" ဟန္နီ..... ေနဦးေလ "
အေရ႔ွကေနခပ္ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္ေနေသာ လကၤာသံုဟာ ေနာက္ေက်ာဘက္မွစကားသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြတန္႔ကနဲရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ေနာက္ေက်ာဘက္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္တိုက္မိၿပီး ထိုတစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ဟန္ေနြႏြံသာျဖစ္ျပန္သည္။
ေက်ာျပင္ကိုတိုက္မိသည့္အရိွန္ကသိပ္မျပင္းေသာ္ျငား ေနာက္ေက်ာဘက္မွဟန္ေနြႏြံထံကို လကၤာသံုမ်က္ႏွာမူမိသည္။ နဖူးကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္နာသြားပံုရမွန္းသိသာသည္။ ေလွကားအတက္မွာျဖစ္သြားသည္မို႔ လကၤာသံု၏ေက်ာျပင္ႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံ၏နဖူးတို႔တိုက္မိသြားတာျဖစ္သည္။
" ဘာလို႔ ရွင့္ရဲ့အႀကီးအကဲကေတာ္ကိုမေစာင့္တာလဲ..... "
အရွက္မရိွေျပာရဲဆိုရဲေသာဟန္ေနြႏြံေၾကာင့္ လကၤာသံု၏မ်က္ႏွာကရိွန္းကနဲပူေနြးသြားသည္။ ခံစားခ်က္ေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မ်က္ေမွာင္တြန္႔ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ မထိတထိၿပံဳးေနေသာမ်က္ႏွာက လကၤာသံုမ်က္ႏွာေရ႔ွသို႔နီးကပ္လာခဲ့သည္။
" ရွင္ ရွက္ေနတာလား..... နားရြက္ေတြနီေနတယ္ ဟုတ္လားဟန္နီ "
" မဟုတ္ဘူး "
ထိုအေျဖၾကောင့္ ဟန္ေနြႏြံလွစ္ကနဲၿပံဳးလိုက္မိၿပီး လကၤာသံုမ်က္ႏွာကို မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲၾကည့္လိုက္သည္။
" ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ရွင္အေတာ္ေလးလွတာပဲ..... "
အမုန္းတရားေတြႏွင့္ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ခ်ိန္က ယခုေလာက္ေသခ်ာမၾကည့္မိခဲ့ဘဲ အမုန္းေတျြဖင့္သာကိုယ့္ကိုကိုယ္ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့သည္။ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ႏွင့္ ဂရုစိုက္မႈေပးခဲ့တဲ့သူမကို ဟန္ေနြႏြံဘယ္လိုေတာင္နာက်င္ေစရက္မိတာလဲ။
ေတာင္းပန္ပါတယ္.....
ရုတ္တရပ္ဆြဲဖက္ခံလိုက္ရေသာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္ကိုပုတ္ခတ္လိုက္ရင္း ဟန္ေနြႏြံေက်ာျပင္ကိုမထိမိေအာင္ လက္အသာေျမာက္ကာဖက္မိသည္။ ရက္ရက္စက္စက္လူသတ္လာတဲ့ သူမလက္ေပၚကမျမင္ရတဲ့ေသြးေတြေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံကိုဖက္ထားဖို႔ရာမဝံ့ရဲေလ။ အျပစ္ေတြထပ္ကာက်ူးလြန္ေနေသာ လကၤာသံုလိုလူတစ္ေယာက္က လူသားဆန္တဲ့အထိအေတြ့ေတြႏွင့္ ဘယ္လိုထိုက္တန္ႏိုင္မွာလဲ။
