შეწყვეტილი ცხოვრება💜🤰ტომი || ( დასრულებული)

ნახვამდის ჯონგუკ.

ჯიმინის pov:
ბოლოს ყველა მტოვებს.ყოველთვის ასე ხდება,დედამ მიმატოვა,მამამ მიმატოვა,ახლა ჯონგუკიც მტოვებს.ის აღარასდროს დაბრუნდება ჩვენთან.პატარავ შენს მამიკოს არ უნდა,რომ ჩვენთან იყოს.მას ვძულვართ,მაპატიე ამისთვის.საკუთარი თავი არ მეცოდება.უკვე მივეჩვიე,რომ არავის ვუყვარვარ,მაგრამ ბავშვი მეცოდება, რომელიც უმამოდ უნდა გაიზარდოს.ნუ ღელავ პატარავ მე შენ არასდროს დაგტოვებ.
ბარგის ჩალაგება დავიწყე.ჯონგუკი ისევ ნასვამი მოათრიეს.თუმცა, ისეთი გულნატკენი და გაბრაზებული ვიყავი,რომ სხვა ოთახში დავიძინე.

ჯონგუკის pov:
დღეს მარტომ გავიღვიძე.მხოლოდ საშინელი თავის ტკივილი იყო ჩემთან.ჯიმინი შევამოწმე.მას სხვა ოთახში ეძინა ალბათ როგორი გაბრაზებულია ჩემზე.ბარგის დალაგება დაუწყია.მეც ჩავალაგებ დღეს ჯიმინს ჩემს მშობლებთან წავიყვან და ხვალ მეც გავფრინდები.
*1 საათის შემდეგ*
_გაიღვიძე ჯიმინ?(მე)
_ხო(ჯიმინი)
_დღეს მშობლებთან გადავალთ(მე)
_კარგი(ჯიმინი)

*4 საათის შემდეგ*
ჩემს მშობლებთან მივედით,თუმცა, ჯიმინი ძალიან მოწყენილია ხმასაც არ იღებს.დედაჩემმაც კი ვერ შეძლო მისი გამხიარულება.
დედამ და მამამ ბოლოჯერ სცადეს ჩემი დარწმუნება,თუმცა,საბოლოოდ დანებდნენ.

*ღამე*
ჯიმინი ჩემს გვერდით ზურგით იწვა და ხმას არ მცემდა.
_ჯიმინ,მაპატიე ასე ძალიან გეწყინა?(მე)
_მეკითხები კიდეც?(ჯიმინი)
როგორც ჩანს ტიროდა.მისი ხმა საშინელ მდგომარეობაში იყო.
*10 წუთის შემდეგ*
_ჯონგუკ აუცილებელია,რომ წახვიდე?(ჯიმინი)
_კი(მე)
_შეიძლება,რომ დღეს ჩახუტებულებმა დავიძინოთ.ჩვენს შვილს ბოლოჯერ მოეფერები?(ჯიმინი)
_რა თქმა უნდა(მე)
ჯიმინი მომეკრა და ჩემს მკლავებში განაგრძო ტირილი.

*მეორე დღე*
ავტორის pov:
ჯონგუკი აეროპორტში უნდა წასულიყო.იუნა დაემშვიდობა ჯონგუკს,მაგრამ ჯიმინი ოთახში იჯდა და ტიროდა.
_ჯიმინი?(იუნა)
_არ ვიცი დედა,ოთახიდანაც კი არ გამოდის(ჯონგუკი)
_ვერაფერი გაგაგებინეთ.არ უნდა წახვიდე,მათ შენ სჭირდები!(მინ ჰო)
_მამაა(ჯონგუკი)
ჯიმინმა კიბეზე სწრაფად ჩამოირბინა.ტიროდა,მაგრამ ჯონგუკს მაინც ჩაეხუტა.
_მშობიარობა,რომ დამეწყება ხომ მოხვალ?(ჯიმინი)
ჯონგუკს არაფერი უთქვამს.
_ეს წაიღე კარგიი(ჯიმინი)
ჯიმინმა ჯონგუკს მათი და ბავშვის ფოტო მიაწოდა.
ჯონგუკმა ბოლოჯერ აკოცა ჯიმინს და წავიდა...