- 3 -

705 92 7
                                    

Unicode version

ဂျယ်နို သူ့ကိုယ်သူသတိထားမိပြီး အသိပြန်ဝင်လာတယ့်အချိန်မှာ သူက တောနက်ထဲက တစ်နေရာကိုရောက်နှင့်နေပြီ။ ပုစွန်ဆီရောင်သန်းတယ့် နေရောင်ခြည်က အခုအချိန်မှာတော့ အမှောင်ထုရဲ့အားအင်အောက်မှာ ဝပ်တွားခရတယ်။ လုံးပတ်ကြီးပြီး အခြားအပင်တွေထက် အတော်အတန်ပိုမြင့်မားတယ့် သစ်ပင်ကြီးက သူ့ရဲ့အနောက်မှာ။ ထိုသစ်ပင်ရဲ့အခက်အလက်တွေက သူ့ကိုအုပ်မိုးပြီး ကာကွယ်ထားသယောင်။

လင်းရောင်ခြည်ဟူ၍ တစ်စိုးတစ်စိမျှမရှိ။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို အမှောင်ထုကသာ ရစ်ပတ်ထားတယ်။ ကောင်းကင်က ဖြန့်ကျက်တယ့် လရောင်ခြည်ဟာလည်း မိုးထိအောင်မြင့်မားတယ့် သစ်ပင်တွေရဲ့ အကိုင်းအခက်တွေကြားမှာ ခပ်စိတ်စိတ်။

တိတ်ဆိတ်နေတယ့် ဝန်းကျင်ကိုဖြိုခွင်းစေတယ့် လေတိုးသံနဲ့ ပိုးဖလံတို့ရဲ့ မြည်တွန်သံက ဂျယ်နိုကိုပိုပြီး ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားစေတယ်။

" မေမေ သားကိုလာခေါ်ပါ... " တစ်တောလုံးမြည်ဟီးသွားလောက်စေမယ့်အသံနဲ့ အားကုန်ဟစ်ပြီး အော်ချလိုက်ပေမယ့် တကယ်တမ်းထွက်လာတာက ညဘက်ရောက်လာလေ အချမ်းပိုလာလေဖြစ်တယ့် အအေးဒဏ်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတယ့် ခပ်အက်အက် အသံတစ်ခုရယ်သာ။

မှိန်ပြပြအလင်းရောင်ကိုပေးနေတယ့် ကောင်းကင်ယံက လမင်းက အပေါ်ကိုရောက်လာလေလေ သူ့ရဲ့ထိတ်လန့်မှုက ပိုတိုးလာလေလေဘဲ။ ညဉ့်နက်လာတာနဲ့အမျှ တိုက်ခတ်တယ့်လေတွေကပါ အရိုးထဲစိမ့်ဝင်လောက်တယ့်အထိ အေးခဲလာတယ်။

ဒူးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပိုက်ကာကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ရင်း အားပိုကောင်းလာတယ့် အအေးဒဏ်ကနေကိုယ့်ကိုယ်ကိုကာကွယ်ရတယ်။

အတွေးထဲမှာတော့ အကြောက်တရားပေါင်းစုံက စိုးမိုးတယ်။ အခုအချိန်မှာသာ သူ့ကိုဘယ်သူ့မှ ရှာမ‌တွေ့ဘဲ ဒီမှာတစ်ယောက်တည်း သေသွားခဲ့ရင်ဆိုတယ့် အတွေးကတော့ ထိပ်ဆုံးကပေါ့။

‌လက်နဲ့ပိုက်ထားတယ့်ဒူးပေါ်ကို ခေါင်းမှောက်ချလိုက်ရင်း မြင်ကွင်းထဲကို ဘာမှမဝင်လာနိုင်အောင် မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ချလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကားပေါ်ကမဆင်းခဲ့ရင် အကောင်းသားဆိုတယ့် နောင်တတွေက အစီအရီ။

Untold FairytaleWhere stories live. Discover now