အိမ်ရှင်မတို့လျှို့ဝှက်ချက်

အခန်း ၃။ လူလုပ်စည်း

ရှင်သိလား။တစ်ခါတစ်လေမှာကျွန်မတို့မိန်းမတွေကကျွန်မတို့ရင်ထဲကခံစားနေရတာကိုတောင်အလွယ်တကူထုတ်ပြလို့မရဘူး။လူတွေက မိန်းမတစ်ယောက်ဘယ်လိုနေရမယ်ဆိုတာသူတို့စိတ်ထဲမှာသတ်မှတ်ထားပြီးသား။အဲ့ဒါနဲ့နည်းနည်းလေးသာသွေဖယ်လိုက် ကျွန်မကအလိုလိုမကောင်းတဲ့မိန်းမဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက သေချာပေါက်လူနဲ့လည်းဆိုင်သေးတာပေါ့။သီရိစံပါယ်လမ်းပေါ်တတိမြောက်ရောက်လာတဲ့ သဉ္ဇာခိုင်ကတော့ ရှင်တို့ရဲ့စည်းမျဉ်းတွေအောက်မှာသူ့ဘဝကိုပိတ်ထားမှာမဟုတ်ဘူး။သဉ္ဇာခိုင်က ကျွန်မတို့ထဲမှာအရိုးသားဆုံး၊စိတ်ထဲရှိတဲ့စကားကို ရှေ့နောက်မကြည့်ဘဲအပြောတတ်ဆုံးပဲ။

အဲ့ဒိနေ့ကကျွန်မခြံရှေ့ကသစ်ပင်တွေကိုရေလောင်းနေတာ။ကျွန်မတို့အိမ်က ကျွန်းသစ်တွေနဲ့ဆောက်ထားတဲ့နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး။ရေနံချေးတွေဝပြီး မဲပြီးပြောင်လက်နေတယ်။ညဘက်ကြည့်မိရင်တော့တစ်ခါတစ်လေကျောချမ်းစရာကောင်းလိမ့်မယ်။ဒါပေမဲ့ လျှပ်စစ်မီးတွေက အလကားရှိနေတာမှမဟုတ်တာ။ကျွန်မကတော့ညနေမိုးချုပ်လာပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ခြံလုံးမီးတွေထွန်းထားလိုက်တာပဲ။အဲ့ဒါကြောင့်လူအများစုက ကျွန်မတို့အိမ်ကြီးရဲ့ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်မဲမှောင်နေတဲ့အချိန်ကိုသတိမထားမိတာများတယ်။ထို့နည်းတူစွာ ကျွန်မကိုကောပေါ့။ရှင်သာကျွန်မကိုမြင်နိုင်ရင်ကျွန်မမျက်နှာပေါ်ကခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးလေးကိုမြင်စေချင်လိုက်တာ။

ကျွန်မရေလောင်းနေရင်း လမ်းထဲကအဖြူရောင်တိုက်အသစ်ကြီးဆီကားတစ်စီးဆိုက်လာတာတွေ့တယ်။ကားအကြောင်းနားမလည်တော့ ကားအမျိုးအစားတွေဘာတွေတော့သေချာမသိဘူး။ဒါပေမဲ့ဈေးကြီးပုံရတာတော့အမှန်ပဲ။အဲ့ကားနောက်မှာဆက်တိုက်ဝင်လာတဲ့ကုန်တင်ကားကြီးတွေကိုလည်းတွေ့တယ်။ခဏနေတော့ရှေ့ဆုံးကကားကအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။သူ့အသားကဖြူဖွေးနေတာပဲ။ကြက်သွေးရောင်ပါတိတ်ဝမ်းဆက်ကြောင့်အသားကရဲရဲလေးနဲ့တောက်နေတယ်။သူကကားပေါ်ကဆင်းပြီးတာနဲ့ နောက်ကကားနှစ်စီးမှာပါလာတဲ့အလုပ်သမားတွေဆီသွားပြီး ပစ္စည်းတွေကိုဘယ်လိုဘယ်ပုံရွှေ့ဖို့မှာနေတာတွေ့သေးတယ်။သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီနဲ့ထဘီက သူမအသားပေါ်မှာကွက်တိကပ်ကပ်ရပ်ရပ်။ဒါပေမဲ့ကျပ်တုပ်နေသလိုမဟုတ်ဘူး။သူမလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူမကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီတွေက သာသာယာယာပဲသူမနဲ့အတူလှုပ်ရှားနေတယ်။ခဏနေတော့ ကျွန်မကြည့်‌နေတာကိုသတိထားမိသွားပုံရတယ်။ကျွန်မကိုပြုံးပြတယ်။သူမအပြုံးကကျက်သရေရှိတဲ့အပြုံးမျိုး။သဉ္ဇာခိုင်ကလှလားမေးရင်လှတာပေါ့။ဒါပေမဲ့သူ့ရဲ့ရုပ်ဆင်းသွင်ပြင်မှာ ‌ဆွဲငင်အားအရှိဆုံးကသူမရဲ့အလှမဟုတ်ဘူး။ သူမရဲ့တော်ဝင်ဆန်မှုပဲ။