" ဟန္နီ ႏြံအသက္ျပၫ့္ၿပီထင္တယ္..... "
ေနာက္ေက်ာဆီမွစကားသံကို သံုခပ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္လွၫ့္ၾကၫ့္သည္။ မနက္ခင္းအစမွာ အနမ္းတစ္ပြင့္ကိုလိုက္ေလ်ာလိုက္ျခင္းဟာ ထိုေကာင္မေလးဘဝကိုသိမ္းယူဖို႔ အစျပဳလိုက္ျခင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိေစခ်င္သည္။ ညအခ်ိန္အခါဆို တပၫ့္ေတြကိုစံအိမ္အျပင္မွာသာေစာင့္ခိုင္းေနက်မို႔ တစ္အိမ္လံုးဟာတိတ္ဆိတ္လ်က္ရိွေနသည္။
" ငယ္ေသးတယ္ "
ဧၫ့္ခန္းမွာဝိုင္ေသာက္ေနတဲ့အၾကၫ့္စူးစူးကို သံုအလ်င္အျမန္ပင္ေက်ာခိုင္းကာ အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့သည္။ အေနာက္ကလိုက္လာမယ့္ေျခသံကို သတိထားမိေနေပမဲ့ ဘာမ်ွတံု႔ျပန္ျခင္းမျပဳမိေလ။
" ခဏေလး ဟန္နီ..... ငယ္ေသးတယ္ပဲ ေျပာေနရေအာင္..... ႏြံကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး ဟန္နီ "
ေလွကားထစ္ေတြရဲ့အေပၚဆံုးမွာေျခခ်ထားတဲ့လကၤာသံုႏွင့္ ေလွကားႏွစ္ထစ္ခြာကာေအာက္မွာရပ္ေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံတို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကၫ့္ရင္းရပ္ေနၾကသည္။ လကၤာသံုညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဖမ္းဆြဲထားသၫ့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ ေလွာင္ေျပာင္လိုေသာအၿပံဳးေတြက အေမွာင္ရိပ္က်ေနသၫ့္တိုင္ရွင္းလင္းစြာျမင္ေတြ့ေနရသည္။
လိုေနတဲ့အကြာအေဝးကိုရေစဖို႔အတြက္ အေပၚထပ္ကိုေျခခ်ၿပီးႏွင့္ေနတဲ့လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြကို ေလွကားတစ္ထစ္သာကြာေစဖို႔ဆင္းလာလိုက္သည္။ မတိမ္းမယိမ္းအရပ္ေတြက ေလွကားတစ္ထစ္စာကြာျခားေနေသး၍ ဟန္ေနြႏြံႏွင့္ယွဉ္ရင္ လကၤာသံုအေနအထားဟာ ျမင့္ေနသလိုျဖစ္ေနေသးသည္။ နီးကပ္ေစေအာင္တိုးလာတဲ့မ်က္ႏွာေလးက ဟန္ေနြႏြံစကားေတြအတြက္ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာအနီးကပ္အေျဖရွာၾကၫ့္ေလသည္။
" ကေလးေလးပါပဲ ႏြံ..... ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အသက္ကြာဟခ်က္မွာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပၫ့္ေတာ့မယ့္သူကလည္း ကေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ "
ႏွာဖ်ားကေလေငြ့ႏွင့္စကားသံခ်ိဳျမျမေလးက ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကိုပူေနြးသြားေစမယ့္ ခံစားခ်က္အထူးအဆန္းကိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနသေယာင္။ ၿပံဳးေယာင္သန္းေနေသာေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းဆီမွ အၾကၫ့္နက္နက္ေတြက ဟန္ေနြႏြံစိတ္ေတြကိုရႈပ္ေထြးေအာင္ တမင္တကာလုပ္ေနသလိုပင္။
ဟန္ေနြႏြံမသိခဲ့ေသာ လကၤာသံုရဲ့အျခားတစ္ဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ ၿပံဳးေနေသာႏႈတ္ခမ္းေလးႏွင့္ျခားနားစြာ ခံစားခ်က္ေတြေဆြးလ်ေနသည္။ ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းအၾကၫ့္ေတြႏွင့္ဆန႔္က်င္စြာ ရုန္းမရေသာႏြံငယ္ထံမွ နာက်င္စရာအေငြ့အသက္ေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမြန္းက်ပ္ေနေလသည္။ လူမသိေသာစိတ္တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ၿပိဳလဲလို႔ေနေသာ္လည္း သူမဟန္ေဆာင္ေကာင္းစြာပင္ ဟန္ေနြႏြံအားၿပံဳးျပေနခဲ့သည္။
" ေကာင္းေသာညျဖစ္ပါေစ ႏြံ "
.............................................................
