Ξεκίνησα για τον δρόμο της επιστροφής. Ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει, σύννεφα τον είχαν καλύψει, ήχοι ζώων ακούγονταν μέσα από το δάσος, δεν ένιωθα φόβο μέσα μου, ήταν λες και κάποιος με προστάτευε. Ξαφνικά όμως ένας λύκος πετάχτηκε μέσα από τους θάμνους και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. Κοίταξα γύρω μου και άρχισα να ψάχνω για κάποιο "όπλο" Είδα ένα ξύλο το πήρα στα χέρια και πήγα προς τα πίσω. Ο λύκος άρχισε να γρυλίζει και να κάνει διάφορους ήχους δείχνοντάς μου τους κινώδοντές του, μετά από λίγο μία ολόκληρη αγέλη εμφανίστηκε μπροστά μου. Άρχισαν να ουρλιάζουν όλοι μαζί , χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να τρέχω προς την κατεύθυνση του σπιτιού μου. Μέσα στο άνχος μου και στον φόβο που με είχε κυριεύσει, σκόνταψα σε κάτι μεγάλες ρίζες ενός δέντρου και έκοψα το πόδι μου σε κάτι πέτρες.
Άκουγα τους λύκους να πλησιάζουν, μετακινήθηκα ήσυχα πίσω από το δέντρο και έκλεισα με τα χέρια μου το στόμα μου για να μην ακούγεται ούτε η ανάσα μου.
Πέρασαν δύο λεπτά οι λύκοι δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη. Ξαφνικά ένιωσα μία ανάσα να ζεσταίνει το σβέρκο μου.
Προσπάθησα με το χέρι μου να πιάσω το ξύλο που μου είχε πέσει .Γύρισα αργά το κεφάλι μου και αντίκρισα το πιο τρομακτικό θέαμα, το κεφάλι του λύκου ήταν σε απόσταση αναπνοής με το δικό μου. Με έσπρωξε στο έδαφος με δύναμη και με τα δυο μπροστινά του πόδια με κράταγε. Ένιωθα την πλάτη μου να μιρμιγκιάζει, πόνος άρχισε να με περικυκλώνει. Άρχισα να ουρλιάζω και να φωνάζω για βοήθεια. Οι υπόλοιποι λύκοι ήταν γύρω από εμένα και τον λύκο, περίμεναν τον αρχηγό τους να κάνει την πρώτη κίνηση.
Ξαφνικά μέσα στην ησυχία του δάσους μία μελωδία από κάποιο όργανο ίσως, ακούστηκε σε όλο το δάσος. Ο λύκος έφυγε από πάνω μου, ένιωσα μια ανακούφιση. Έπεσε στο έδαφος όπως οι υπόλοιποι λύκοι και άρχισε να τρίβει κατά κάποιο τρόπο την γούνα του στο χώμα. Ένα ζώο βγήκε μέσα από τους θάμνους και τα δέντρα, παίζοντας φλάουτο. Μα τι λέω; Άνθρωπος είναι, ένα αγόρι. Αρχίζω σιγά-σιγά να χάνω την όρασή μου.
Οι λύκοι άρχισαν να τρέχουν μέχρι που μείναμε οι δυο μας σε αυτό το σκοτεινό και τρομακτικό μέρος. Η πληγή μου είχε ανοίξει και είχα χάσει αρκετό αίμα σε σημείο τα μάτια μου να κλείνουν μόνα τους. Εκείνος έτρεξε γρήγορα προς το μέρος μου , με σήκωσε από το έδαφος και με πήρε στην αγκαλιά του. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι μέχρι την στιγμή που όλα γίναν μαύρα.
Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη ❤️
jgirl
YOU ARE READING
Το κορίτσι της φύσης #SCBC2024
General FictionΟλοκληρώθηκε ✔️ Ένα νεαρό κορίτσι χωρίς γονείς, χωρίς αδέρφια ,μέχρι την μέρα που αποφασίζει να ολοκληρώσει την αποστολή που η νεκρή μητέρα της δεν τελείωσε Ένα βιβλίο που σας ταξιδεύει στην εφηβική ζωή και στις σκέψεις ενός κοριτσιού , στις θυσί...
