Scrooge's love! (Complete)

Chapter 1(Unicode)

Chapter 1

“ ဒါလေး လျှော့ပေးလို့ရမလား....”

ဆူညံ့နေသည့် စျေးတန်းထဲ
ယောကျာ်းအရင့်အမာကြီးတစ်ဦးသည်
မျက်မှန်ကိုင်းအထူကြီးနှင့် လက်ဆွဲအိတ်ကို ဂျိုင်းကြား ညှပ်ကာ စျေးဆစ်နေခဲ့၏....။

မနက်ခင်း၏ ဝေလီဝေလင်း ရောင်ခြည်အောက်က
ထိုသူ့၏ ပုံစံသည် သန့်ရှင်းနေသော်ငြားလည်း
အလျင်လိုနေပုံရ၏။

“ ပန်းသီးတစ်လုံးမှ ယွမ် ၅၀ ပဲရှိတာပါ ကောင်လေးရယ်။
ထပ်လျော့လို့မရတော့ဘူး”

“ ဒါဆို သုံးလုံးကို ၁၀၀ ထားလိုက်ပါလား။
ကျွန်တော့်မှာ ပိုက်ဆံ သိပ်မပါလာလို့”

စျေးဆစ်နေသူသည်
အသက်လတ် ရွယ်ပိုင်းဖြစ်ပြီး
ရုပ်ရည်က ချောမော၍ ယောကျာ်းဆန်ကာ
သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ဖြင့်၊ ခန့်ညားနေသော်ငြားလည်း...၊ စျေးအင်မတန်ဆစ်နေသည်မို့ စျေးရောင်းသူ မိန်းမကြီးသည် စိတ်မရှည်ချင်တော့။

ဒီကောင်လေးသည် သူမက အမြဲလိုလို စျေးလျော့ပေးတတ်သည်မို့ နေ့တိုင်းလိုလို သူမထံ မနက်အစောကြီး လာလာဝယ်ပြီး စျေးဆစ်မြဲသာ...။ အခုလည်း စျေးဆစ်နေပြန်ပြီ။

ရုပ်ချောတာ ဘာလုပ်ရမှာလဲ!
ကပ်စီးနည်းတဲ့ ယောကျာ်းက အလကားပဲ!

“ ဝယ်ချင်ဝယ်! မဝယ်ချင်နေ ထပ်မလျှော့ပေးနိုင်ဘူး”

“ အန်တီကဗျာ...အမြဲအားပေးနေတဲ့သူကို
ဒီလိုတော့ မပြောပါနဲ့”

“ ဒီလောက်ကပ်စေးနည်းနေမှတော့
နင့်ဘာသာ ပန်းသီးပင်စိုက်စားပါတော့လား!”

" စိုက်မရလို့ ဝယ်စားတာပေါ့။ စိုက်ရရင် ပိုက်ဆံ အကုန်ခံပြီး ဝယ်စားပါ့မလား?"

ထိုမိန်းမကြီးသည် ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးဖြင့်
ဘေးက ပလက်စတစ် အိတ်ကို ဆွဲယူ၍ ၊ ပန်းသီးသုံးလုံးကို ထည့်ပေးလိုက်ပြီးနောက်၊
ထိုကပ်စေးနည်း၊ ကော်တရာ ကောင်လေးထံ
ပစ်ပေးလိုက်တော့သည်။

စျေးဆစ်၍ ရသွားသဖြင့် မြောက်ကြွကာ
ပြုံးရင်း လှစ်ခနဲ ထွက်သွားတော့သည့် လူလတ်ပိုင်းယောကျာ်းကို စျေးသည်မိန်းမကြီးက
မျက်စောင်းထထိုးထိုးဖြင့်....။