" မသီဟာ အိမ္ကိုဧည့္သည္ေရာက္ေနတာလား "
ပံုမွန္မဟုတ္ေသာအေျခအေနေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံစိတ္၌ သတိျပဳမိသလိုျဖစ္သြားသည္။ သူေမးလိုက္ေသာ သီဟာကြၽန္းသည္လည္း ေခါင္းသာတစ္ခ်က္ညိတ္ျပၿပီး သူ႔ေမးခြန္းကိုအေျဖမေရမရာႏွင့္ခ်န္ခဲ့သည္။
" ဟန္နီ ဘာေတြလုပ္ေနျပန္တာလဲ "
ပထမဆံုးေသာအျပစ္တင္စိတ္ပူသံဟာ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းကေနထြက္လာေလသည္။ လံုၿခံဳေရးေတြပိုတင္းက်ပ္ထားေသာ ၿခံအတြင္းအျပင္အေနအထားက သူ႔ကိုစိတ္မပူေစဘူးလို႔ေျပာရင္ လိမ္ညာရာက်လိမ့္မည္။ ေျခလွမ္းခပ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ၿခံအဝင္ေနရာကေနၿပီး ရွည္လ်ားေသာလူသြားလမ္းကိုေလ်ွာက္ကာ စံအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ေတာ့လည္း အနက္ေရာင္ႏွင့္လူမ်ားက ခပ္စိပ္စိပ္ေတြ့ရျပန္သည္။
" ဟန္နီ ! "
အိမ္ထဲကိုမ်က္လံုးေဝ့ဝဲၾကည့္ရင္း ေသြးေအးရက္စက္ေသာမ်က္ဝန္းႏွင့္ သူမကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ စတိုခန္းက်ယ္ရိွတဲ့ဘက္ကေန အေပၚထပ္သို႔တက္မည့္ေလွကားဆီကို သူမေလ်ွာက္လာတာကိုျမင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အနက္ေရာင္လယ္သာလက္အိတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခြၽတ္ေနသည့္သူမက ေက်ာေပးထားေသာအေနအထားကေန ဟန္ေနြႏြံဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လို႔လာခဲ့သည္။
တစ္ခုခုကိုခပ္တိုးတိုးလွမ္းေျပာရင္း သူမလက္ေထာက္ကိုခိုင္းေစၿပီးမွ ဟန္ေနြႏြံဆီကိုေလ်ွာက္လာေနေသာ လကၤာသံု။ တပည့္တပန္းေတြက သူတို႔ေရ႔ွေလ်ွာက္လာသည့္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူကို တေလးတစားဦးၫြတ္ေနၾကေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ ထိုလူေတြထဲတြင္မပါဝင္ခဲ့ေပ။
" ရွင္ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဟန္နီ "
ဟန္ေနြႏြံစကားကိုနားေထာင္ရင္း ေျခလွမ္းေတြကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၌ရပ္ကာ လကၤာသံုခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
" စိတ္ပူလို႔ေမးေနတာမဟုတ္ဘူး..... ရွင္ ေသခ်င္းဆိုးနဲ႔ေသရင္ ကလဲ့စားေခ်ရမယ့္လူမရိွမွာစိုးလို႔ "
လကၤာသံု ထိုစကားေတြေၾကာင့္ ထပ္ၿပံဳးမိခဲ့သည္။
" ရွင္မေျဖခ်င္လည္းမေျဖနဲ႔ အေရ႔ွကဖယ္ေပး ! "
" ကေလး "
" ဟင္ ရွင္ !! "
ခပ္စြာစြာရန္ေတြ့ေနရင္း မထင္မွတ္ထားေသာစကားလံုးေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံႏွလံုးသားေလးလႈပ္ခတ္သြားသည္။
" မင္းက ကေလးလား "
ဘာစကားမျွပန္မေျပာႏိုင္ေသာ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးကို လကၤာသံုသေဘာတက်ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္။
" ကိုယ့္အိမ္ကအက်ယ္ႀကီးပါ "
" ဘာ ဘာကိုလဲ "
" လူနားလည္ေအာင္ေျပာ "
" ကိုယ္ေျပာတာ အိမ္ကက်ယ္တယ္ "
" ႀကိဳက္တဲ့လမ္းကေန အေပၚထပ္ တက္လို႔ရတယ္ "
စကားတစ္လံုးခ်င္း မ်က္ႏွာၾကည့္ကာေျပာေနေသာ လကၤာသံုအၾကည့္ေတြထဲ ဟန္ေနြႏြံပိတ္မိေနသည္။ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလး လႈပ္ရွားလိုက္သမ်ွ ၾကည္လင္ေသာအသံခ်ိဳခ်ိဳဟာ ထြက္ေပၚလာၿပီး ဟန္ေနြႏြံႏွလံုးသားကိုလႈပ္ခတ္ေစခဲ့သည္။
က်စ္ ! ဒီအမ်ိဳးသမီး ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ.....