ေလွကားထစ္မွာငိုင္တိုင္စြာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာ ႏြံကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဘဲေရွာင္ရွားေနသည္မွာ တစ္မနက္ခင္းလံုးျဖစ္ေနသည္။ ေမြးေန့မနက္ခင္းေလးမွာ မနက္စာအတူစားခ်င္တဲ့ႏြံရည္ရြယ္ခ်က္ကို ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကမသိက်ိဳးကြၽံျပဳကာ အလုပ္ကိစၥသာအေၾကာင္းျပၿပီးေရွာင္ထြက္ခဲ့သည္။ ႏြံေတာင္းဆိုခ်က္အေသးအမႊားကို လိုက္ေလ်ာဖို႔ဝန္ေလးေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးေနာက္ေက်ာအားမမိွတ္မသုန္ၾကၫ့္ရင္း ဘာေၾကာင့္မ်ားမြန္းက်ပ္လာမိရသလဲ။
" ရွင္ေအးစက္ေလ သေဘာက်ေလျဖစ္ေနၿပီ ဟန္နီ..... ရွင့္ပံုစံေလးက ရူးသြပ္ဖို႔လံုေလာက္ေစတယ္ "
စကားသံတိုးတိုးေလးဆိုၿပီးေတာ့ ႏြံႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးက လွလွပပေကြးၫြတ္သြားသည္။ အနက္ဝတ္ႏွင့္လူေတြက လံုၿခံဳေရးအထပ္ထပ္ယူထားလို႔ စိတ္က်ဉ္းက်ပ္ရတာကလြဲလ်ွင္ လိုတိုင္းရၿပီးမေတာင့္တဘဲေပးေနတဲ့ ေအးစက္စက္အမ်ိဳးသမီးအနားမွာေနရတာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေတာ့ေကာင္းသည္။
ကုမၸဏီအစည္းအေဝးကိုသြားတက္ေနတဲ့ ႏြံရဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးက ေန့လယ္တစ္နာရီေလာက္မွာ အိမ္ကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ လူျမင္သည္ႏွင့္ရိွန္သြားေစမယ့္ မာနတန္းျမင့္အရိွန္အဝါေတြကိုထုတ္လႊတ္ၿပီး အိမ္ထဲကိုလက္ေထာက္ႏွင့္အတူဝင္လာတဲ့သူမအား သူငယ္ခ်င္းဆီစာပို႔ေနရာမွႏြံေမာ့ၾကၫ့္မိသည္။
ေသြးေအးရက္စက္တဲ့အလွတရားေတြႏွင့္ မၿပံဳးမရယ္ေသာထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကေတာ့ ဧၫ့္ခန္းက်ယ္ဆီမွာထိုင္ေနတဲ့ႏြံထံကို စြဲလမ္းရေသာမ်က္ဝန္းေလးျဖင့္ ထံုးစံမပ်က္စြာၾကၫ့္ခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္ကိုႂကြလွမ္းသြားေလသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အတူလိုက္တက္သြားတဲ့ သူမလက္ေထာက္လက်ာ္ရွင္ကေတာ့ စာရြက္စာတမ္းေတြပါတဲ့စကၠူအျဖဴအိတ္ကိုင္ကာ အျပင္သို႔တစ္ေခါက္ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။
စကားသံေတြမရိွတဲ့စံအိမ္ထဲမွာ လႈပ္ရွားသက္ဝင္ေနၾကတဲ့အနက္ဝတ္ႏွင့္လူေတြကိုသာ ႏြံတစ္ေနကုန္လိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္။ ေမ်ွာ္လင့္ေနျခင္းမဟုတ္တဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီကေမြးေန့ဆုေတာင္းစကားကို ႏြံေစာင့္စားမိေနေပမဲ့ ညေနခင္းေရာက္သည္အထိ အရိပ္အေယာင္ေလးပင္မျမင္ရေသးေပ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးရိွေနမယ့္အခန္းေတြဆီကို ႏြံမာနတရားေၾကာင့္ေျခဦးမလွၫ့္ျဖစ္ေပမဲ့ အခန္းတံခါးေလးကိုေတာ့ရပ္ေငးမိခဲ့သည္။
ရွင္ကသိပ္မာနႀကီးသလို ႏြံကလည္းအတၲသိပ္ႀကီးပါတယ္ ဟန္နီ.....
