Özel Güvenlik GxG

one

"Seher kravatım nerede?"

"Ütü masasında asılıydı abla oraya bak."

"Tamamdır buldum." kravatımı bağlayıp yanına gittim ve alnını öptüm.

"Birisi bişe yaparsa yada yapmaya çalışırsa kaç. Kaçamazsanda var gücünle bağır. Ara mahallelerden uzak dur."

"Tamam abla~" gülümseyip yanağını bir daha öptüm.

"Aferin benim kardeşime. Ben şimdi çıkıyorum saat kaçta gelirim bilmiyorum. Kartımı fincanların örtüsünün altına koydum. Şifreyi biliyosun zaten, acıkırsan yemek söyle.

"Bir tanesin ablaların gülüü" çıkarcı.

"Hadi çıktım ben okula dikkatli git bak!"

"Tamam~" yeni boyanmış kunduralarımı ayağıma geçirip çıktım evden. Binbir borca girip aldığım motoruma binip başvuru yaptığım ve geri dönüş aldığım şirkete sürdüm. Güvenlik şirketleri Türkiyede genellikle kamera ve takip için kullanılıyordu. Sürekli bir güvenlik ihtiyacıysa çok nadir olurdu şirketlerde.

Buda benim şansımdı demek ki. Başvurumdan 1 hafta sonra kadın personel eksiğinden aranmıştım.

Geldiğim şirket'e baktım.

HAKLI Güvenlik ve Takip Şirketi

Açıkçası böyle bir yerden geri dönüş almak büyük bir gurur kaynağıydı benim için.

Silah kullanmakta geliştireceğim bir yanım olduğunu düşünmüyorum. Ağır eğitimler alarak öğrendim herşeyi bir ortamı 2 saniye görmem gözüm kapalı düşmanı öldürmem için yeter.

Özgüven seçmeler ve elemelerdeki en büyük silahtır. Böyle bir şirketteyse ve özellikle patronunuz kadınsa bunlar 2.planda kalır. İlk aşama her zaman "boş yapmamak" olur. Yani her şeye burnunu sokup canımı sıkma. Onlar işine karışılmasını sevmez. Meraktan nefret ederler.

Danışmaya ulaştım.

"Şafak KORDEL güvenlik seçmesi için geldim. Elemeyi geçen adaylardan biriyim."

"1 dakika lütfen kontrol edeyim." kadın gözlerini benden çekip bilgisayara döndü. 2 dakika sonra yeniden bana döndü.

"Kimliğinizi alabilir miyim?" kimliğimi uzatıp bakmasına izin verdim.

"Buyrun kimliğiniz. Çatı katından bekleniyorsunuz. 32.kat"

"Teşekkürler" kimliğimi alıp asansöre ilerledim. Tamam sakin ve soğuk kanlı olmalıyım yoksa hata yapma oranım artar. Evet sakin ol. Asansör durduğunda derin bir nefes alıp girdim. 32.kat düğmesine basıp kapıların kapanmasını bekledim. Kolumdaki saate çevirdim gözlerimi 6 dakika 23 saniye. Yetişebileceğim bir zaman. Asansör'ün kata geldiğini belirten sesle kafamı yerden kaldırıp asansörden çıktım. Karşımdaki sekretere ilerleyip kimliğimi verdim kısa bi zaman bilgisayara bakıp bana döndü.

"Buyrun Şafak hanım en sondaki filmli cam kapı. Diğer adayları bekliyoruz. 2 kişi kaldı" kafamı sallayıp gösterdiği yere girdim. 12 kişi var. Ben dahil 13. Uğurlu sayıma denk gelmek güzel. Demek ki 15 aday var. Ama 1 dakika 43 saniye kaldı. Yetişemezler. Kronometrem 00.00 olduğunda gülümsedim. Profesyonel birisi zaten geç kalmazdı. 12 rakip. Yenilebilir bir sayı. Sekreterin geldiğini görünce ayağa kalktım.

"Beni takip edin." peşine takıldım. Fransız tarzı kapının önünde durduk. Sürgülü kapıyı yana itip açtı. Teker teker içeri girdik. Karşımdaki kadın çok çekici kabul ediyorum.
Siyah takım içine giydiği pastel mor tonlarındaki dantelli ama modern hava katan bir büstiyer, siyah ince topuk bir ayakkabı. Saçları çok hafif dalgalı hatta dalgaları bile çok belli değil. Neredeyse düz gibi. Yapılı tırnakları nedense tam olarak onun davranışlarını işlemişti bana. Özellikle orta tırnağındaki yılan çizimi. Bilek kemiğinden dirseğine kadar olduğunu varsaydığım yılan dövmesinden bahsetmiyorum bile.

İçimde oluşan hissi bastırmaya çalıştım. Bu kadınla hedefim uzun süre çalışmaktı ve eğer bu hissi bastırmazdam büyük ihtimal kovulurum.

Ben düşüncelere dalmışken yanımdakilerin neredeyse yarısına düştüğünü fark ettim.

Noldu az önce?