@bosinsan: Yoksa sen mafya mısın?
@cihangir: Ne?
@bosinsan: Mafyaysan beni kaçırır mısın?
@cihangir: Ne kaçırması? Sen iyi olduğuna emin misin?
@bosinsan: Aa bak! Bana hayır mafya değilim demedin. Hadi o zaman ben sana konum atayım da beni kaçır.
@...
Sinsice gülümsedim. Ondan çok güzel bir istekte bulunacaktım. Kendisi bana söz verdiği için de yapmak zorundaydı. Bu işe artık bir son vermeliydim.
Telefonu koltuğun üstüne bıraktığımda elimle bacağımın üzerinde ritim tutturdum. Beklemeyi sevmezdim ama yapacak bir şeyde yoktu.
"Söyle." Merdivenlerden hızlıca indiğinde gözüm aşağıdaki merdivene kaydı. Bir gün oraya inmeliydim. Kendime bunu not ettiğimde bakışlarımı Cihangire çevirdim.
"Birkaç gün önce beraber bir iddiaya girdik ve kazananı ben oldum. İstediğim bir şeyi yapmak zorundasın. Biliyorsun değil mi?" Diye sorduğumda bakışlarından sadede gelmemi istediğini anladım.
"Ne istiyorsun Alya?" Hiç düşünmeden ayağa kalkıp cevap verdim.
"Bana her şeyi anlatmanı istiyorum." Yüzünü dikkatlice incelediğimde dudaklarının iki yana kıvrıldığını gördüm. Bana bir cevap vermeyip gülüyordu. Bu haline şaşkınlıkla bakakaldım.
"Sen kendini çok mu zeki sanıyorsun yoksa zekiymiş gibi rol mü yapıyorsun?" Gözlerimi devirdiğimde ellerimi yumruk yaptım.
"Ben sana bir şeyleri anlatacağıma dair söz vermedim. Senin istediğin bir şeyi yerine getirecektim." Şaşkınca kahverengi gözlerine baktım.
"Benim senden istediğim tek bir şey var, Cihangir. Bana her şeyi anlatman." Başını iki yana salladı. Bu davranışlarına daha fazla sakin kalamazdım.
"Bıktım senin şu gizli saklı sözlerinden! Tanımadığım bir adamın evinde bile kaldım kalmaya da devam ediyorum. Bu mantık dışı bir iş ve ben hâlâ neden seninle kalıyorum anlamış değilim. Düşünmekten kafayı yiyeceğim. Ve sen hiç yardımcı olmuyorsun. Umrunda bile değilim. Senin için yaşıyorsam sorun yok ama benim için öyle değil. Ben artık kendimi tanıyamıyorum." Bunları kendimden duymak canımı yakmıştı. Boğazımda düğümlenen bir şeyler vardı.
"Alya." Karşısında nasıl görünüyorum bilmiyordum. Gözleri az öncekine göre tezatlık içeriyordu. Bir şeyler anlatmak istiyor gibiydi ama emin değildi.
"Bu haksızlık anladın mı?!" İki büyük adımıyla aramızdaki mesafeyi kapattığında başımı yukarıya kaldırmak zorunda kalmıştım. Yaptığım bu hareketle neredeyse burun burunaydık ve ben olduğum yerde kitlenmiştim.