ေငးၾကၫ့္တိုင္းစိတ္ကိုခ်ဳပ္ေနွာင္မိေစတဲ့ ထိုမ်က္ဝန္းအိမ္ေလးဆီကေန ႏြံေသြဖယ္ဖို႔ခက္ေနတာဆိုးလြန္းသည္။ ျမင္ေနေသာသူႏွင့္စိတ္ကူးထဲကသူဟာ ထပ္တူမက်မွန္းသိလ်က္ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကိုမမလို႔ထင္ေနမိခဲ့ၿပီး ဖမ္းဆြဲထားခ်င္မိတဲ့စိတ္ဟာလည္း ေလွာင္ရယ္ခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေလသည္။ ခမ္းနားတဲ့အိမ္ႀကီးမွာမီးေတြလင္းလာသၫ့္တိုင္ ေအးစက္စြာမ်က္ႏွာလႊဲထားတဲ့သူမကို ႏြံတကယ္စြဲလမ္းသြားမိၿပီထင္သည္။
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ ? "
သူမအလုပ္ခန္းကိုလွမ္းျမင္ေနရမၫ့္ေနရာမွာ နံရံကိုမွီလ်က္ထိုင္ေနေသာႏြံနားထဲ ေအးစက္စက္စကားသံေလးကိုၾကားလိုက္သည္။ ဖုန္းဆီမွာအာရံုပို႔ကာငံု႔ထားတဲ့ႏြံမ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ လွပစြာတြန႔္ခ်ိဳးမိေလတဲ့ေလွာင္ၿပံဳးတစ္ခုခိုတြယ္ခဲ့ေလသည္။
" ဟန္နီကိုေစာင့္ေနတာ..... အခန္းထဲကေနမထြက္လာတဲ့ ဟန္နီကိုေစာင့္ေနတာ...... ဟန္နီ "
ထိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေသြးေအးပါေသာအမ်ိဳးသမီးေလးက ႏြံကိုထူးဆန္းေသာအၾကၫ့္လွလွေလးႏွင့္ ငံု႔မိုးကာၾကၫ့္ေနသည္မွာ တကယ္ကဗ်ာဆန္သြားေလမလားပင္။ အပိုေတြဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာစရာမလိုေသာအလွေတြက ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးထံမွာ အမွန္အကန္တည္ရိွေနၾကတာက မနာလိုစရာေကာင္းလြန္းသလို စြဲမက္စရာလည္းေကာင္းေနသည္။
" အင္း..... ေမြးေန့မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ "
" ရွင္ကေလ..... မေမ်ွာ္လင့္ေတာ့မွ ဆုေတာင္းေပးေနတာပဲ..... ဟန္နီရယ္..... အခ်ိန္လည္းၾကၫ့္ပါဦး ေမြးေန့ေက်ာ္ေတာ့မယ္ေလ "
ထိုသို႔ ႏြံဘက္ကေလွာင္ရယ္ကာေျပာရင္း သူမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထရပ္လိုက္ေတာ့ လက္ပတ္နာရီကိုငံု႔ၾကၫ့္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးက ႏြံမ်က္ႏွာကိုတဖန္ျပန္ၾကၫ့္လာသည္။
" တစ္မိနစ္လိုေသးတယ္ ႏြံ "
.........................................................
