0,7 ucunuz var mı? |texting

1.3

Pinhani - Sevmekten usanmam

Gazelden;

"Arkalara doğru ilerleyelim."

Otobüs şoförünün bilmem kaçıncı kez söylediği şeye göz devirdim. Üst üste oturmamızı falan mı istiyordu?

Elimde tuttuğu tencere ile kimseye çarpmamaya çalışıyordum. Önden yolcu arkalara doğru ilerleyince daha da sıkışıyordum.

Nihayet ineceğim durağa gelmiştik. Hızla kendimi dışarı atıp temiz havayı içime çektim.

Biraz daha dursaydım boğulabilirdim.

Yiğitin bana gönderdiği adrese baka baka ilerleyip beyaz bir müstakil evin önünde durmuştum. Doğru adrese geldiğimi umarak zile basıp bekledim.

Kapıyı elinde peçete kutusu ile  açan Bora beni görünce kutuyu yere düşürmüştü. "Gazel?!" dedi dehşetle. Bir kaç kez gözünü ovalayıp tekrar baktı.

"Sen nereden çıktın?" diye sordu inanamıyormuş gibi. Daha fazla soğukta kalıp bacaklarımın üşümesine izin vermeden içeriye girdim. Güneşe aldanıp kot etek giymiştim ve bacaklarım buz gibi olmuştu.

"Sürpriz yumurtadan çıktım." dedim yaptığım espriye yüzümü buruşturarak.

Tamam kabul ediyorum iğrençti. Fakat bu Boranın umrunda değilmiş gibi hala şaşkınca yüzüme bakıyordu.

Soğumaya yüz tutmuş tencereyi boranın eline tutuşturup montumu çıkarttım. Montumu portmantoya asıp Bora'ya döndüm.

Az önceki şaşkın ifadesi gitmiş, yerini soğuk bakışları almıştı. "Neden geldin?" diye sordu düz bir sesle.

Çekingence dudağımın kenarını ısırıp elindeki tencereyi aldım. "Dedim ya seni kendi ellerimle iyileştireceğim diye."

Tek kaşını kaldırarak ciddi olup olmadığıma bakıyordu. "Cidden geleceğini düşünmemiştim." diye mırıldandı.

"Ama geldim." dedim hızlıca. "Hadi sen içeri geç..," elimdeki tencereyi havaya kaldırıp "Bende çorbayı ısıtayım." dedim.

Gözleri bir kaç saniye yüzümde dolanmış, ardından kafasını sallayıp içeriye geçmişti.

Derin bir nefes alıp mutfağı aramaya başladım. Küçük bir villaydı. Annesi iç mimar olduğu için evini gayet güzel dekore etmişti. Uzun holden ilerleyerek mutfağa ulaştım.