စိတ္ထဲကေနသာ မခ်င့္မရဲေမးလိုက္ၿပီး အသက္ရႈမဝျခင္းကို ႀကိဳးစားေျဖေလ်ာ့ေနရေသာ ဟန္ေနြႏြံ။ လကၤာသံု၏အၾကည့္ေတြကိုေရွာင္ဖယ္ရင္း စကားစျပတ္သြားေသာအေၾကာင္းအရာအား ျပန္လည္စကားစဆက္ရန္ႀကံရြယ္လိုက္သည္။
" ေဒၚလကၤာသံု ကြၽန္မသိခ်င္တာကိုေျဖေပး "
စကားပလႅင္ပင္မခံေတာ့ဘဲ တံုးတိတိေျပာလာေသာေၾကာင့္ လကၤာသံုအံ့ၾသရာမွၿပံဳးမိရသည္။ တဇြတ္ထိုးႏိုင္လွေသာအက်င့္က အတူရိွလာေသာငါးႏွစ္မွာ သိလာရေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏အက်င့္ဆိုးေလးတစ္ခုဆိုတာ လကၤာသံုမေမ့ေလ်ာ့မိသင့္ေပ။
" ကိုယ္ လူတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းထားတယ္ "
မဆိုင္းမတြပင္ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းကို အကဲခတ္သလိုၾကည့္ေနသည္။
" ဘာ ? ဘယ္သူ႔ကိုလဲ "
" ဌာနတစ္ခုကလူကို "
" ဌာန ? ဌာနတစ္ခုဆိုတာ..... "
စဥ္းစားေနေသာမ်က္ဝန္းေလးကို လကၤာသံုေငးၾကည့္ေနရင္း ဆတ္ကနဲခပ္စူးစူးၾကည့္လာေသာ အၾကည့္လွလွေလးေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ခဲ့သည္။
" ကိုယ္ဘယ္လိုလူစားလဲဆိုတာ မင္းကိုျပမယ္ ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ "
အမိန္႔သံတစ္ခ်က္ႏွင့္ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး အေရ႔ွကေနဦးေဆာင္သြားေသာေနာက္ေက်ာေနာက္ ဟန္ေနြႏြံေယာင္နနျဖင့္လိုက္လာမိသည္။ သူမေျခလွမ္းေတြရပ္လိုက္ေသာေနရာက အေစာပိုင္းကသူမထြက္လာေသာ စတိုခန္းက်ယ္ျဖစ္ေနသည္။
" အဲဒီအခန္းထဲဝင္ရင္ စကားသံမထြက္နဲ႔ "
ေလသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံဆီကတံု႔ျပန္သံကိုမေစာင့္ေတာ့ဘဲ စတိုခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးပြင့္သြားေတာ့ ေမွာင္ေနေသာစတိုခန္းထဲမွာ အနက္ေရာင္လယ္သာကုတ္ဝတ္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္လ်က္အေနအထားႏွင့္ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည္။
အခန္းထဲေျခခ်လိုက္ခ်ိန္မွာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရၿပီး ေခါင္းစြပ္အုပ္ခံထားရေသာ ထိုလူဆီကေန ေလွာင္ရယ္သံထြက္ေပၚလာသည္။ ခပ္တိုးတိုးေလးဆိုေပမဲ့ ေသရမွာမေၾကာက္သည့္ဟန္ျဖင့္ ေလွာင္ရယ္လိုက္ပံုေထာက္ရင္ ထိုလူဟာေပါ့ေသးေသးမျဖစ္တန္ရာ။
" ငါ့ကိုဖမ္းႏိုင္တဲ့သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာ "
ဟန္ေနြႏြံအၾကည့္က စကားရပ္လိုက္ေသာ လူတစ္ေယာက္၏လည္တိုင္ဆီေရာက္သြားႏွင့္သည္။ နီရဲေသာအရိႈးရာတစ္ခုက လည္တိုင္ကအသားျဖဴျဖဴေပၚထင္းေနသည္က က်ာပြတ္ရာမွန္းသိသာေလသည္။
" ငါသိလိုက္ၿပီ လကၤာသံု "
ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ !
ထိုမိန္းကေလးဆီကစကားသံဆံုးသည္ႏွင့္ လက္ခုပ္သံသံုးခ်က္ထြက္လာသျဖင့္ နံေဘးသို႔အၾကည့္ပို႔မိသည္။ မၿပံဳးေသာႏႈတ္ခမ္းေလးက ေသြးေအးစြာေကြးသြားသည္။ မ်က္ေတာင္မခတ္ေသာမ်က္ဝန္းက ေအးစက္တည္ၿငိမ္စြာၾကည့္ေနသည္။ မျမင္ေတြ့ဖူးေသာပံုစံတစ္ခုကို ဟန္ေနြႏြံျမင္ေနရသည္မို႔ စိတ္ထဲအရင္ဝင္လာေသာအေတြးက သူမကေၾကာင္ဆိုးေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုတာပင္။
" အမႈစစ္ေလး အေျဖမွန္တယ္ "
အနက္ေရာင္လယ္သာလက္အိတ္ကိုျပန္ဝတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးခံထားရေသာမိန္းကေလးေရ႔ွကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္ကာသြားရပ္လိုက္သည္။
" မထူးဝင့္ဇာလြင္ သာမန္မိသားစုရဲ့အငယ္ဆံုးသမီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကဗိုလ္မွဴးအဆင့္နဲ႔အနားယူထားတဲ့ အသြင္ေျပာင္းစံုေထာက္တစ္ေယာက္ "
" အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရိွၿပီး ေဆးတပ္မွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္ "
" မင္း ငါ့အေၾကာင္းေတြ အေတာ္စိတ္ဝင္စားတာပဲ "
" မထူးဝင့္ဇာလြင္က အခြန္အျပည့္ေဆာင္ထားတဲ့ ေရႊခက္စိမ္းကိုလာထိလို႔မရတာ သိေစခ်င္ရံုသက္သက္ပါ "
" အခြန္တခ်ိဳ႕ေရွာင္ထားတဲ့ မထူးဝင့္ဇာလြင္ခ်စ္သူလို သမၼတေဟာင္းရဲ့သမီးကိုကပ္မေပါင္းထားဘူးဆိုတာ သိဖို႔ ! ေရႊခက္စိမ္းလုပ္ငန္းစုက ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းနဲ႔ရပ္တည္လာတာ "
" ဟာဟား ဟား ရယ္စရာေတြမေျပာစမ္းနဲ႔ လကၤာသံု !! မင္းရဲ့လုပ္ငန္းေနာက္ကြယ္မွာ မသန္႔ရွင္းတဲ့ဝင္ေငြေတြရိွတယ္ "
" ဒုစရိုက္နဲ႔ရွင္သန္တာက ေျခသလံုးဖက္တဲ့အလုပ္ထက္ အရည္အေသြးပိုသာပါတယ္ မထူးဝင့္ဇာလြင္ "
လကၤာသံုႏွင့္ အမႈစစ္ဆိုသူ၏ေျပာစကားေတြေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံအသက္မရႈမိခဲ့ေခ်။ သူတို႔ေျပာေနေသာစကားေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအရႈပ္အေထြးပါ ေရာပါလာေနၿပီမဟုတ္လား။
ဟန္နီ ရွင္ကဘယ္အထိပတ္သက္ေနတာလဲ.....