သံုတစ္ေန့လံုး ထိုေကာင္မေလးကိုေရွာင္ရင္း အလုပ္ေတြထဲစိတ္ႏွစ္ေနခဲ့တာ ညနက္လို႔သြားမွန္းပင္သတိမထားမိခဲ့ေခ်။ ရွစ္နာရီထိုးသည္ႏွင့္ စံအိမ္အျပင္ကေနသာလံုၿခံဳေရးယူၾကဖို႔ လက္ေအာက္ကတပၫ့္ေတြအစား လက်ာ္ရွင္ခြင့္ေတာင္းကာႏႈတ္ဆက္သြားတာသိေပမဲ့ အလုပ္ထဲသာစိတ္နစ္ေနသည္။ အခ်ိန္ေတြအကုန္ျမန္ေနတာကို သံုတကယ္သတိမထားမိခဲ့ဘဲ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ထိ လစ္ဟင္းခဲ့တဲ့အစီအရင္ခံစာေတြမွာသာစိတ္ေရာက္ခဲ့သည္။
တစ္ေနကုန္ထမင္းမစားျဖစ္ဘဲ တံတိုင္းယူလာေပးတဲ့ညေနစာကိုသာ သံုနည္းနည္းေလးစားျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့လုပ္ငန္းစာရင္းေတြႏွင့္ ေအာ္ဒါတင္ထားၾကတဲ့ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကိစၥေတြကို ညေနစာနည္းနည္းစားၿပီး ဆက္စီစဉ္ေနခဲ့သည္။ နယ္စပ္မွာစီစဉ္စရာရိွတာေတြႏွင့္ ေလလံဆြဲရမယ့္ကိစၥေတြအျပင္ ေလလံေအာင္ထားတဲ့လုပ္ကြက္ေတြကိစၥကိုလည္း သံုမနားတမ္းစီစဉ္ေနရသည္မို႔ ထိုေကာင္မေလးေမြးေန့ဆုေတာင္းေပးဖို႔ေနာက္က်သြားသည္။
" တစ္မိနစ္လိုေသးလည္း ေနာက္က်မွဆုေတာင္းတာပဲေလ..... ဟန္နီအတြက္ အေရးမွမႀကီးတဲ့သူပဲ နားလည္ပါတယ္ "
ခဏတာ လ်စ္လ်ူရႈ႔ဖို႔ႀကိဳးစားမိရံုပါ ႏြံ.....
အၾကၫ့္ခပ္စူးစူးႏွင့္စကားတစ္ခြန္းကို သံုစိတ္ထဲကေနသာ ႏြံငယ္အားအသံတိတ္ေျဖလိုက္သည္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ သံုဟာေသြးေအးေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ရုန္းထြက္ဖို႔မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့တဲ့ႏြံငယ္ကို ေအးေအးလူလူၾကၫ့္ေနမိသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေလွာင္ၿပံဳးဟာ အသက္ဝင္လြန္းစြာရိွတိုင္း ထိုေကာင္မေလးမသိမျမင္ႏိုင္ေသာ သံုႏွလံုးသားထဲမွာနာက်င္ရသည္။
" ညနက္ေနၿပီ အိပ္လိုက္ေတာ့ "
ထိရွလြယ္တဲ့ခံစားခ်က္ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ေတြကေန သံုရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စကားစကိုအရင္ျဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ သို႔မွမဟုတ္လ်ွင္ ၾကာၾကာဟန္မေဆာင္ႏိုင္မယ့္ခံစားခ်က္ေတြကို အလြယ္တကူဒူးေထာက္ၿပီး ဖြင့္ဟလိုက္မိမွာကိုစိုးသည္။ ႏြံငယ္ေလးအျမင္မွာ ေသြးေအးတတ္သူအျဖစ္သာ ဆက္လို႔ထင္မွတ္ေစလိုတဲ့အတြက္ ေက်ာခိုင္းျခင္းကိုသံုဘက္ကအရင္စလိုက္သည္။
" ရွင္နဲ႔အတူအိပ္ခ်င္တယ္ ဟန္နီ..... အေရးမပါတဲ့သူစကားမို႔ လ်စ္လ်ူရႈ႔ခ်င္ရင္လည္း..... ရွင့္သေဘာေနာ္ "
ဆစ္ကနဲနာက်င္သြားေစေသာစကားလံုးေတြေၾကာင့္ ခါးကိုယွက္တြယ္လာတဲ့လက္ေတြကို သံုျငင္းဆန္ဖို႔အရႈံးေပးလိုက္မိသည္။ အႏိုင္ႏွင့္ပိုင္းကာဝင္ေရာက္လာေသာေကာင္မေလးကို သံုကိုယ္တိုင္ကလည္းလိုလိုလားလားပင္ ဘဝထဲကိုအရႈံးျဖင့္ဆြဲေခၚမိခဲ့သည္။
မျငင္းဆန္ႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို စကားလံုးေတြႏွင့္အႏိုင္ယူလို႔ရမည္မွန္း ထိုေကာင္မေလးသိေနတာထင္သည္။ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္တဲ့အနက္ေရာင္အဆင့္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ အေမွာင္လုပ္ငန္းေတြႏွင့္ရွင္သန္ရၿပီး လူ႔အသက္ကိုလြယ္လြယ္သတ္ႏိုင္သူ သံုႏွလံုးသားကို ကေလးအရြယ္ေကာင္မေလးက ေကာင္းစြာခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေလသည္။
