Ölüm Çiçeği ~~ Yizhan 🍷🌙 (✅ Tamamlandı)

Belkide Başkası Gider Bu Evden

"Zhan, Bowen ve Lia akşam yemeğine bize gelmek istiyormuş. Biliyorsun ikiside yakın arkadaşlarımız olduğu için hayır diyemedim."

Zhan elindeki dosyayı kenara bırakıp çatık kaşlarının arasından göz göze geldi Shun ile.

"Shun, iptal et o yemeği. Seninle konuşmam gereken çok önemli bir konu var."

Shun, reddedilişinin verdiği sinirle oturduğu koltuktan hızla kalkıp yüksek sesi ile konuşmaya başladı.

"Ne konuşacaksak sonra konuşalım ölmeyiz ya Zhan. Birkaç saat sonra geleceklerini söylediler şimdi benimle beraber eve geliyorsun ve yemeklere yardım ediyorsun. Hadi kalk."

Zhan narin ellerini yumruk yapmış, aldığı nefesleri düzene sokmaya çalışıyordu. Üst üste aldığı darbeler onu oldukça zedelemiş güzel gülüşüne gölge düşürmüştü.

Sakin ol Zhan. Kendine hakim ol. Yanlış bir şey yapma.

" Tamam Shun çıkalım. "

Sert çıkan sesinin ardından ikiside, adliyenin önünde oyun oynayan Yibo ve Yuan ikilisinin yanına inmişti.

İkiside kendinden geçmiş vaziyette eğleniyordu. Fakat Shun'un öfkeli sesi güzel ikiliyi bölmüştü.

"Hadi bırakın şu oyunu arabaya geçin eve gidiyoruz."

Yuan annesinin sinirini yedirememiş ve anında itiraz yükselmişti dudaklarından.

"Biz seninle gelmiyoruz babamla geleceğiz. Hıh."

"Yibo babanla gelebilir ama ben seninle alışveriş yapacağım biraz."

Konuştuktan hemen sonra Yuan'ı kucaklayıp arabaya bindirmişti genç kadın.

Arkada kalan ikili ise birbirine sorgular biçimde bakmış ve en sonunda gitmek için binmişlerdi arabaya.

" İyi misin? "

Kurumuş dudakları zor oynamıştı Yibo'nun.

" İyi değilim Yibo. Hemde hiç iyi değilim."

Zhan'ın ağlamaklı sesi Yibo'nun kalbine indirilmiş ağır bir bıçak darbesiydi. İçindeki dürtüye engel olamamış, Zhan'ın el frenine koyduğu elini tutup dudaklarına götürmüştü. Bu hareket Yibo için normal olsa da Zhan'ın nefesini kesmişti. Sürdüğü arabayı evinin yolundan saptırmış hızla eski, ara bir sokağa girip arabayı durmuştu.

"Zhan neden burada durdun? Eve gitmiyor muyuz?"

Yibo'nun şaşkın hali Zhan'ın karanlık yüzüne azda olsa aydınlık getirmişti. Tavşan dişlerini göstererek gülümsedi sevdiği adama.

"Yibo biraz sarılsak olmaz mı?"

"Hm"

Zhan, sevdiğinden aldığı onay ile elini bacaklarına vurmuş ve oturması gerektiğini söylemişti.

"Zhan, birileri görür olmaz."

"Sence bir savcının arabasının içi, dışardan görünür mü Yibo?"

Yamukça güldükten sonra eğilip Yibo'nun belinden kaldırarak bebek misali kucağına çekmişti. Ardından kafasını genç adamın göğsüne koymuş kollarını ise o ince bele dolamıştı. Yibo ise göğsüne yaslanan kafayı uzun parmakları ile okşamaya başlamıştı.

"Seninleyken zaman duruyor Yibo. Herkes yok oluyor ve senin kalp atışların yaşamama sebebiyet veriyor."

Cümlesinden sonra kafasını kaldırıp dolgun dudaklara bir öpücük bırakmış hemen geri eski  pozisyonuna dönmüştü ardından.