Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bende özel olmayı dilerdim."
⚝
Nefeslerimi dizginlediğimde telefonumu tekrar açmama gerek kalmamıştı çünkü sesler yavaşlamış gibiydi. Sanki biri sinirini bilerek dolaplardan çıkarıyordu. Belki benim için gelmiş biriydi veya okulun öğrencilerinden biri de olabilirdi. Her kimse şuan tahmin etmek de bir hayli zorlanıyordum. Duvar kenarından çok hafif bir şekilde başımı uzattığımda görüş alanım devrilen dolaplarla doluydu.
O kadar ağır dolapları kolayca devirebilmesi mantıklı gelmiyordu. Bu kişinin bir öğrenci olmadığı çok açık belliydi.
Sonrasında gördüğüm siyah takım elbiseli bir kadın aniden geriye çekildiğinde dolapların arkasından siyah gür saçlarını fark ettim ama böyle iri yapılı bir kadını tanıdığımı sanmıyordum. Kemerine bağlı olan silahları ve bıçakları gördüğüm anda refleksle geriye çekildim. Elimdeki telefonda tam o sıra titrediğinde son anda sesini kıstığım için neyse ki sorun olmadı.
Telefonun ekranını açtığım an Alkan'dan gelen mesajı gördüm.
Gönderen:Alkan Alvina saklan ve biz gelmeden de sakın bir şey yapma.
18.30
Mesaja uzun bir süre bakmakla yetinip öylece durdum. Doğru söylemek gerekirse bana pek bir etki yaratmamıştı çünkü bu kadından artık saklanmama gerek yoktu. Boşuna mı o kadar ders alıp eğitim görmüştüm. Açıkçası ilk başta korumacı ruhlar sandığımdan dolayı saklanmıştım.
Onlara karşı bir önlem alamazdım ama bu kadın için geçerli değildi.
Ellerimi eteğime sürtüp bacaklarımı hareket ettirdiğimde sanki üzerimdeki bütün gerginlik kalkmış gibi hissediyordum. Çok geçmeden duvarın arkasından çıktığımda kadın adeta kokumu almış gibi bana döndü ve dudaklarındaki sinsi tebessüme düz bir ifadeyle bakmaktan başka bir tepki de bulunmadım.
"Kalp kırıcı...Sonunda teşrif ettin," deyip ellerini beline yasladığında sanki yüzündeki sinsi ifade kin duygusuna doğru çekiliyor gibiydi. "Kimsin sen?" diye sormakla yetindim.
"Bir yabancı."
Bende en sonunda onun gibi dudaklarımı kıvırdım ama bu gerçekçilikten baya uzaktı."Baran'ın yabancısı mı?" diye sorumu ona doğrulttuğumda belindeki elini silahına doğru yaklaştırdığına şahit oldum ama hiç umursamadım bile. Eğer o silahı bana doğrultmak isteseydi çoktan yapardı. "Zeki kız," derken aramızdaki devrilmiş dolaba doğru ilerledi. O sıra gözlerindeki gri rengi apaçık fark edebiliyordum çünkü bu loş ortamda daha çok gözüme batıyordu.
