შეწყვეტილი ცხოვრება💜🤰ტომი || ( დასრულებული)

მაპატიე ჯიმინ.

ჯონგუკის pov:
_ბა...ვშვი?(ჯონგუკი)
_დიახ,თქვენი მეუღლე ორსულადაა.გილოცავთ(ექიმი)
ბავშვი?მალე მამა გავხდები?არა, ამისთვის ძალიან ახალგაზრდა ვარ.მაგრამ ვერც აბორტს გავაკეთებინებ.ჯიმინი გაგიჟდება.არც მშობლები მომცემენ ამის უფლებას.ამისთვის ჯერ ნამდვილად არ ვარ მზად.
_ჯონგუკ...ჯუნგუკ...გესმის?(იუნა)
_ხო...ჩავფიქრდი(მე)
_გილოცავ საყვარელო,მალე მამა გახდები(იუნა)
_მეც გილოცავთ(ჯუნჯე)
_მე ჯიმინთან შევალ(მე)
ჯიმინის პალატაში შევედი.დავინახე,თუ არა ისეთი შეგრძნება მქონდა,თითქოს თავიდან დავიბადე.თითქოს ჩემმა გულმა ისევ დაიწყო ძგერა,თანაც ძალიან სწრაფად.
მის გვერდით დავჯექი და მოფერება დავუწყე.
ეს რატომ გააკეთე პატარავ?ბავშვის გამო?ჩვენი შვილი,ალბათ როგორ გიხაროდ როცა გაიგე,მე კი ყველა იმედი მოგიკალი.მაპატიე.

*1 საათის შემდეგ*
დედა და მამა ოთახში შემოვიდნენ.
_ჯონგუკ პატარავ,ეს თქვენ სახლში ვიპოვეთ(იუნა)
ფურცელი მომაწოდა.
_რა არის?(მე)
_არ გაგვიხსნია.ალბათ ჯიმინმა დატოვა შენთვის.მარტო დაგტოვებთ(იუნა)

* წერილი*
ეს ჯიმინია.არ ვიცი ყველაფერი როგორ დავიწყო.პირველ რიგში ორსულად ვარ.
არ მინდა,ჩემ სიკვდილში საკუთარი თავი დაადანაშაულო.ამიტომ ამ წერილს გწერ.მე შენ ძალიან მიყვარხარ.მართლა,შენ მე გადამარჩინე და მამაჩემისგან წამომიყვანე,შენ მე ბედნიერება მაჩუქე.მაგრამ შენ არ გიყვარვარ და საკუთარ შვილსაც ვერ შეიყვარებ.მეშინია,რომ მიგვატოვებ.არ მინდა,ჩემმა პატარამ იგივე განიცადოს,რაც მე.არ მინდა, ისიც უმამოდ გაიზარდოს და მამის ჩახუტების ლოდინში მთელი ცხოვრება გაატაროს.ვიცი,რომ ვერ გავუძლებ ამ ყველაფერს.ასე,რომ სჯობს ახლავე დავასრულო ყველაფერი.არც აბორტის გაკეთება მინდა.საბოლოოდ ამ გადაწყვეტილებამდე მივედი.
  მადლობა ყველაფრისთვის და ბოდიში,რომ კისერზე გეკიდებოდი.ბოდიში,რომ ჩემი ატანა გიწევდა და ბოდიში,რომ შენსა და თეჰიონსს შორის ვიდექი.მართლა მინდა ერთად ბედნიერები იყოთ და იმედია ასეც იქნება ჩემი სიკვდილის შემდეგ.ცხოვრება განაგრძე და ბედნიერი იყავი.
  სიყვარულით ჯიმინი♡

ტირილი დავიწყე და მუცელზე დავუწყე მოფერება.მაპატიე პატარავ.იყოს ისე როგორც შენ გინდა.ჩვენი შვილი გაჩნდება და ის ჯეონების მემკვიდრე იქნება.
_მაპატიე,ყველაფერი ჩემი ბრალია(მე)
_ჯო...ნგუკ?(ჯიმინი)
_ჯიმინ...ჯიმინ გაიღვიძეე...(მე)
_ჯონგუკ მე იცი...მაპატიე...მე უბრალოდ...(ჯიმინ)
_ჩუუ,გაჩუმდი არაფერი თქვა.ბოდიში აღარასდროს მომიხადო(მე)
შუბლზე ვაკოცე და გვერდით მივუწექი.ტირილი დაიწყო.
_მაპატიე.თეჰიონთან არ უნდა წავსულიყავი.იდიოტი ვარ(მე)
_არაუშავს,შენი ბრალი არ არის,მას სჭირდებოდი(ჯიმინ)
_ჩემი ბრალია ჯიმინ.მხოლოდ ჩემი(მე)
_ჯონგუკ...ჯონგუკ...ჩვენი შვილი...ის ხომ კარგად არის? (ჯიმინი)
_ნუ ღელავ ის კარგადაა(მე)
თავის მუცელს დაუწყო ფერება.შემდეგ მე შემომხედა, სევდიანი თვალებით.
_შენ ხომ არ გინდა,რომ აბორტი გავიკეთო?(ჯიმინი)
მუცელზე ხელი დავადე.
_რა თქმა უნდ არა,ის ჩემი მემკვიდრეა(მე)