[Zawgyi]
" ပါပါး ... အေမြေပးေတာ့ "
" ေဟ "
ပိတ္ရက္မွာ ရုတ္တရက္အိမ္ထဲကို ဒုန္းဆိုင္းဝင္လာၿပီး အေမြေတာင္းေနတဲ့ ရင္နွစ္သည္းျခာေလးေၾကာင့္ ဝမ္ပါပါးမွာ ေသာက္လက္စေကာ္ဖီေတာင္ သီးေတာ့မလိုပဲ။ အိမ္မကပ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သားေတာ္ေမာင္က အိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့လည္း က်န္းမာေရးေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနတဲ့ ဖေအဆီကေန အေမြလာေတာင္းေနျပန္တယ္။
" အခ်စ္နဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မွာမလို႔ ... အေမြေပး ... အမ်ားႀကီးေပး "
" ဒီေစာက္ကေလး ... ငါေျပာဖို႔လည္း ေစာင့္ပါဦး "
" မရဘူး ... အခ်စ္ကို တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ထားမလို႔ "
အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ သားျဖစ္သူကို ဝမ္ပါပါးက မ်က္ေစာင္းေတြပစ္ေကြၽးလိုက္တယ္။ နားရင္းေတြရိုက္ပစ္ခ်င္ေပမယ့္ နဂိုကမွ က်ပ္မျပည့္ခ်င္တဲ့ ရင္နွစ္သည္းျခာေလးကို မလုပ္ရက္လို႔။
" ေျပာေတာ့လက္ထပ္ဖို႔ေစာေသးတယ္ဆို ... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေလ့လာၾကဦးမွာဆို "
" ဝမ္ဗိုက္ပူက တအားစကားမ်ားတာပဲ ... မေလ့လာေတာ့ဘူး ... မေစာေတာ့ဘူး ... လက္ထပ္ေတာ့မွာ "
" သားက်န္႔ကေရာ "
" အခ်စ္က သေဘာတူၿပီးသား "
ဒီလိုဆိုမွေတာ့ ဝမ္ပါပါးမွာ ေျပာစရာစကားမရွိ။ ေရွာင္းက်န္႔ေလးနဲ႔ဆို သားေတာ္ေမာင္ဝမ္ရိေပၚကို စိတ္ခ်ၿပီ။
" ပိတ္ရက္ႀကီးလာတာကို သားက်န္႔ကိုေတာ့ ေခၚမလာဘူး "
" အခ်စ္က ဖ်ားေနတာ ... အျပင္မွာေအးတယ္ "
" ေဆးခန္းျပေပးေလ "
" ပါပါးေျပာတာေနာက္က်ေနၿပီ ... ျပၿပီးၿပီ . ဒီလာတာေတာင္ အခ်စ္အတြက္ ေဟာ့ေပါ့လာဝယ္တာ ... လမ္းႀကံဳလို႔ "
ဝမ္ပါပါးရင္မွာ ဒူးရင္းသီးေတြသီးသြားတယ္။ လမ္းမ်ားမႀကံဳရင္ ဒီအေဖကို အေမြလာမေတာင္းဘူးေပါ့။
" ပါပါးဟိုတယ္မွာ လုပ္မွာေနာ္ "
" ေအးပါ "
" သားပိုက္ဆံနဲ႔ "