Το δάσος των Ινδιάνων

43 12 2
                                    

Μια νέα μέρα μας ξημέρωσε. Πρωί πρωί σηκωθήκαμε, πήραμε ένα σύντομο πρωινό και ξεκινήσαμε. Περπατήσαμε αρκετά χιλιόμετρα, δεξιά και αριστερά μου υπήρχαν μόνο ξεραμένα δέντρα και απέραντα βουνά. Άνετα χάνεσαι. Ο λύκος άρχισε να τρέχει προς ένα σημείο και άρχισε να σκάβει. Έτρεξα πίσω του και άρχισα να τον βοηθάω. Τι να μυρίζει άραγε;

Fernando- Σε αυτή τη περιοχή σίγουρα υπάρχουν θαμμένα πτώματα ζώων

Αμέσως σταμάτησα, μόλις κατάλαβα τι έψαχνε. Τίναξα τα χέρια μου από το χώμα και πήγα κοντά στο Fernando. Καθίσαμε σε κάτι μεγάλες πέτρες μέχρι να τελειώσει με το δείπνο του ο λύκος.

Εγώ- Τώρα προς τα πού θα πάμε;

Fernando- Περάσαμε το χωριό οπότε τώρα πάμε προς το δάσος των Ινδιάνων

Εγώ- Γιατί; Υπάρχουν ακόμη ινδιάνοι;

Fernando- Από όλη αυτή την ιστορία αυτό σου έκανε εντύπωση;

Είχε ένα δίκιο σε αυτό. Συνεχίσαμε τον δρόμο μας και μετά από λίγο φτάσαμε. Αντίκρισα ένα δάσος με πανύψηλα δέντρα, η απόλυτη ησυχία κυριαρχούσε. Περάσαμε τα πρώτα δέντρα, μέσα στο δάσος δεν έβλεπες τον ουρανό, το σκοτάδι έκανε την πρώτη του εμφάνιση. Ο λύκος πήγαινε μπροστά για να  είμαστε σίγουροι ότι είμαστε ασφαλείς. Στην απόλυτη ησυχία ένα βέλος με διαπέρασε και καρφώθηκε στο δέντρο δίπλα μου. Ο Fernando με τράβηξε πίσω και ο λύκος άρχισε να γρυλίζει. Ινδιάνοι άρχισαν να φαίνονται πάνω στα ψηλά δέντρα και το έδαφος , ο Fernando ήταν έτοιμος με το τόξο του και ο λύκος έτοιμος να ορμήξει στο πρώτο Ινδιάνο που θα δει, ένιωθε τον κίνδυνο όπως κι εγώ.

Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια γνωστή αίσθηση. Ο λαιμός μου άρχισε να παγώνει, ένιωθα δυνατή να αντιμετωπίσω όλους τους Ινδιάνους. Σηκώθηκα και κοίταξα τον αρχηγό τους στα μάτια. Ξεχώριζε από μακριά, πιο σκουρόχρωμος από τους υπόλοιπους, με ένα φαρδύ μεγάλο ριχτάρι στους ώμους και ένα χρωματιστό φτερό στο κεφάλι.

*Σκέψεις Ινδιάνων*

"Δεν μπορεί να είναι αυτή.  Αρχηγέ κοιτάξτε είναι εκείνη, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; "

" Δε νομίζω να είναι εκείνη, απλά δεν έχουμε προσέξει μια σημαντική λεπτομέρεια"

*Σκέψεις Ιωάννας*

Ξαφνικά όλοι οι ινδιάνοι κατέβηκαν από τα δέντρα, πέταξαν τα όπλα τους στο έδαφος και χαμήλωσαν όλοι τα κεφάλια τους και έπεσαν στο έδαφος. Τι γίνεται εδώ; Προχώρησα πιο μπροστά και στάθηκα δίπλα στον λύκο.

Το κορίτσι της φύσης #SCBC2024Where stories live. Discover now