သူမသတ္လိုက္ေသာ လူေျခာက္ေယာက္၏ေနာက္မွာ မိသားစုေတြရိွသည္။ ထိုလူေျခာက္ေယာက္ေနာက္မွာ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာမွီတည္ေနၾကသည္။ ထိုအသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို အာဏာအရိွန္အဝါတစ္ခုအတြက္ ထပ္ရွင္းလင္းဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္ခဲ့ၿပီ။ လကၤာသံုဆိုေသာ ႏူးညံ့သည့္အမည္ႏွင့္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ကိန္းေအာင္းေနေပသည္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုယ္ႏွင့္နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ရယ္လို႔ျဖစ္လာခဲ့ေအာင္ လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္လာခဲ့ေသာေသြးနံ႔ေတြဟာ ယေန့အခ်ိန္ထိတိုင္ ေသြးပင္လယ္ထဲလက္ႏွစ္ထားခဲ့ရသည္။ ဟန္ေနြႏြံဆီကအထိအေတြ့ေတြသာလ်ွင္ သူမကိုယ္သူမလူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္သတိေပးသလိုရိွသည္ကလြဲလ်ွင္ လကၤာသံုဆိုတာမေကာင္းဆိုးဝါးသာသာပင္။
မည္သူမွမထိပါးရဲေအာင္ ဓားေကာင္းတစ္လက္အျဖစ္ ဖခင္ေသြးေပးထားသည့္အတိုင္း ေနထိုင္လာခဲ့ၿပီး ဖခင္၏ေနရာကိုကာကြယ္ရင္း ေသြးနံ႔ေတြကိုႏွစ္ၿခိဳက္သြားသည့္ လကၤာသံု။ လြန္ခဲ့ေသာရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကိုးႏွစ္ခန္႔အခ်ိန္တုန္းက ေရႊဆူးႏွင္း၏လမ္းျပေပးျခင္းေၾကာင့္သာမဟုတ္လ်ွင္ လကၤာသံု ယခုအခ်ိန္မွာစိတၲဇဆန္ဆန္လူသတ္မႈေတြကို အေၾကာင္းျပခ်က္မရိွက်ူးလြန္ေနမိလိမ့္မည္။ ဟန္ေနြႏြံထံကေန ယခုလိုေပြ့ဖက္ခံရမည့္လကၤာသံုေနရာမွာ ဘယ္လိုမွမေတြးရဲတဲ့ ရက္စက္ေသာလကၤာသံုအျဖစ္ကိုေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာ။
" ေဒၚလကၤာသံု "
လည္တိုင္ကိုဖြဖြေလးထိကပ္ရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအဖက္ခံေနတဲ့လကၤာသံုကို ဟန္ေနြႏြံေခၚလိုက္သည္။ ဘာမ်ွေတာ့ျပန္မေျပာဘဲ လည္ေခ်ာင္းသံကိုသာအသံျပဳလာလို႔ ပခံုးေပၚေခါင္းမွီတင္ရင္း တစ္ေနရာကိုၾကည့္မိေနသည္။
" ဒီဒဏ္ရာတအားနာခဲ့လား..... "
ညာဘက္ပခံုးေပၚေရာက္ေနေသာလက္က ၫွပ္ရိုးအထက္တစ္ေနရာကိုထိေတြ့ရင္း ဟန္ေနြႏြံ တိုးတိုးေလးေမးလာသည္။ ထိုၫွပ္ရိုးအထက္တစ္ေနရာဆိုတာ လကၤာသံုဆီကေန ဟန္ေနြႏြံထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွရခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာကိုဆိုလိုေနသည္။ တစ္လက္မသာသာအမာရြတ္က ျဖဴဝင္းေသာအသားေပၚမွာထင္းေနၿပီး ထိုဒဏ္ရာကသူ႔လုပ္ရပ္အမွားေၾကာင့္ရခဲ့တာမို႔ အျပစ္ရိွသလိုခံစားရသည္။
" မနာဘူး "
ဘယ္ဘက္ၫွပ္ရိုးအေပၚကအထိအေတြ့အား လကၤာသံုဘာမွမတံု႔ျပန္ဘဲ ဟန္ေနြႏြံကိုရိုးရိုးေလးေျဖလိုက္သည္။ နာသည္ မနာသည္ဆိုတာ ဒဏ္ရာမၾကာခဏရေနက်သူမလိုလူအတြက္ အထူးအဆန္းကိစၥမဟုတ္ေတာ့ေပ။
" ေနာက္ထပ္ဒဏ္ရာထပ္မရပါနဲ႔..... "
" ဘာေၾကာင့္လဲ "
ဟန္ေနြႏြံထံကေန ဂရုစိုက္သလိုစကားတစ္ခြန္းက လကၤာသံုကိုအမွတ္မရိွစြာ စိတ္လႈပ္ရွားသြားေစသည္လို႔ တိတ္ဆိတ္စြာဝန္ခံသည္။
" ရုပ္ဆိုးလို႔ "
ထို႔အတူ ဘယ္သူကမွမေျပာဆိုဖူးေသာစကားကို ဟန္ေနြႏြံေျပာရဲသျဖင့္ လကၤာသံုၿပံဳးမိသည္။ သူမလိုဒုစရိုက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေဝဖန္ေျပာဆိုရဲ လွည့္ျဖားရဲသူဆိုလို႔ ဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္သာရိွသည္။
............................................................
