သူ႕တြင္သုံးႏွစ္ျပည့္ကာစ သားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၾကင္နာၿပီးဂ႐ုစိုက္တတ္ေသာ ဇနီးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့သည္။သူတို႔သုံးေယာက္သား အားလပ္ခ်ိန္မ်ား၌ ကစားကြင္းမ်ားသို႔ တစ္ခါတစ္ရံ သြားလည္တတ္သည္။