Glistening Lantern (Gazellian Series #7)

Chapter 7

Chapter 7: Promise and Death

I thought everything would eventually turn smoothly. I had plans. We had my sisters to help us. Nagawa ko nang makapasok sa templo ng mga matatandang Callista at makuha ang susi.

The vampire found the map!

Handa na kami sa sunud-sunod naming mga hakbang, ngunit saan ako nagkamali? Saan kami nagkamli? Bakit ganoon na lang ang nangyari sa loob ng aklatan?

Why all those lamps suddenly...?

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko habang mariin kong hawak ang manipis na bakal na hawakan ng lumang lamparang nakuha ko pa sa templo ng matatandang Callista. Hindi ko alam kung bakit nagawa ko pang madala ito sa kabila nang lahat ng biglaang pangyayaring sumalubong sa amin.

We had the plan, and now it was all ruined into pieces.

Paano kami magsisimula? Nagsisiguro kung sa mga oras na ito'y napagtagpi-tagpi na ng aking buong angkan ang katotohanan.

This man behind me is not our Earth God, but a different creature who brazenly embraced the title who's not fitted for him. Isa iyong malaking insulto na tanging kamatayan lang ang kabayaran.

And me... as an accomplice will be branded as a traitor. Noo'y ang kapangyarihan ko lang na hindi lumalabas ay isa nang malaking problema at kahihiyan sa aming pamilya, ngunit ang kaalaman na pinili ko pang pumanig sa dayuhan na walang respeto sa aming angkan ay hindi insulto kundi panlalaban sa sariling dugong dapat ay aking iniingatan.

Ngunit paano ko patutunayan sa kanilang ang pagtulong sa bampirang ito'y nais ng aming ninuno?

Who will be there to prove my dreams? My family will continuously take my side even with hesitation, even when everything seems ridiculous to believe. At iyon ang bagay na hindi ko na nais pang higit na mangyari.

Hindi ko na napigilan ang mga luha ko. Kusa na iyong nagpatakan kasabay ng pagyugyog ng aking mga balikat.

Why do I have to experience this?

Bakit ako pa? Bakit kailangan sa akin ibigay ang responsibilidad na iyon? Isang Callista na walang kakayahan?

Hindi ko na inisip ang lalaking nasa likuran ko at hinayaan ko ang sarili kong umiyak nang napakalakas. Simula nang paulit-ulit ipamukha sa akin ng aking angkan ang kakulangan ko at ang takot nila sa maaari kong dalhing kahihiyan sa kanila, hindi ko pa hinayaan ang sarili kong lubos na lumuha.

Hindi ko nais ipadama pa sa aking pamilya ang matinding kalungkutang pilit kong kinikimkim. I tried my best to look motivated, tough, and happy. Ngunit sa bawat araw na sinusubukan kong gamitin ang kapangyarihan ko, tila unti-unti akong nanghihina mula sa loob ko.

In this world... being different is a weakness. It's hard to accept the unusual. We've been living in a standard. Ngunit dapat ba'y ganoon na lang? Fevia Attero is a free world with everything seems possible, and being different is not a flaw.

Ngunit kailan ko iyon maririnig mula sa iba?

Wala akong narinig na salita mula sa bampirang nasa likuran ko. Nanatili ang bilis ng sinasakyan naming kabayo sa loob ng sumunod pang mga oras.

"Is this horse enchanted?" tanong niya sa akin nang maramdaman niyang tapos na akong umiyak.

Tumango ako. "Hmm, that's why."

Sinumulan ko nang punasan ng mahabang manggas ng braso ko ang aking pisngi, ngunit hindi rin iyon natuloy nang nag-abot ang bampira sa akin ng panyo.

He handed me an unusual kind of red handkerchief with a delicate embroidered small flower on its corner and three initial letters. CLG.

"I salvaged it from my suit when I first arrived here."