Asker Mi? texting

9

Merhabalar okunma beklediğimden hızlı artıyor. Aşırı derecede mutluyum okuyan herkese teşekkür ederim.
Oy verip ve özellikle yorum yapanlara ayrı teşekkür ederim. Bol bol yorum bekliyorum. Belki bu bölüm 50 yorum olur.  Sınır koymayı sevmem ama bu bölüme 50 yorum 100 oy gelirse çok mutlu olurum.

...
Periden;

Pusat'ı sinir etmek garip bir şekilde hoşuma gidiyordu. Mesajlarımızı tekrar okurken sırıtıyordum. Galiba onunla konuşurken asla karşılaşmayacak olmamızın rahatlığı da vardı. Beni görmek için İstanbul'a gelecek hali yoktu.

Tam bu haldeyken odamın kapısı dan diye açıldı. Ben sanki kötü bir şey yaparken yakalanmışım gibi telefonu yatağa fırlattım.

"Daha hazır değil misin kızım?"

Annemin cümlesi şaşırmıştı. Neye hazır olacaktım ki?

"Neye hazır olacağım anneciğim?"

"Ekrem amcanlar gelecek yemeğe hadi hazırlan."

"Yavşak oğlu da gelecek."

"Efendim kızım ne dedin?"

"Tamam hazırlanıyorum dedim başka ne diyeceğim."

Annem Allah'tan o cümlemi duymamıştı. Ekrem amcalar bizim çok yakın aile dostumuzdu. Ara sıra aile buluşmaları olurdu. Ekrem amcanın benim yaşımda bir oğlu vardı ve tam sırnaşığın tekiydi.

Aslında annem geleceklerini dün söylemişti ama ben Pusat bey ile uğraşmaktan unutmuştum. Hemen giyinme odama geçtim. Aslında önümde çok seçenek vardı ama ben yinede giyecek hiçbir şeyim yok gibi hissediyordum.

En sonunda fazla abartmanın manasız olacağına karar verip siyah gömlek ve beyaz kot pantolon giyindim. Gömleğin bir kısmını pantolonun içine soktum, diğer kısmı dışarıda kalmıştı. Farklı bir tarz olmuştu ve hoşuma gitmişti.

"Anneciğim geldiler."

Ne çabuk gelmişlerdi? Demek ki bugün ben saatin farkına varamıyordum. Daha fazla bekletmeden aşağı indim.

Ekrem amca, karısı Aslı teyze ve oğulları  Yiğit salonda beni karşıladılar. Zaten Yiğit merdivenden göründüğüm andan beri beni süzüyordu. Birkaç kez sevgili olmamız için teklifte bulunmuştu ama hayır demiştim. Beyefendi hayırdan pek anlamıyordu.

"Hoş geldiniz." diyip tam Annemin yanına oturacakken.

"Hiç oturma kızım, yemeğe geçelim isterseniz."

Herkes annemin cümlesiyle gayet özenli hazırlanmış masaya geçti. Masanın baş köşesine babam, sağ yanına annem, sol yanına Ekrem amca oturmuştu. Ben annemin yanına geçtim. Aslı teyze zaten kocasının yanına oturmuştu. Yiğit ise annesinin yanına geçmek yerine benim yanıma oturmuştu. İstediğim ot yine burnumun dibinde bitmişti.

Yemek gayet sessiz ve sakin geçmişti. Şimdi ise ailecek sohbet ediyorduk.

"Bizim çocuklarında okulu bitti." gibi garip bir cümle kurdu Aslı teyze.

"Evet Peri ekonomi bölümünü başarı ile bitirdi çok şükür." klasik Türk annesi gibi annem beni övmeye bayılırdı.

"Benim oğlumda işletmeyi başarı ile bitirdi." galiba bizim akademik başarılarımız ile övünme seansı başlamıştı. Babamlar ise kendi aralarında muhabbet ediyordu.

"Evlendirelim diyorum artık bizim oğlanı."

Evlendir Aslı teyze bundan bize ne demek istesemde sustum. Uzun zamandır bakmadığım telefonuma baktım. Pusat mesaj atmıştı. Bu sıkıcı muhabbetten beni kurtaracak gibi duruyordu.

Pusat:Yıldızlar burada ayrı bir parlak olur bilir misin?

Pusat:Şehrin ışığı yüzünden gizlenen yıldızlar burada kendini saklamaz

Peri:Burada yıldız pek görülmez

Pusat:Belki aynaya bakmalısın Yıldız görmek için

Attığı mesaj ile gülümserken bir çiftin gözün beni izlediğini biliyordum. Zaten gözünü benden hiç ayırmamıştı.

"Neden gülümsüyorsun? Kim mesaj attı sana?"

Oturduğu koltuktan kalkıp yanıma oturmuş bir de hesap soruyordu.

"Seni hiç ilgilendirmez."

İkimizde kısık sesle konuşuyorduk. Zaten ailemiz bizi pek takıyor gibi durmuyordu. Onların arasında koyu bir muhabbet dönüyordu.

"Ah güzelim seninle ilgili her şey beni ilgilendirir."

Tam Yiğit'e ağzının payını verecekken Aslı teyzeden duyduğum cümle bütün sinir sistemimi altüst etmişti.

"Ne kadar da yakışıyorlar değil mi? Siz ikiniz evlenseniz keşke."

...
Neler diyorsun öyle Aslı teyze?

Perinin yaptığı kombin;

Bu da Yiğit;