Więzy Słońca //Nico di Angelo - Córka Słońca cz.2

Prolog

Dionizos wbiegł zdyszany do sali, w której Zeus właśnie kłócił się z Apollem.

- JAK TO NIE WZIĘŁA PODARUNKU? - wrzasnął wściekły na boga artystów. - WIESZ CO TO ZNACZY?

Apollo spuścił głowę i przełknął ślinę.

- ZNACZY TO - kontynuował Zeus. - ŻE TEN SZTYLET JEST JEJ POTRZEBNY DO UNICESTWIENIA JEJ. BEZ NIEGO NIC NIE ZDZIAŁA, MUSI GO PRZYJĄĆ.

Atena, Demeter, Hermes i Afrodyta siedzieli na swoich tronach przysłuchując się rozmowie, a Hestia siedziała z boku na ziemi, przy małym ognisku.

- Zeusie, ciężko tu się dostać - wysapał bóg wina, przerywając wymianę zdań.

Pan piorunów spojrzał na niego ostro.

- Co ty tu robisz? - warknął. Dionizos przewrócił oczami.

- Nic istotnego, nie zwracał uwagi. Po prostu Ona porwała Chejrona - mruknął obojętnie. - Gdybym nie uciekł, pewnie skończyłbym tak samo.

- CO ZROBIŁA? - wrzasnął znowu Zeus. Niebo przecięła ogromna błyskawica, z głośnym hukiem, powodując niemałe zamieszanie w ludzkim świecie. Niebo zachmurzyło się nienaturalnie ciemnymi chmurami.

- Zabrała go, gdy Martinez z paczką wrócili z prób - wytłumaczył i usiadł na swoim miejscu, popijając dietetyczną colę.

- Morgan - poprawił go Apollo, za co został spiorunowany (nie, nie dosłownie) wzrokiem przez Zeusa.

- Tak tak, przecież mówię. W każdym razie, zostali sami. Żyją. Pytali o to kim Ona jest. Znaczy tak jakby. Pytali po co były próby. Zabrała go, zanim zdążył coś wypaplać - wzruszył ramionami.

- Muszą go odzyskać, Chejron jest zbyt potrzebny. Nie można go tak zostawić - stwierdziła niechętnie Atena.

Zeus westchnął. Spojrzał na Apolla. Nie musiał nic mówić. Potrzebna była nowa przepowiednia.

Bóg bogów wyciągnął rękę, aby rozchmurzyć niebo. Ale... To na nic. Słońce było zachmurzone. Rozszalała się burza.

Zeus stracił kontrolę.

Emm dzień dobry, ogólnie rozdziały powinny pojawiać się w poniedziałki, wtorki, piątki albo soboty, jeszcze nie zdecydowałam co będzie mi najbardziej pasować. Znaczy oczywiście jeśli ktoś tu został i ma ochotę to dalej czytać.