စံအိမ္ၿခံဝင္းအျပင္မွာကားတစ္စီးရပ္ေနၿပီး အေဝးကေနလွမ္းျမင္ရသည့္မီးေရာင္ကို သူမေငးၾကည့္ေနသည္။ မေတြ့ျဖစ္တာႏွစ္ရက္သာရိွေသးေပမဲ့ အေျခအေနေတြကလ်င္ျမန္စြာေျပာင္းလဲသြားလို႔ သူမလိုက္မမီသလိုျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ေလာေလာလတ္လတ္ေျပာင္းလဲထားေသာ ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္လိႈင္းတြန္႔ဆံပင္ကို လက္ႏွင့္ထိုးဖြလွန္တင္လိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကခပ္ေယာင္ေယာင္ၿပံဳးလိုက္သည္။ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကပါ ေရာေယာင္ၿပံဳးရယ္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္ညိုးအဆစ္ေပၚက Lစာလံုးတက္တူးကို အေယာင္ေယာင္အမွားမွားငံု႔ၾကည့္မိသည္။
" မမေလး အထဲမဝင္ေတာ့ဘူးလား "
လိမၼော္ေရာင္ဆံပင္တိုႏွင့္ကိုယ္ရံေတာ္ကို သူမတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး စံအိမ္ၿခံဝင္းဆီျပန္ၾကည့္ကာ တိတ္ဆိတ္လ်က္ရိွေနသည္။ ေဆာင္းရာသီဝင္စျပဳေတာ့မည္ျဖစ္လို႔ ရာသီဥတုကညေလေအးေတြ စတင္တိုက္ခတ္ကာအေအးဓာတ္ပိုလာသည္။
အနက္ေရာင္ေပၚမွာအျဖဴစင္းေတြပါတဲ့ ရွပ္လက္ရွည္ကို အျဖဴေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာဝတ္ဆင္ထားၿပီး အညိုေရာင္ဂ်က္ကတ္ကုတ္ကို လက္ေပၚတြင္ခ်ိတ္တင္ထားလ်က္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးကိုခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပံဳးရင္း အေအးဒဏ္ကိုအံတုကာ စံအိမ္ၿခံဝင္းထဲကိုသာ မမိွတ္မသုန္ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။
က်ားရဲေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္၏တာဝန္ကို ပခံုးေပၚလႊဲေျပာင္းခဲ့ရေပမဲ့ အမွန္တကယ္လိုလားေသာအရာက သူမခ်စ္မိေသာသူႏွင့္ ဘဝကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းျခင္းသာ။ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ရေသာဘဝကိုမခံုမင္သလို ေသြးသံတရဲရဲႏွင့္ သူမခ်စ္ရေသာသူကိုလည္း ကုသေပးရသည့္တာဝန္ကိုမထမ္းေဆာင္ခ်င္ေပ။ သူမျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵတစ္ခုက သူမခ်စ္ရတဲ့လကၤာသံုလက္ကိုတြဲၿပီး ခရီးေတြထြက္ခ်င္တာပင္။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
ခပ္ေရးေရးျမင္ရေသာစံအိမ္ရိွရာကိုေငးေနရင္း အေမွာင္ထဲကေလ်ွာက္လာေသာလူရိပ္ကို ေခၚသံေၾကာင့္သတိျပဳမိသြားသည္။
" ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား "
အနားသို႔ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေလးေလးစားစားေျပာဆိုေနေသာသူကို ေခါင္းေလးေစာင္းကာ ေရႊဆူးႏွင္းၾကည့္ရင္း ရုတ္တရပ္ဆိုသလိုသေဘာက်စြာရယ္မိသည္။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေသာအရာကိုျမင္ရသလိုမ်ိဳး ေရႊဆူးႏွင္းေရ႔ွမွသူကို ၿပံဳးရယ္ကာၾကည့္ရင္း မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္လိုက္သည္။
