Το κορίτσι της φύσης #SCBC2024

Μια νέα αρχή

Το κουδούνι του σχολείου χτύπησε για να φύγουμε, επιτέλους. Τον Fernando δεν τον είχα δει καθόλου όλη μέρα. Ιωάννα σταματά να τον σκέφτεσαι, δεν είσαι η νταντά του. Στον δρόμο της επιστροφής άρχισε να βρέχει, όσο πιο πολύ ανέβαινα στο βουνό τόσο πιο πολύ άρχιζε να βρέχει. Φόρεσα την κουκούλα από την ζακέτα μου και συνέχισα τον δρόμο μου για το σπίτι μου.

Εγώ- Όχι... δεν το πιστεύω, όλα καταστράφηκαν, τι θα κάνω τώρα;

Αντίκρισα τον χειρότερο εφιάλτη μου, το σπίτι όπου εγώ και η μητέρα είχαμε ζήσει τις καλύτερες αναμνήσεις μας είχε καταστραφεί ολοσχερώς από την βροχή . Γονάτισα στο έδαφος και άρχισα να κλαίω. Ο κόπος της μητέρας μου μόλις είχε καταστραφεί. Πότε δεν μπόρεσα να το συντηρήσω. Εγώ φταίω για όλα. Σηκώθηκα από το έδαφος, σκούπισα τα δάκρυα μου και μπήκα στο διαλημένο σπίτι μου να μαζέψω ότι ήταν ζωντανό από την βροχή. Όλες οι ζωγραφιές μου, τα πράγματα μου, τα ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα και σύντομα θα μουχλιάσουν από το νερό. Τίποτα δεν σώζεται.

Απογοητευμένη έφυγα από το σπίτι και το μόνο πράγμα που πήρα ήταν η τσάντα με τα βιβλία μου και ένα μενταγιόν με ένα κοχύλι που μου είχε φορέσει η μητέρα μου όταν γεννήθηκα.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να επιστρέψω στο σχολείο, είναι το μόνο μέρος που μπορώ να μείνω με ασφάλεια. Αύριο θα δούμε.

Όταν έφτασα μπήκα στην αίθουσα γυμναστικής, έχει στρώματα κάτω και θα είναι μαλακά για το βράδυ. Την ώρα που ήμουνα στην αίθουσα άκουσα έναν θόρυβο από έξω. Άνοιξα την πόρτα και είδα την Σταυρούλα να αδειάζει κάτι καπάκια στην ανακύκλωση.

Εγώ- Γεια τι κάνεις εδώ;

Σταυρούλα- Ήρθα να πέταξα κάτι πράγματα. Εσύ τι κάνεις στην αίθουσα γυμναστικής; Κάνεις εξάσκηση πάνω σε κάποιο άθλημα;

Εγώ- Βασικά, ήρθα εδώ για να μείνω, η βροχή κατέστρεψε το σπίτι μου στο βουνό όπως και όλα μου τα πράγματα και δεν έχω που να πάω

Σταυρούλα- Έπρεπε να είχες έρθει σε μένα από την αρχή

Εγώ- Τι εννοείς;

Σταυρούλα- Μπορείς να μείνεις μαζί μου, το σπίτι μου είναι δέκα λεπτά από εδώ. Έχω πολλά ρούχα οπότε μπορούμε να τα μοιραστούμε, θα περάσουμε υπέροχα.

Εγώ- Κοίτα, σε ευχαριστώ για την πρόσκληση αλλά νομίζω θα σου είμαι βάρος και σε σένα και στους γονείς σου

Σταυρούλα- Καταρχάς δεν μένω μαζί με τους γονείς μου, με έστειλαν σε αυτό το σχολείο επειδή είναι το καλύτερο, αλλά μένουν πολύ πιο μακριά από εδώ. Μου αγόρασαν αυτό το σπίτι για να είμαι κοντά στο σχολείο. Δεν είσαι βάρος για μένα, και επιπλέον δεν θα βαριέμαι πλέον μόνη μου.

Εγώ- Εντάξει αφού επιμένεις, θα φύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ δώσε μου χρόνο μέχρι να βρω ένα φτηνό σπίτι να νοικιάσω

Σταυρούλα- Μην ξαναπείς κάτι τέτοιο, μπορείς να μείνεις όσο θέλεις, τώρα θα έχουμε και χρόνο για να σου δείξω την συλλογή από λουλούδια που έχω και την δουλειά μου πάνω στο μικροσκόπιο. Θα κάνουμε μπιτζάμα πάρτυ κάθε βράδυ, θα βλέπουμε ταινίες, θα αγοράσουμε πατατάκια,θα διαβάζουμε μαζί, θα.......

Εγώ- Ώπα-Ώπα κοπελιά, εγώ το μόνο που θέλω είναι μια γωνία του σπιτιού σου για να κοιμάμαι και ένα πιάτο φαγητό, τίποτε άλλο.

Σταυρούλα- Εντάξει, απλά αναφέρω δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε μαζί, τι λες; Ξεκινάμε;

Ελπίζω όλο αυτό να μου βγει σε καλό. Η Σταυρούλα  φαίνεται τόσο χαρούμενη που θα μείνουμε μαζί. Με κάνει να ξεχνάω όλα αυτά που πέρασα σήμερα. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα, ας ξεκινήσω μια νέα αρχή με την φίλη μου και να ξεχάσω τα βάσανα του παρελθόντος.

Ξεκινήσαμε για το σπίτι της Σταυρούλας, επικρατούσε εύθυμο κλίμα. Στον δρόμο μέχρι να φτάσουμε, μιλάγαμε για τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει βοτανολογία, πολύ ενδιαφέρον. Το δικό μου είναι να πάω στο μέρος όπου η μητέρα μου γεννήθηκε και να βρω τους συγγενείς της που ποτέ δεν γνώρισα και άκουσα τίποτε για αυτούς από την μητέρα μου.

Φτάσαμε στην πόλη. Υπήρχαν πολλά αναμμένα φώτα και ήρεμη μουσική έπαιζε από ένα μαγαζάκι στην άκρη του δρόμου. Ωραίες μυρωδιές από εξωτικά φαγητά έφταναν στην μύτη μου.

Σταυρούλα- Τι λες; Θες να πάρουμε πίτσα;

Εγώ- Για να πω την αλήθεια έχω λίγα χρήματα, δεν νομίζω να φτάσουν για να πάρω πίτσα

Σταυρούλα- Είσαι καλά; Φυσικά και δεν θα πληρώσεις εσύ, εγώ πληρώνω. Είσαι καλεσμένη μου, όσο θα μένεις σε μένα δεν θα πληρώνεις τίποτα 

Εγώ- Σε ευχαριστώ πολύ δεν ξέρω πως μπορώ να σου το ξεπληρώσω

Σταυρούλα- Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Το μόνο που θα κάνεις είναι να μου κάνεις παρέα

Μετά από αυτήν την ωραία κουβέντα, συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Όταν φτάσαμε αντίκρισα ένα μεγάλο μοντέρνο σπίτι. Είχε ένα μεγάλο εντυπωσιακό σαλόνι, δύο ξενόνες, ένα υπέροχο δωμάτιο ύπνου και ένα τεράστιο μπαλκόνι.

Βγήκαμε στο μπαλκόνι και φάγαμε την πίτσα μας. 
Όταν τελειώσαμε μου έδωσε το κλειδί από τον ένα ξενώνα, είπαμε καληνύχτα η μία στην άλλη και πήγαμε για ύπνο.