ခ်စ္စရာေကာင္ေလးအျဖစ္ ကမၻာကူးေျပာင္းမယ့္ အရွင္သခင္ႀကီး

110

ေမာရစ္နိုးလာသည္ႏွင့္ ႏွလုံးသားထဲ၌ ႐ုတ္တရက္ထိတ္လန့္လာသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို သူမ်ားစြာ မေတြးနိုင္ေသးေပ။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ကာရံထားေသာ ေရခဲလႊာမ်ား ကြဲေၾကသြားေစရန္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကိုလႈပ္လိုက္သည္။ ေျမႀကီးေအာက္ရွိ ေအးစက္စက္ေရကန္ထဲမွ သူတစ္ဟုန္ထိုးေျပးထြက္ကာ ေကာင္းကင္ဘက္ဦးတည္၍ဟိန္းလိုက္သည္။

ေဒါသထြက္ေနေသာနဂါး၏ ဟိန္းေဟာက္သံက ကုန္းေျမတိုက္ႀကီး တစ္ခုလုံးကို ခ်က္ခ်င္းတုန္ခါသြားေစသည္။

ဂြၽိုက္က သူ႕ကိုေခၚလိုက္တာလား။

အႏၱရာယ္ႀကဳံလာပါက သူ႕အားေခၚလိုက္ရန္အတြက္ သူ မထြက္သြားခင္တြင္ ဂြၽိုက္ကိုမွာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕အဖိုးတန္ေလးက မည္မွ်မာနႀကီးသည္ကို ေမာရစ္သိသည္။ သူက သူ႕အကူအညီကို အလြယ္တကူေတာင္းခံမည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နတ္သူငယ္ဘုရင္ႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို သူ႕ဂြၽိုက္အားကာကြယ္ရန္ အထူးတလွယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ျခင္းပင္။

သူ႕ဂြၽိုက္က သူ႕နာမည္ကို ေခၚရေလာက္သည္အထိ မည္မွ်အႏၱရာယ္မ်ားေသာ အေျခအေနကို ႀကဳံေနရသနည္း။

ေမာရစ္၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ေဒါသျဖင့္ ေလာင္ကြၽမ္းေနၿပီး မ်က္ဝန္းမ်ားခ်က္ခ်င္းနီရဲလာသည္။ နတ္သူငယ္ဘုရင္၊ မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္ႏွင့္ သားရဲဘုရင္တို႔က သူ႕ကေလးကို ဘယ္လိုမ်ားေစာင့္ေရွာက္ေနၾကသနည္း။

ေမာရစ္က နတ္သူငယ္ေတာအုပ္ဆီသို႔ ႀကီးမားေသာအရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ပ်ံသန္သြားသည္။ သူ႕ေခါင္းထဲတြင္ ေဒါသတလိမ့္လိမ့္ထြက္ေနၿပီး ေရေအးထဲ၌ ႏွစ္ရက္သာစိမ္ခဲ့ရသျဖင့္ အနည္းငယ္သာဖိႏွိပ္ထားနိုင္ေသာ ေလာင္ကြၽမ္းေနသည့္ အပူက သူ႕စိတ္ဝိညာဥ္ထဲ၌ ပိုျပင္းထန္ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျပန္ေပၚလာသည္။

နိုင္လိုမင္းထက္ဆန္မႈျပည့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ အမည္းေရာင္ ဧရာမနဂါးႀကီးသည္ သူ႕ရတနာအတြက္ ေဇာကပ္ေနသျဖင့္ ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈ အနည္းငယ္သာက်န္ေတာ့သည္။

မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္းမွာပင္ သူကနတ္သူငယ္ေတာအုပ္အစပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ေမာရစ္ ေသြးနံ႕အရိပ္အေငြ႕ရလိုက္သည္။ သူ႕ရတနာ၏ ေသြးနံ႕ပင္။ သူ႕ႏွလုံးသားတုန္ယင္သြားၿပီး ေသြးနံ႕ထြက္လာရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူ၏စူးရွေသာအျမင္အာ႐ုံေၾကာင့္ ျမက္ခင္းေပၚမွ ရဲရဲနီေသာေသြးအား ေမာရစ္ထင္ရွားစြာ ျမင္လိုက္ရသည္။