" ရိုးရိုးေလးပဲလာအိပ္မွာပါ ဟန္နီ..... အေတြးေတြမလြန္နဲ႔ဦး "
မျငင္းဆန္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ကို ေလွာင္ရိပ္ျမဴးတဲ့စကားေတြႏွင့္လွၫ့္စားရတာ ေပ်ာ္ေနရဲ့လားႏြံငယ္လို႔ ရင္ထဲကေနတိတ္တိတ္ေလးေမးမိသည္။ ခါးကိုယွက္တြယ္ထားတဲ့လက္ေတြေၾကာင့္ ထိုေကာင္မေလးမ်က္ႏွာျမင္ရရံု သံုေခါင္းေစာင္းငဲ့ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး ေယာင္နနေလးၿပံဳးလိုက္ခဲ့သည္။
ရုန္းေလနစ္ေလႏြံထဲမွာ မရုန္းကန္ခ်င္ေသာလူတစ္ေယာက္ကို ေကာင္းစြာနစ္ျမဳပ္ေစႏိုင္တဲ့ႏြံငယ္ေလးရဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက သံုအေတြးထဲမွာခါးသက္သက္ႏိုင္လွသည္။ အၿမဲတေစမ်က္ဝန္းခ်င္းဆိုင္ၾကၫ့္တတ္တဲ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးထဲမွာ အႏိုင္ရသူတစ္ေယာက္လိုေလွာင္ရိပ္မ်ိဳးကို သံုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေနေပးလိုက္သည္။
အေလ်ွာ့ေပးလိုက္ေလ်ာေလ အႏိုင္ယူတတ္ေလေသာေကာင္မေလးက သံုအခန္းထဲကိုအတူလိုက္ဝင္လာၿပီး အိပ္ရာေပၚမွာလဲေလ်ာင္းရင္းၿပံဳးၾကၫ့္ေနသည္။ အေပၚစီးအေနအထားႏွင့္ငံု႔မိုးၾကၫ့္ရင္း ႏြံငယ္ေလးရဲ့အၿပံဳးထဲက ေလွာင္ရိပ္ေတြေရာေနွာေနတဲ့အၾကၫ့္ေတြကို သံုလ်စ္လ်ူရႈ႔ခဲ့လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းခ်င္းယွက္ကာထိကပ္ေနေပမဲ့ မနာက်င္ေစရက္ေသာသံုအဖို႔ ရက္ေရာစြာလိုက္ေလ်ာခ်င္တဲ့ေကာင္မေလးအား အၾကၫ့္ျဖင့္ျငင္းဆန္မိသည္။
အရႈံးေပးခဲ့တာဟာ အႏိုင္မယူရက္လို႔ဆိုတာႏြံသိပါေစ.....
တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးဆီကေန မဝံ့မရဲညည္းသံတိုးတိုးေလးကို ႏြံနားနားကပ္ကာနားစြင့္ရင္း ေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းေတြကိုေလးနက္စြာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ႏြံကိုယ္ေအာက္မွလူသားေလးဟာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးျဖစ္ေနသၫ့္တိုင္ ျမင္ေယာင္ေနတာဟာ မ်က္ဝန္းေလးတစ္စံုသာျဖစ္ေနသည္ဆိုတာ သူမသာသိခဲ့လ်ွင္ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲလို႔သိခ်င္မိသား။
ႏြံလုပ္ရပ္ေတြအျပဳအမူေတြဟာ လူကိုေသေစလိုက္တဲ့အထိ ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့သူမထက္စာရင္ မရက္စက္ေသးဘူးလို႔ထင္သည္။ ႏြံျမတ္ႏိုးရတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေငးၾကၫ့္ခြင့္ေတာင္မေပးဘဲ ဘဝထဲကဆြဲထုတ္ရက္ခဲ့တဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ထိုက္တန္ေသာအျပစ္ဟာ ထပ္တူနာက်င္မႈရေစဖို႔ထက္အျခားမရိွေတာ့ေခ်။
ႏြံဟာစာနာစိတ္ကင္းမဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ဆိုလ်ွင္ ထိုသို႔ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးလိုက္တဲ့သူမဟာ အၾကင္နာတရားေတြပေပ်ာက္ေစတဲ့ နတ္ဆိုးက်ားရိုင္းတစ္ေကာင္လို႔ဆိုရမည္ပင္။ အျခားတစ္ဖက္ကၾကၫ့္လ်ွင္ေတာ့ လူအျမင္မွာေသြးေအးရက္စက္တတ္တဲ့က်ားရိုင္းေလးဟာ ႏြံမ်က္ဝန္းေတြကိုေငးၾကၫ့္ၿပီး လက္သီးေလးက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ ေၾကာင္မေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနႏိုင္သည္။
ရွင့္ရဲ့အလွတရားက ဒီလိုက်ေတာ့ပိုအသက္ဝင္လြန္းတာပဲဟန္နီ.....
