შეწყვეტილი ცხოვრება💜🤰ტომი || ( დასრულებული)

🖕თეჰიონი🖕

ჯონგუკის pov:
*მილანთან საუბრის შემდეგ*
ტელეფონი გადავდე და ტირილი დავიწყე.მილანმა ყველაფეერი გაიგონა.ახლა მასაც შევძულდები,ისევე როგორც ჯიმინს ვძულვარ.ჯიმინის მხოლოდ ხმა გავიგე.ხმა,რომელიც ასე  ძალიან მომენატრა.არ მესმის,რატომ ვუყვარვარ მილანს.მე ისინი  მივატოვე,ერთხელაც არ დამირეკავს მათთან.ჩემი შვილი მხოლოდ ერთხელ ვნახე.რატომ არ  ვძულვარ?

*კარის გაღება*
_გაეთრიე თეჰიონ(მე)
_ჯერ არც კი შემოვსულვარ.ცრემლები მოიწმინდე მტირალა ბიჭო.ჯანდაბა რა სუნია აქაურობა ყარს(თეჰიონი)
სწრაფად გადასწია ჩემი ოთახის ფარდები,ფანჯარა გამოაღო.მზის სხივების უეცარი  შემოსვლის გამო თვალებზე ხელი დავიფარე.
_ჯანდაბა,ძვლივს ამოვისუნთქე.არ მოგბეზრდა ჯონგუკ?მთელი სამი წელი ამ სანაგვეში ტირილის და დალევის მეტს არაფერს აკეთებ.ნარკოტიკების მიღების უფლება არ მოგეცი,თორემ აქამდე უკვე მკვდარი იქნებოდი.ჩქარა აწიე შენი გასიებული უკანალი და კორეაში წაეთრიე.არ გცხვენია მილანი უკვე 3 წლისაა,საწყალი ბავშვი(თეჰიონი)
რაღაც პარკები ამოიღო.ხელთათმანები გაიკეთა და დალაგება დაიწყო.
_და შენ არ მოგბეზრდა ჩემი გასიებული უკანალის დევნა თეჰიონ?ჩვენ დიდი ხნის წინ დავშორდით.გაეთრიე ჩემი ცხოვრებიდან(მე)
_არა,არა და არა და საერთოდ შენ ამას ცხოვრებას ეძახი?მე,რომ არა მარტო დალპებოდი.ჯიმინის ცრემლებს ვერ ვუყურებ შენს დაკრძალვაზე.თან მეც მიყვარხარ,ცოტათი.ცოტათი,მაგრამ  ეს მაინც სიყვარულია(თეჰიონი)
_ჯიმინი?მის სახელს როგორ ახსენებ.ის ფიქრობს,რომ აქ ყოველ დღე შენთან ერთად ვერთობი.მან საწოლშიც კი შეგვისწრო(მე)
_და შენ?შენ საერთოდ როგორ მარიგებ ჭკუას მაგ თემასთან დაკავშორებით?მამა,რომელმაც შვილი და ქმარი იმიტომ მიატოვა, რომ ლაჩარია და მამობის ეშინია(თეჰიონი)
_არ მიმიტოვებია მათთვის ასე აჯობებდა(მე)
_კი როგორ არა,დარწმუნებული ვარ  ჯიმინი ღამეებს ტირილში ათენებს.გამოსირებულო(თეჰიონი)
_სიტყვები!(მე)
_ჰა ჰა ჰა,საწოლიდან ბოლოს როდის ადექი?ფისები არ მოუნდა მშიშარა ალფას?გადაგყენო?(თეჰიონი)
ხმა აღარ გამიცია.ეს მართლა იდიოტი როგორ მიბედავს,მე,ჯონ ჯონგუკს,მაღალი კლასის ალფას მდიდარი ოჯახიდან...
მაგრამ,რომ დავფიქრდეთ მართალია.სადღაა ძველი გართობის მოყვარული ჯონგუკი?რომელიც ისეთი ენერგიული იყო.ახლა მხოლოდ დალევა,მოწევა და დეპრესია შემჩა ძველი ცხოვრებიდან.
   თეჰიონმა დალაგება დაასრულა.ფეხზე ვერ ამაგდო,რომ დამებანა და საწოლისთვისაც მიეხედა.საბოლოოდ დანებდა და წასვლა გადაწყვიტა.
კართან გაჩერდა
_მართლა გეუბნები ჯონგუკ.შენთვის მართლა კარგი მინდა.დაფიქრდი, რამდენს კარგავ აქ  დროის ტყუილად ფლანგვით(თეჰიონი)
თეჰიონის სიტყვებმა მართლა დამაფიქრეს.საბოლოოდ მთელი ღამე ფიქრის შემდეგ.მივხვდი,რომ დასაკარგი არაფერი მაქვს.აქ არაფერი გამაჩნია,იქ კი მთელი ცხოვრება მაქვს,ოჯახი,კომპანია,ყველაფერი რაც განაჩნია ახლა კორეაშია.წავალ და თუ არაფერი გამომივა ისევ უკან დავბრუნდები.

ავტორის pov:
ჯონგუკმა მოიტყუა იმის შესახებ, რომ თეჰიონთან ერთად მიდიოდა იაპონიაში.ის და თეჰიონი ჯერ კიდევ მაშინ დაშორდნენ ერთმანეთს როცა ჯიმინმა მათ საწოლში შეუსწრო.საბოლოოდ გადაწყვიტეს, რომ მეგობრებად დარჩენილიყვნენ.თეჰიონს არ სურდა,რომ ბავშვი მამის გარეშე გაზრდილიყო.როცა ჯონგუკი იაპონიაში ჩამოვიდა.თეჰიონმა მათი მეგობრის საშვალებით გაიგო ეს ამბავი.ერთი კვირის შემდეგ ისიც ჩავიდა იაპონიაში,სადაც ჯონგუკი საშინელ სიტუაციაში დახვდა.მისი სახლში საშინლად არეული იყო, ყველგან სასმლის ბოთლები და სიგარეტის ნამწვავები ეყარა.ჯონგუკს კი ერთერთ პოპულარულ ბარში გადააწყდა,დილის 5 საათზე,სიმთვრალისგან გათიშული ესვენა მაგიდაზე.მას შემდეგ გადაწყვიტა,რომ მოუვლიდა.თვითონ სტრიპტიზიორად დაიწყო მუშაობა,ღამ ღამობით. უვლიდა და ეხმარებოდა.მართალია მისი გაკეთებული საჭმელი სძულდა ჯონგუკს,თუმცა,სხვა გზა არ ჰქონდა.საბოოლოდ თეჰიონმა ის ყველაფრის მიუხედავად გადაარჩინა.ნარკოტიკების გაკეთებას აპირებდა,მაგრამ თეჰიონი ყველანაირი გზით ცდილობდა მის შეჩერებას.მილანის ფოტოებსაც აჩვენებდა.ხანდახან ჯიმინს ეკონტაქტებოდა და ჯონგუკზე აგებინებდა,რომ კარგად იყო.თუმცა,არ უთქვამს ჯონგუკის ტყუილის შესახებ.ჯიმინს ალბათ გული გაუსკდებოდა მის ასეთ მდგომარეობაზე,რომ გაეგო...