" လကၤာအနားယူေနၿပီလား "
" အနားမယူေသးပါဘူး မမေလးဆူးႏွင္း "
" အင္း "
တစ္ဖက္ကေမးတာကိုမေျဖဘဲ သိခ်င္တာကိုသာေမးလိုက္ၿပီးေတာ့ တေလးတစားအေျဖေပးလာတာကို ေရႊဆူးႏွင္းနားေထာင္ရင္းၿပံဳးမိသည္။ ညေလကတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနၿပီး ပါးလ်လ်အက်ႌကိုတိုးတိုက္သြားတဲ့အခါ ခ်မ္းေအးျခင္းအရသာကိုခံစားရသည္။ ေကာင္းကင္ကလည္း ရြာမလိုလိုမိုးသားေတြေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းစိတ္လိုပင္ ၾကယ္ေရာင္မရိွေမွာင္မိုက္ေနျပန္သည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း အထဲဝင္ခဲ့ပါလား ဥကၠ႒လည္းမအိပ္ေသးပါဘူး "
ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြက ဆြဲေဆာင္မႈရိွစြာေမွးသြားၿပီး ေလးစားသမႈျပဳေနေသာသူအား အထက္ေအာက္ၾကည့္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြကအရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ျဖတ္သြားၿပီး ကားေဘးမွာရပ္ေစာင့္ေနေသာ အနီးကပ္ကိုယ္ရံေတာ္ လက္ေထာက္ေနစင္းရံကို ျပန္ႏွင့္ဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။
ဘာမ်ွအတြန္႔မတက္ေသာ ေနစင္းရံဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ကားအျဖဴေရာင္ထဲဝင္ကာ ကားေရ႔ွမီးဖြင့္ၿပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းထြက္သြားခဲ့သည္။ သူမလက္ေထာက္ကားက ပတ္ဝန္းက်င္ကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မွ အေရ႔ွကိုေျခတစ္လွမ္းတိုးကာ တေလးတစားဦးၫြတ္ထားေသာသူအား ေမးဖ်ားကေနလက္ညိုးျဖင့္ပင့္ရင္း ေမာ့ၾကည့္ေစလိုက္သည္။ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားေသာမ်က္ဝန္းေတြက သူမမ်က္ႏွာကိုအံ့အားသင့္ဟန္ၾကည့္ၿပီး တစ္ခုခုကိုတြန္႔ဆုတ္ကာေနာက္ဆုတ္သြားသည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း ! "
...........................................................
ေကာ္ဖီရနံ႔သင္းသင္းကေလထုထဲပ်ံ့လြင့္လို႔ စားပြဲေပၚကစာရြက္ေတြကလည္း လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ၾကားထဲမွာ အတြန္းအတိုက္ခံေနၾကရရွာသည္။ ဧည့္ခန္းစားပြဲက်ယ္ေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနေသာစာရြက္ေတြကို ကိုယ္ကိုကိုင္းကာဖတ္ရႈ႔ေနေသာပံုရိပ္ေလးက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္ကို လ်စ္လ်ူရႈ႔လို႔ထားေလသည္။
ဆူးႏွင္း စံအိမ္ထဲေရာက္ကတည္းက လကၤာဆီကေနလ်စ္လ်ူရႈ႔ထားခံရလို႔ အေလးထားခံေနရတဲ့စာရြက္ေတြကို မနာလိုျဖစ္လာသည္။ ေမးေထာက္ၿပီးလကၤာသံုကိုၾကည့္ေနမယ့္ ဆူးႏွင္းအၾကည့္ေတြထဲမွာေတာ့ အပိုင္မသိမ္းရက္စရာလူသားေလးက ေခ်ာလို႔လွလို႔ရယ္။
