Zawgyi
အခန္း (၁၉)
ကိုယ္တို႔လက္ေဆာင္ေတြမေပးဘဲနဲ႕ေတာ့မေနသင့္ဘူးေလ
႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ငါးႀကီးနဂါးနံ႕သာကို အသာခ်လိဳက္ၿပီး စုန႔္ယြီမင္၏ အ၀တ္ေဟာင္းတစ္စုံကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာခ်ည္သားအကၤ်ီသည္ သူ၏ေယာက္်ားရနံ႕ကို ရေနသည္။ ႐ႊယ္တုန္ထင္း၏ မ်က္ႏွာနီျမန္းသြားကာ အကၤ်ီ၏ အတိုင္းအတာမ်ားကို အျမန္တိုင္းလိုက္ၿပီး ပိတ္စကို အကၤ်ီခ်ဳပ္ရန္ လုပ္လိုက္သည္။
သူမ မသိလိုက္ခင္ ေန႕လယ္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စုန႔္ယြီမင္မွာမူ ျပန္မေရာက္ေသးေခ်။ သူမ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔သြားကာ ဟင္းမ်ားကို ျပန္ႏႊေးလိုက္သည္။ ဟင္းႏႊေးၿပီးေသာအခါ သူမ အကၤ်ီကို ဆက္ခ်ဳပ္ေနလိုက္သည္။
ေဆာင္းေန႕လည္ခင္းသည္ ရွည္လ်ားၿပီး ေအးစိမ့္စိမ့္နိုင္ေသာ္လည္း ငါးဖမ္းသမား၏အိမ္ေလးသည္ ႏြေးေထြးေနသည္။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက အႏြေးအကၤ်ီကို ခြၽတ္ကာ မီးလင္းဖိုနားတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္သည္။
မီးလင္းဖိုထဲတြင္ မီးကအရွိန္တၿငီးၿငီးေလာင္ကြၽမ္းေနေသးေသာေၾကာင့္ သူမ၏ခ်ဳပ္လက္စအကၤ်ီကို ေဘးခနခ်ကာ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ သြား၍ ထမင္းအနည္းငယ္ယူလာၿပီး ထမင္းေပါင္းအိုးကို မီးလင္းဖိုေပၚတြင္တင္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်က္ျပဳတ္လိုက္၏။ စုန႔္ယြီမင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ႏွင့္ ယာဂုကက်က္ၿပီး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သစ္သားအိုးအဖုံး၏ ေထာင့္စြန္းနားေလးမွ ေရႏြေးေငြ႕မ်ား တလူလူထြက္လာသည္။ ႐ႊယ့္တုန္ထင္းက ထမင္းအိုးကို ထပ္ၿပီး မဆူပြက္ေတာ့ေစရန္ အေပၚသို႔ အနည္းငယ္ျမႇောက္လိုက္သည္။ ထမင္းအိုးအဖုံးကိုဖြင့္လိုက္တိုင္း သူမႏွာေခါင္းထဲသို႔ ယာဂုနံ႕သင္းသင္းေလးက ပ်ံ့လြင့္လာတတ္သည္။ သူမ၏ စိတ္ေလးမွာ ၿငိမ္သက္ၿငိမ္းခ်မ္းေန၏။ ေန႕စဥ္ဘဝ၏ လုပ္ငန္းအစဥ္စဥ္က အမွန္ပင္ သာယာေနေပသည္။
ညေနေစာင္းခါနီးတြင္ သူမအျပင္ဘက္မွ ေလးလံကာ စည္းခ်က္ညီေသာေျခသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ သည္အျဖစ္က သူမကို ေျပာမျပနိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေစ၏။ သူမ ၿခံဝင္းထဲကိုထြက္လာရန္ တံခါးဖြင့္လိုက္ရာတြင္ စုန႔္ယြီမင္က ငါးႀကီးႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ မုန႔္အခ်ိဳမ်ားပါေသာအထုပ္တို႔ကို ဆြဲလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
YOU ARE READING
❄︎Completed❄︎နှင်းပွင့်လေးများလှပါစေ(ဘာသာပြန်)
RomanceThis is not my own creation. Just translation. Both Unicode and Zawgyi. Eng name က ကိုယ့်ရဲ့ message board မှာ ရှိပါတယ်နော်။