" သမၼတေဟာင္းဦးဂုဏ္ထိန္ရဲ့သမီးက မထူးဝင့္ဇာလြင္ခ်စ္သူဖက္ထားတဲ့ ေျခသလံုးပဲ "
ေခါင္းတည့္တည့္မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလို ဟန္ေနြႏြံတစ္ကိုယ္လံုးတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားသည္။ ဒီႏိုင္ငံရဲ့တစ္ဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေျမာက္သမၼတေဟာင္း ဦးဂုဏ္ထိန္ဆိုတာ လက္ရိွဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ့ဖခင္မဟုတ္ဘူးလား။
" မင္း ! မဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ႔ "
" အတိအက်မွန္သြားလို႔လား မထူးဝင့္ဇာလြင္ "
ဘယ္အခ်ိန္ကထုတ္လိုက္သည္မသိေသာ ခလုတ္ဓားတစ္လက္က ေခါင္းစြပ္အုပ္ခံထားရေသာအမႈစစ္၏ လည္တိုင္ထက္၌ေရာက္ရိွေနေလသည္။ လည္တိုင္သို႔မဟုတ္ဘဲ ရုတ္တရပ္ထိုးခ်လိုက္တာက ဘယ္ဘက္ေပါင္၌ျဖစ္ေနသည့္အခါ အသည္းခိုက္ေအာင္နာက်င္သြားတဲ့ အမႈစစ္တစ္ေယာက္၏ညည္းသံက လကၤာသံုကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစသည္။
" ဒီဘက္ေလာကကို ေသြးတိုးစမ္းတဲ့သူေတြ ဘယ္ႏွေယာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီလဲ မထူးဝင့္ဇာလြင္ အရင္စံုစမ္းလာသင့္တယ္ "
" အား မင္း ငါ့ကိုသတ္လိုက္လည္း "
" မလြတ္ဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာလား ဒီစကားက အိပ္ေနတဲ့သားရဲေတြကို ေခါင္းပုတ္ႏိႈးမိသူတိုင္း အသက္ရႈသံမရပ္ခင္ေျပာေနက် လက္သံုးစကားမ်ားလား အမႈစစ္ေလး "
ဓားေျမာင္ကို ေပါင္မွာစိုက္ထားသည့္အတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးခြဲလိုက္သည္။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ၿပီးမွ ဓားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏုတ္ကာ ခံႏိုင္ရည္ရိွေနေသးေသာ အမႈစစ္၏လည္ပင္းအား မထိတထိဓားဖ်ားျဖင့္ကစားရင္း။
" ေကာင္းေသာညျဖစ္ပါေစ အမႈစစ္ေလး "
...............................................................
ေလေတြတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေသာ ေလသာေဆာင္၌ စကားမေျပာဘဲရပ္ေနမိၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာညဥ့္ယံက သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးကိုသာၾကားေစသည္။
" အေဖေျပာခဲ့ဖူးတယ္ လူတစ္ေယာက္ကိုအႏိုင္မယူရင္ အဲဒီလူရဲ့ေနာက္မွာ သတ္ဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့လက္ေတြရိွတယ္ ဘယ္ေတာ့မွမေပ်ာ့ညံ့ရဘူးတဲ့ "
ၾကည္လင္ေသာစကားသံလာရာကို ဟန္ေနြႏြံလွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေခ်။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း အေဝးတစ္ေနရာကိုေငးရီေနခဲ့သည္။
" ရွင္ေျပာ ဒါရွင့္ရဲ့ပံုစံအမွန္လား "
" အင္း "
ဟန္ေနြႏြံရယ္လိုက္မိသည္။
" ရွင္ ကြၽန္မေၾကာက္ေအာင္လုပ္ရံုနဲ႔ ကလဲ့စားမေခ်ရဲေတာ့ဘူးထင္ေနတာလား "
" ကိုယ္တို႔ရပ္ေနတာ က်ည္ဆန္ေတြ ဓားသြားေတြထက္မွာ "
" အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မကေၾကာက္ဒူးတုန္ျပရမွာလား "
" တစ္ေန့ အဲဒီအမႈစစ္ေနရာမွာ ကိုယ္လည္းျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ "
ထိုစကားကို လကၤာသံုေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ဟန္ေနြႏြံအၾကည့္ေတြႏွင့္အတူ လက္တစ္ဖက္ကပါလႈပ္ရွားသြားသည္။ ခြပ္ကနဲျမည္သြားေသာ လက္သီးခ်က္အေသးစားက လကၤာသံုရဲ့ဘယ္ဘက္ပါးေပၚကိုက်ေရာက္လာခဲ့သည္။