တစ္ေယာက္တည္းရူးေနေသာစိတ္ကူးလို႔ဆိုဆို ဒီအတိုင္းေလးထိုင္ေငးရတာကိုပင္ ဆူးႏွင္းသေဘာက်ေနမိသည္။ မ်က္မွန္ကိုင္းေလးပင့္တင္လိုက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေလးကအစ သတိထားၿပီးၾကည့္ေနခဲ့တာ မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေတာင္ေမ့ေလ်ာ့သည္။ ေကာ္ဖီခြက္ကေအးေနေပမဲ့ ဆူးႏွင္းေရ႔ွကလူသားေလးေၾကာင့္ ေသာက္လို႔ေကာင္းေနဆဲပင္။
" လကၤာ..... ညနက္ေနၿပီ နားေတာ့ေလ "
လက္ကနာရီကိုငံု႔ၾကည့္ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းေျပာလိုက္ေသာအခါ လက္ႏွစ္ဖက္မွာစာရြက္ေတြကိုကိုင္ရင္းက လကၤာသံုတစ္ခ်က္ၿပံဳးသြားရသည္။ ဆရာဝန္အျဖစ္ကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးတဲ့သူက လကၤာသံုကို အာရံုေၾကာထိမည္ဆိုကာ အနားယူဖို႔ေျပာေနတာ ဆယ္ႀကိမ္ေျမာက္ရိွေလၿပီ။
" ဟန္နီ..... "
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဒုတိယထပ္ကေနဆင္းလာေသာ ဟန္ေနြႏြံက ဧည့္ခန္းဘက္ကိုေျခလွမ္းက်ယ္ေတြႏွင့္ေရာက္လာသည္။ လကၤာသံုလည္း ဟန္ေနြႏြံကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္ထဲကစာရြက္ေတြကိုခ်ကာ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ကာထိုင္လိုက္သည္။
" အလုပ္မၿပီးေသးဘူးလား တစ္နာရီခြဲေနၿပီ..... ညစာလည္းမစားထားဘဲ အလုပ္ခ်ည္းလုပ္ေနရလား "
" အလုပ္နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္ "
" မနက္မွလုပ္ေတာ့ ! မဟုတ္လည္း တစ္ခုခုစားမလား ႏြံသြားလုပ္ေပးမယ္ "
ဟန္ေနြႏြံဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူကာ အင္းလို႔ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့လကၤာသံုကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာအမူအရာပ်က္သြားေသာ ေရႊဆူးႏွင္း။ ေအာင့္သက္သက္ခံစားခ်က္ေတြႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ကာ အၾကည့္လႊဲပစ္ခဲ့သည္။
" ေၾသာ့္ မဆူးႏွင္းေရာတစ္ခုခုစားမလား "
မ်က္ႏွာလႊဲထားေသာေရႊဆူးႏွင္းကို လကၤာသံုၾကည့္ေနမွန္းခံစားမိေသာ္လည္း ဟန္ေနြႏြံ၏ေဖာ္ေရြမႈကို လက္မခံႏိုင္ေပ။
" ဆူးႏွင္း "
လကၤာသံုေခၚလိုက္ေပမဲ့ လွည့္ၾကည့္ရံုသာတံု႔ျပန္ခဲ့ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းေခါင္းမညိတ္ႏိုင္ခဲ့ေလ။ ဟန္ေနြႏြံကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခါးသက္သက္ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
" မဆူးႏွင္းမစားခ်င္ဘူးထင္တယ္ ဒါဆိုဟန္နီအတြက္ပဲလုပ္ခဲ့မယ္ "
ဟန္ေနြႏြံထိုမ်ွသာေျပာၿပီး စံအိမ္၏စားဖိုေဆာင္ဘက္ကို ေျခလွမ္းေတြဦးတည္လိုက္သည္။ မလိုလားဟန္ျပေနေသာ ေရႊဆူးႏွင္း၏သေဘာထားကို ဟန္ေနြႏြံတံုးအေနမွသာမသိဘဲရိွလိမ့္မည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ကတည္းက ေရႊဆူးႏွင္းစိတ္ထဲမွာ သူ႔အေပၚအျမင္မၾကည္ေနမွန္း ဟန္ေနြႏြံသတိျပဳမိခဲ့သည္။ တစ္ဖက္ကိုထုတ္ေမးလိုက္ဖို႔ဆိုတာ ဟန္ေနြႏြံေတြးမိေပမဲ့ တစ္ဖက္သူသာမေျပာခ်င္လ်ွင္ ေမးလိုက္တာအဓိပၸါယ္မဲ့သြားႏိုင္သည္။
