M̸ A̸ R̸ R̸ I̸ A̸ G̸ E̸ | ᴊɪᴋᴏᴏᴋ |ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ シ︎

_3_

දොර ලග වාඩි වෙලා අඩ අඩ හිටපු මම ඇඳට ඇවිත් ආයෙමත් අඩන්න ගත්තා..ඇයි අප්පා මට මෙහෙම සලකන්නේ..එයාට මගෙ කැමැත්තවත් අහන්න බැරිද...මං වෛර කරනවා මේ හැමෝටම...

හිතට ආපු තරහට සයිඩ් ස්ටෑන්ඩ් එක උඩ තිබ්බ වතුර වීදුරුව අරගෙන මං පොළොවෙ ගැහුවා..ඒ සද්දෙ ඇහිලා කුඩම්මා මගෙ කාමරේට ආවා..

වීදුරු කටු බිම පුරා විසිරිලා තියෙන විදිය බලාගෙන හිටිය කුඩම්මගෙ මූණෙ හිනාවක් ඇදුනා..එයාට සතුටු ඇති මං විදවන එකට..

මගෙ ඇස් වල තියෙන කඳුළු පිහදාන ගමන් මං ඇඳ මුල්ලට ගුලි උනා..

"මොකද කොල්ලො උබ අඩන්නෙ... හරි නම් උබ සතුටු වෙන්න ඕනෙ මිස්ටර් ජෝන් වගේ සල්ලිකාරයෙක් කසාද බදින එකට..."

"මට බෑ ඒ මිනිහව බදින්න...තමුන්ට ඕනෙ නම් බැදගන්නවා....."

හිතට ආව කේන්තියට මං කුඩම්මට බැන්නා..එයාගෙ මූණ වෙනස් වුනා..හරියට යක්ෂණියක් වගේ මං දිහා බලාගෙන හිටියෙ..එයා අත මිට මොලවගෙන මං ලගට ඇවිත් මගෙ කම්මුලට ගැහුවා..

"ආආහ්......"

ඒ පාර සැරට මගෙ කඳුළු තවත් වැඩිවෙලා පුංචි ඉකියක් පිට වුනා..

",කටවහපන්..!!...උබ කරන්න ඕනෙ උබේ අප්පා කියන දේ...ඒ වගේම මාත් එක්ක කටගහගෙන එන්න එපා...උබ මිස්ටර් ජෝන්ව බදිනවා..ඒක ස්ථිරයි...."

කෑගහලා කියපු කුඩම්මා මටත් ගස්සගෙන එතනින් යන්න ගියා...මං කලේ ඇඳ මුල්ලට ගුලි වෙලා තවත් හයියෙන් අඩන එක..

"ඔම්මා...ඇයි මාව දාලා ගියේ... මාවත් ඔයා ළගට ගන්නකො...මට තවත් මේ දේවල් දරාගන්න බෑ...ඇයි එයාලා මටත් තියෙන්නේ අසරණ හිතක් කියලා තේරුම් ගන්නැත්තෙ.....අනිත් අප්පලා වගේ මගෙ අප්පා මට ආදරේ කරන්නැත්තෙ ඇයි...මාව එච්චරටම පිලිකුල් ද.....?"

කොට්ටෙ මූණ ඔබාගෙන මං තව තවත් හයියෙන් ඇඩුවා...දුක නැතිවෙනකම්...ඒත් ඒක කවදාවත් නැති වෙන එකක් නෙමෙයි...

"උබට අයිති දුක විතරයි පාක් ජිමින්....."

𖧷𖧷𖧷