" ရွင္ ထပ္ေျပာရင္ ကြၽန္မထပ္လုပ္ရလိမ့္မယ္ "
မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာရလိုက္ေသာ ဘယ္ဘက္ပါးေစာင္ထက္က နာက်င္မႈခပ္ပါးပါးေလးေၾကာင့္ လကၤာသံုစိတ္လိုလက္ရၿပံဳးမိသည္။
" ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းလုပ္ႀကံမႈေတြ မင္းလည္းႀကံဳဖူးတာပဲ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ "
" ဂရုမစိုက္ဘူး ရွင္ကြၽန္မကိုႏွင္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔ "
" မ်က္ၾကည္လႊာေၾကာင့္လား "
" ရွင္ ! "
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ရြယ္လိုက္ေပမဲ့ ေလထဲမွာတင္ရပ္ေနေသာ လက္သီးဆုပ္ေလးက မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို နာက်င္ေစျခင္းျဖင့္မျငင္းလိုေနေလ။
" ရွင္ထင္ခ်င္သလိုထင္ ဟန္နီ "
လက္ကိုျပန္ရုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ လကၤာသံုမ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ ဟန္ေနြႏြံေျပာလိုက္သည္။ ရုပ္ေလးလွသေလာက္ ေသြးေအးရက္စက္ေသာအမ်ိဳးသမီးကို ဟန္ေနြႏြံဘယ္လိုမ်ားခ်စ္မိခဲ့သည္မသိပါ။
" ကြၽန္မကေတာ့ ရွင့္အနားမွာပဲေနမယ္ "
" မင္းကေခါင္းမာတယ္ "
" ရွင္နဲ႔တူတာပါ "
ရွင္က ရင္ခုန္ေအာင္သိပ္လုပ္ႏိုင္တာပဲ ဟန္နီ။ ျပႆနာရွာတာလည္း သိပ္ေတာ္တယ္လို႔ ႏြံေတာ့ျမင္တယ္။ အသက္အပိုပါေနတဲ့သူလို ရွင္ရင္ဆိုင္ေနတဲ့ရန္သူေတြက အေကာင္လည္းမေသးပါလား။ နားလည္ရခက္တဲ့အမ်ိဳးသမီးကို ႏြံခ်စ္မိသြားတာလည္း ဝဋ္လည္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲလား ေဒၚလကၤာသံု။
" ရွင္သိလား ကြၽန္မလူတစ္ေယာက္သတ္ထားတယ္..... အငွားလက္နဲ႔ပါ "
" ဆူးခက္ဟန္ "
စကားေျပာရင္း မ်က္ႏွာလႊဲထားရာကေန ဆတ္ကနဲျပန္လွည့္ၾကည့္မိေသာ ဟန္ေနြႏြံ။
" ရွင္ဘယ္လိုသိတာလဲ ! ေၾသာ္ ေမ့လို႔ "
" က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚလကၤာသံုမသိတာမွ ထူးဆန္းေနရမွာ "
" အင္း "
" ရွင္သိပ္ေခ်ာတယ္ ဟန္နီ "
ညာလက္တစ္ဖက္က မ်က္ႏွာရဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္းရိွ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီကို ညင္သာစြာထိေတြ့ေနသည္။ ပါးျပင္ကိုလည္းပြတ္သပ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးဆီေရာက္လာေတာ့ လက္မနဲ႔မထိတထိတို႔ကစားလိုက္သည္။ ထိုသို႔က်ီစယ္ရတာကို ဟန္ေနြႏြံသေဘာက်ေနမိသည္။
" အတူေနၾကတိုင္း နမ္းခြင့္ရတဲ့ ဗိုက္ကႂကြက္သားေလးကအစ ၾကည့္ေကာင္းေနေတာ့တာပဲ "
" မင္း ! "
" ဟန္နီ ရွင္ရွက္ေနတာလား "
" မိုးလင္းေတာ့မယ္ အိပ္ေတာ့ "
" ရွင္နဲ႔အတူလား ဟန္နီ..... "
ရွက္လို႔အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံလွမ္းစလိုက္ေတာ့ ေျခလွမ္းေတြတံု႔ကနဲရပ္သြားေလသည္။ မသိမသာေလးေခါင္းေစာင္းၾကည့္ၿပီး ရွက္ေနတာသူမဟုတ္သည့္အလား ေျခလွမ္းမွန္မွန္ႏွင့္ဆက္ေလ်ွာက္ေနခဲ့သည္။
ဟန္ေနြႏြံလည္း ေလသာေဆာင္မွာခဏရပ္ေနၿပီးေနာက္ ခဏျဖစ္ျဖစ္အိပ္စက္ဖို႔ အထဲဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေရာင္နီပင္ျဖာေနၿပီမို႔ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး မအိပ္ဘဲအလုပ္သြားေတာ့မွာလားေတြးမိရင္း ေျခလွမ္းေတြကဦးတည္ရာေျပာင္းသြားသည္။
..............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