" နင္တစ္ခုခုေျပာမယ္ဆို ေျပာလိုက္ လကၤာ "
လကၤာသံုတစ္ခ်က္မ်ွသာၾကည့္ၿပီး စားပြဲေပၚကတရားမဝင္စာရင္းစာရြက္ေတြကို တစ္ရြက္ခ်င္းစီဖိုင္တြဲထဲၫွပ္ထည့္ေနလိုက္သည္။ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့အရာေတြသိမ္းဆည္းၿပီးသည္အထိ ေရႊဆူးႏွင္းကိုေမးခြန္းထုတ္ျခင္းအား လကၤာသံုမျပဳလုပ္ခဲ့ေလ။
" လကၤာ "
" ဒီည ဒီမွာအိပ္မယ္ဆို လက်ာ္ျပန္ေရာက္လာရင္အခန္းျပင္ခိုင္းလိုက္မယ္ "
" အခ်ိန္ၾကာမွာလား "
အေနခက္ေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္တဲ့ လကၤာသံုကေတာ့ ဖိုင္စာအုပ္အထပ္လိုက္ကိုကိုင္ကာ ေနရာကေနထရပ္လာသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းေမးလိုက္ေတာ့လည္း စဥ္းစားသလိုျပန္ၾကည့္လာၿပီး လက္ကနာရီကိုငံု႔ၾကည့္ေနျပန္သည္။
ဆယ္နာရီမထိုးခင္ထြက္သြားေသာ လက်ာ္ရွင္အေနျဖင့္ သံုးနာရီထိုးမွသာျပန္ေရာက္မည့္အလုပ္ျဖစ္လို႔ အျပင္မွာရိွေနေသာလက္ေထာက္ေသြးပန္းနီကိုသာ လွမ္းေခၚဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေဒသခြဲေခါင္းေဆာင္ရာထူးအတြက္ ေငြ့ရည္မိုႏွင့္အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံကေၾကာ္ျငာရိုက္ကြင္းဆီပါသြားေသာ တံတိုင္းရံကို ေလဆိပ္မွာသြားေစာင့္ကာေခၚလာရမည့္အျပင္ ေနဏီသာကိုလည္းသတင္းေမးခိုင္းထားသည္မို႔ မိုးလင္းခါနီးမွသာျပန္လာျဖစ္လိမ့္မည္။
" ၾကာဦးမယ္ အခန္းျပင္ဖို႔ေသြးပန္းကိုေခၚလိုက္မယ္ ခဏ "
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ဖုန္းထုတ္ကာလွမ္းေခၚဖို႔လုပ္ေသာ လကၤာသံုကိုၾကည့္ေနရင္း ေရႊဆူးႏွင္းလက္ျဖင့္ဟန္႔တားလိုက္သည္။
" မေခၚနဲ႔ေတာ့ "
လကၤာသံုလက္ကိုဟန္႔တားကာကိုင္ထားေသာ ေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ကာ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးေျပာလာခဲ့သည္။
" ငါမအိပ္ခ်င္ေသးလို႔ ခဏေစာင့္လိုက္လည္းရတယ္ "
ေရႊဆူးႏွင္းပံုစံကိုၾကည့္ၿပီး လကၤာသံုစိတ္ထဲထူးဆန္းသလိုေတြးလိုက္မိသည္။ အခ်ိန္လည္းတအားလင့္ေနလို႔ ေရႊဆူးႏွင္းအနားယူလို႔ရေအာင္ ေသြးပန္းနီကိုသာေခၚေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လကၤာသံုေျပာဖို႔အလုပ္ ဟန္ေနြႏြံအရိပ္ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။
" ဟန္နီ..... စပါဂတ္တီလုပ္ထားေပးတယ္ "
" သြားေလ ငါလည္းဖုန္းေျပာလိုက္ဦးမယ္ "
မ်က္လံုးေထာင့္ကလူသားဆီၾကည့္မိတဲ့ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေတြက ထူးျခားစြာေပ်ာ့ေပ်ာင္းလို႔ေနသည္။ အလိုက္တသိေရွာင္ေပးသြားေသာ ေရႊဆူးႏွင္းဟာ ေခၚရမည့္သူမရိွေသာဖုန္းအား အလုပ္ရႈပ္သေယာင္ေထာင္ျပၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အေဝးကိုေရွာင္ေပးခဲ့သည္။
