İblisler, Melekler, Vampirler, Avcılar, Periler, Kurtadamlar, Cadılar ve bir gizemli okul. Krallıklar ve tahtlar. Krallar ve kraliçeler. Gerçek kraliçesini arayan bir cehennem ve taht arayan bir kraliçe... Şimdi düzen ve yıkım aynı anda olacak hayat...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Bazen yaşam sandıklarınızdan, sandığımızdan ve sandığımdan daha fazlası olabiliyormuş.
Yeşil gözlerim etraftaki yaratıklara tek tek dokundu. Hepsi dans ettikleri yerden birbirleriyle konuşuyor, gülüyor eğleniyordu. Öne doğru eğilip iki yanımda oturan arkadaşlarıma baktım tek tek ve daha sonra hemen yanımda oturan adama. O yemyeşil hareleri zaten beni izliyorken nefesim kesilir gibi oldu. Güzelliği ve yakışıklılığı çok başka bir boyuttu.
En iyisi ben hikâyenin en başından, ama ciddi anlamda en başından anlatmaya başlayayım...
Zaman hızla geriye aktı, seneler öncesine.
Yeşil gözlerini ona bakan masmavi gözlere kilitledi minik, daha yeni doğan bebek. Aynı ona bakan masmavi gözler gibi başka mavi gözlerde baktığı alana girince bebek gözlerini kırpıştırdı sadece. Masmavi gözlerin sahibi olan kadın bebeği yavaşça, ağır ağır sallamaya başladı ve eğilip kokusunu içine çekti. Kadının arkasında duran ve bebeğe şefkatle bakan diğer mavilerin sahibi ise karısının omuzlarından tutmuş ona destek vermek istiyor gibiydi.
"Gözleri bize hiç benzemiyor." dedi kadın kısık bir sesle. Bebeğin annesi ve babası mavi gözlüydü. Omuzlarından tutan adam eğilip karısının yanağına bir öpücük bıraktı. "Bizim gözlerimizden çok daha güzel yeşilleri var ama öyle değil mi?"
"Evet, baktıkça tertemiz bir ormanın içinde temiz havayı soluyormuş gibi hissettiriyor. Baktıkça nefes aldığımı hissediyorum." dedi bebeğin altında olan elini düşürme korkusuyla sıkılaştırıp diğer elinin işaret parmağını yavaşça bebeğin eline götürürken. Bebek ağır hareketlerle avucunu açınca annesi işaret parmağını ona bıraktı. Bebek gözlerini daha fazla kırpıştırıp onlara bakamayarak uykuya dalmadan önce o parmağı tuttu.
Hastane odasının kapısı yavaşça açıldı ve içeriye gelen doktor bebeğe bakıp gülümsedi. Uyuduğunu fark edince kısık sesle sorusunu bu iki ebeveyne yönlendirdi. "İsim düşündünüz mü?"
İkiside hiç düşünmeden sanki bir büyüye kapılmış gibi aynı anda mekanik hareketlerle bebeğe döndü ve "Lilith." dediler. "Bazen aileler hiç düşünmeden geliyor ya da akıllarında olsa bile seçim yapmak için bekliyorlar ama sizin bu uyumunuz ne kadar güzel." Doktorun bu iltifatına karşılık ikiside büyünün etkisinden çıktı ve başlarıyla teşekkür ettiler. Doktor bebeğe yapılması gereken kontrolleri yaptıktan sonra ellerini cebine attı. "Geçmiş olsun tekrardan."
Doktorun ardından kapı kapanırken bebeğin babası yatağın hemen yanındaki koltuğa oturdu. "Birazdan bebek için gelirler. Yapmaları gereken bazı şeyler var sonuçta daha yeni doğdu. Sende dinlen biraz olur mu?"
"Ona daha doyamadım ki." dedi kadın küçük bir çocuk gibi ve tekrardan eğilip kokusunu içine çekti. "Canımın içi, elinden sonsuza dek almayacaklar nasıl olsa. Tekrar getirecekler. Ben şimdi aşağıya ineyim, senin için yemek ve birkaç ihtiyaçları alıp geleyim. Bebeği götürdüklerinde yatıp dinlen tamam mı? Geldiğimde ayakta görmeyeyim seni."