အျဖဴေရာင္ၿခံဳေစာင္ေအာက္မွာ နီးကပ္စြာရိွေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကၫ့္လ်က္ရိွေနသည္။ ပခံုးေပၚမွာကပ္ထားေသးတဲ့အနာကပ္ေလးကို လက္ျဖင့္အသာတို႔ထိေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းထဲကအဓိပၸါယ္ကိုလ်စ္လ်ူရႈ႔ေနခဲ့သည္။
နားလည္ရန္လြယ္ေသာအၾကၫ့္ေတြကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ ဟန္ေနြႏြံေလွာင္ၿပံဳးေတြဟာအသက္မဲ့သြားမွာေသခ်ာေလသည္။ ေလွာင္ၿပံဳးေတြကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မသိသလိုေလးေနလ်က္ မ်က္ဝန္းကိုမိွတ္လိုက္တဲ့လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးက ထပ္တူေလွာင္ရယ္ကာေနမိသည္။ မသိမသာေလးေကြးလို႔သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကို အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကိုေက်ာေပးထားသူ ဟန္ေနြႏြံဟာသတိမထားမိလိုက္ေပ။
ေသြးေၾကာစိမ္းေတြထင္းေနတဲ့လက္ေလးကို ဟန္ေနြႏြံဆုပ္ကိုင္ဖို႔လက္လႈပ္လိုက္ေတာ့ မိမိလက္ေခ်ာင္းေတြဆီကိုအၾကၫ့္ေရာက္သြားသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိပ္ေနသူထံတဖန္အၾကၫ့္ပို႔လိုက္ မိမိလက္ကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္ႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းေလးက ေလွာင္ၿပံဳးမဟုတ္ေသာအၿပံဳးကိုၿပံဳးမိသည္။ ၫွပ္ရိုးေလးထင္းေနတဲ့ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးကိုၾကၫ့္ရင္း လက္ကေစာင္ကိုဆြဲတင္ေပးဖို႔ ဟန္ေနြႏြံလက္လွမ္းလိုက္သည္။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေပး အိပ္ေတာ့မလို႔ "
အမိန႔္သံမဆန္ေသာအမိန႔္သံဟာ ေစာင္လံုေအာင္ၿခံဳေပးဖို႔လွမ္းေနတဲ့ ဟန္ေနြႏြံကိုရပ္တန႔္သြားေစသည္။ မ်က္လံုးမဖြင့္လာဘဲ လက္ကိုသာလွမ္းကိုင္ၿပီး အသက္မွန္မွန္ရႈကာအိပ္ေတာ့မယ့္ လကၤာသံုစိတ္ထဲ၌ေတာ့ နာနာက်င္က်င္ရိွေနသည္။ ဟန္ေဆာင္ဂရုစိုက္မႈရယ္လို႔ နာက်င္စြာသတ္မွတ္မိေသာလကၤာသံုအေတြးဟာ မွားလည္းမမွားသလို မွန္ေနသည္လည္းမဟုတ္ခဲ့ေပ။
ဒဏ္ရာေတြရၿပီးသြားရင္ အခ်စ္ေတြရလာလိမ့္မယ္လို႔ တိတ္တဆိတ္ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္ ႏြံ။ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ အနားကိုေရာက္လာတာဆိုရင္လည္း အိပ္စက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ လုပ္ႀကံဖို႔အေကာင္းဆံုးဆိုတာ ႏြံကိုအသိေပးရမွာပဲ။ သံုနာက်င္ေနမွ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ဆိုရင္ ဟန္ေဆာင္ဂရုစိုက္မႈမေပးဘဲ မက်က္ေသးတဲ့ဒဏ္ရာကိုအနာထပ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ က်ည္တစ္ေတာင့္စာပစ္လိုရင္လည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်က်ည္ျဖၫ့္ေပးၿပီး ေသနတ္ကမ္းေပးဦးမွာမို႔ ဟန္ေဆာင္မခ်စ္ျပပါနဲ႔ေတာ့။
..........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
