Jinအခုတစ်လောjeonနဲ့မတွေ့ဖြစ်ပါ။သူရေတံခွန်ဘက်ကိုလည်းမသွားဖြစ်..
ဆေးပညာတွေပြန်မလေ့လာရသေးပေမဲ့စာဖတ်တတ်ရေးတတ်အောင်တော့ji yoonကသင်ပေးတယ်နာမည်နဲ့လွယ်တဲ့စာလုံးအချို့ကိုတော့jinဖတ်တတ်နေပီ
" ခ..ခ်..ခွား "
" နင်ဖတ်နေတာ ဆယ်ခါရှိပီ ' ခွေး ' ပါဆိုနေ "
" ငါခွေးေလာက်တော့သိပါတယ် ji yoonကလည်း "
" နင်ဖတ်တာမှားနေတာလေအဲ့ဆိုဒါကရောဘာလဲ "
" အဲ့တာ ပ..ပ ် ..ပုံး "
" ဘာပုံးလဲ ' ပန်း ' ပါဆို "
" နဲနဲလေးပဲလွဲတာပါနင်ကလည်း "
" အေးပါ ဒီနာမည်ဖတ်ကြည့် "
" kim..ji..yone "
" ji yoonပါဆို နင်ငါ့နာမည်ဖျက်ပြန်ပီး "
" ဟီး ဒါဖတ်ပြမယ် J..eo.n Jau.ng ..Ko..ok"
" အ့မယ် အိမ်ရှေ့စံနာမည်ကျတော့မှန်အောင်ဖတ်နိုင်တယ် "
" အဲ့ အဲ့တာကငါကညာဏ်ကောင်းတယ်လေ "
" အော် ညာဏ်ကောင်းတာ အင်းပါလေ "
" ငါ.. အပြင်သွားလိုက်အုံးမယ် "
" ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" စပ်စုပြန်ပီ "
Jinရှက်ရှက်နဲ့သာထွက်လာလိုက်တယ်ဘယ်သွားရမှန်းမသိဦးနှောက်ကလည်းjeonနာမည်မှသေချာမှတ်မိနေတာမတတ်နိုင်တံတားပေါ်လျှောက်လာရင်းအလယ်လောက်မှတံတားအောက်ရေထဲကငါးတွေကိုဘယ်ရယ်မဟုတ်ရပ်ပီးကြည့်နေလိုက်တယ်
ငါးလေးတွေကိုကြည့်နေရင်းနောက်ကနေjinကိုယ်လေးကိုဖတ်လိုက်တဲ့လူတစ်ယောက်jinရုတ်တရက်အလန့်တကြားရုံးမိတယ်
" ငြိမ်ငြိမ်နေjin "
" ဟင် jeon "
" အင်းမ် ကိုယ်ပါအဲ့တာကြောင့်ခနလောက်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေး "
" ဟုတ် "
" ကိုယ်jinကိုလွမ်းနေတာ "
" အဲ့..အဲ့တာဆိုဘာလို့လာမတွေ့တာလဲ "
" ကိုယ်မအားလို့ပါjinရောကိုယ့်ကိုမလွမ်းဘူးလား "
" အင်း "