" စားလို႔ေတာ့ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး "
ေရွာင္ထြက္သြားေသာေနာက္ေက်ာတစ္ခုကို ဟန္ေနြႏြံလိုက္ၾကည့္ရင္း လကၤာသံုမ်က္ႏွာကိုၿပံဳးၾကည့္ကာေျပာလာသည္။ ထူးထူးျခားျခားမတံု႔ျပန္ခဲ့ေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံ၏အျပဳအမူေလးအေပၚ စိတ္ေတြယိုင္လဲမိျပန္ၿပီဆိုတာ လကၤာသံုႏွလံုးသားကအသိေပးေနသည္။
" ဟန္နီအဆာလြန္မွာစိုးလို႔ ရိွတာနဲ႔ပဲျမန္ျမန္လုပ္လိုက္တယ္..... "
ထို႔အတူ စိတ္ထဲေရာက္လာေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကို အတူေဘးခ်င္းယွဥ္လမ္းေလ်ွာက္ရင္း မသိမသာလွည့္ၾကည့္မိသည္။ လကၤာသံုႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ တစ္လက္မပိုျမင့္ေသာ္လည္း သိသာေသာကြာဟခ်က္မဟုတ္၍ လွည့္ၾကည့္ရံုႏွင့္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိသြားသည္။
" ေစာေစာကေမေမဖုန္းဆက္တယ္..... ဟန္နီ အသက္ရွင္တဲ့သတင္းက ဟုတ္လားဆိုၿပီး "
လကၤာသံု သူစကားစေျပာလာတာကိုနားေထာင္ၿပီး အၾကည့္ျပန္လႊဲကာလမ္းဆက္ေလ်ွာက္ေနခဲ့သည္။ ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္ဖို႔ ေျခလွမ္းေတြကိုျဖည္းညင္စြာေလ်ွာက္ေနေသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း လကၤာသံုနားမလည္ႏိုင္ေပ။
" လူတိုင္းကို ဟန္နီအံ့ၾသေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ "
" အင္း " လို႔သာ လကၤာသံုတံု႔ျပန္ျဖစ္သည္။
" ႏြံ ေမေမေမးတာကို ဟုတ္တယ္လို႔ပဲေျဖျဖစ္တယ္..... ၿပီးေတာ့ ရွင့္ကိုလာေျပးၾကည့္မိတာပဲ "
လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြရပ္သြားၿပီး နံေဘးကမ်က္ႏွာေလးဆီအၾကည့္ပို႔မိသည္။ သူေျပာလိုက္ေသာစကားေတြက သာမန္စကားလံုးေတျြဖစ္ေပမဲ့ လကၤာသံုလႈပ္ရွားမႈေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရိွခဲ့သည္။ ေနာက္ေျခဆယ္လွမ္းဆို ထမင္းစားခန္းေရ႔ွကိုေရာက္ႏိုင္ေပမဲ့ ဘာလို႔ေရ႔ွဆက္သြားဖို႔ တံု႔ဆိုင္းေတြေဝသြားရတာလဲ။
" ဘာလို႔ ဒီစကားေတြေျပာျပေနတာလဲ "
ရွင့္ကိုဆံုးရႈံးရတဲ့ခံစားခ်က္က ထုတ္ေျပာျပခ်င္တဲ့စကားလံုးေတြထက္ နာက်င္ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္။ ဒီအတိုင္း စကားလံုးေတြနဲ႔ေျပာျပခ်င္ေပမဲ့ ဖြင့္ဟဖို႔ေတာင္နာက်င္ရတဲ့အထိ လက္ရိွအခ်ိန္ေလးကို အိပ္မက္အျဖစ္ေျပာင္းသြားမွာေၾကာက္ေနရတယ္။ ရွင့္အေပၚမေကာင္းခဲ့မိတာေတြကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္ရဖို႔ အခြင့္အေရးမရိွေတာ့မွာေၾကာက္ေနခဲ့တာပါ။
" ရွင္နဲ႔စကားေျပာဖို႔ စကားစရွာတာေလ ဟန္နီ..... "
.............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
