Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
KAÇAMAZDAN KAÇMAK
Ayrıntılarını asla vermeseler de zaman zaman, yıllar önce kasabamızda birbirine aşık olan iki erkeğin hikayesi dolandırdı ortalıkta. Herkesin yakın arkadaş sandığı bu ikilinin arkadaştan daha fazlası olduğu anlaşılınca çevre kasabalara yayılmadan ikisini de öldürmek istemişler. Neyse ki ikilinin en yakın arkadaşı, kasabalının yapacaklarını öğrenip arkadaşlarını kasabadan göndermeyi başarmış. Çocukları ve gençleri korkutmak için olayın sonunu değiştirerek anlatırlardı ama çok üzüldüğümü ve etkisinden çıkamadığımı gören ablam, doğru sonu anlatmıştı bana bir gün sağ olsun. Ben de hemen bizimkilere anlatmıştım. Kaçabildiklerini öğrendiğimiz zamanki mutluluğumuz hala aklımda. Ama bir daha kimse bahsetmedi bu konudan. Çünkü zaman geçti ama bizim kasabanın geri kafalılığı hiç geçmedi.
Şimdi ise tarih tekerrür ediyordu. O hikayenin günümüzdeki bir baş kahramanı da ben olmuştum. Herkesin sadece arkadaşım olduğunu düşündüğü Byun Baekhyun'a ezelden beri aşıktım.
.
"Park Chanyeol..." dedi. "Seninle olmuyor."
Derin bir iç çektim. Bildiğim şeyleri neden söylüyordu ki? Canım zaten kalmamıştı benim, daha ne götürecekti benden?
"Ama sensiz de olmuyor." dedi sonra. Alnımı alnından çekip yüzüne baktım hemen, sahici mi yoksa ben garipten sesler mi duyuyorum diye.
"Seninle biz bu kasabaya fazlayız belki ama, sensiz de ben yarımım Park."
