Byun Baekhyun, bu adaletsiz dünyada kadınlara şiddet uygulayan, çocuklara tecavüz eden kişileri polis yakalayamadan öldürüyordu. Onu böyle farklı yapan şeyden biri de öldürdüğü herkesin yanında kağıttan kırmızı bir kelebek bulunuyordu. Park Chanyeol...
Rafta bir fotoğraflar gördüm yavaşça onu elime aldım, kadın bana gülümsedi. ''Baekhyun, çok şirin ve kibar bir çocuktu.''
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Çok tatlı.''
''Öyle, canı tatlıdır canı yansa bile gıkını çıkarmaz güçlü durur. Hatta bir keresinde beni görünce koşmaya başladı ama düştü kalkıp tekrar koştu ama akşam dizini hareket ettiremiyordu acıdan.''
''Onu öğrendim.''
''Chanyeol, senden bir şey istiyorum.''
Kadına döndüm.
''Baekhyuna zarar gelmesin lütfen en azından benim yanıma gelene kadar.''
''Yeğeninizi çok seviyorsunuz sanırım'' dedim gülümseyerek. ''O bana ablamın emaneti, Baekbeom ve Baekhee de öyle ama her zaman Baekhyuna karşı ayrı bir zaafım vardı üçünü de seviyorum tabii ama Baekhyun kendi çocuğum gibiydi benim için.''
Telefonum gelince özür dileyip açtım, Mingiydi.
''Chanyeol! Byun Baekhyunu bulduk ama yaralı!'' Hızla ayağa kalktım. ''Ne? Nasıl yaralı? Nerede buldunuz?'' diye sordum. ''Detayları anlatacağım, Busan hastahanesine gel.''
''Tamam.''
''Özür dilerim ama gitmem-''
''Baekhyun yaralandı mı? Bende gelmek istiyorum, onu görmem lazım.''
''İyi olunca-''
''Yeğenime sahip çıkacağım, o kimsesiz değil. Teyzesi var. Bunu bilsin istiyorum.''
Busan Hastahanesine gittik, ameliyathanede olduğunu öğrendik, kadın ağlama krizine girdi. Karakolda gördüğüm Baekbeom gelmişti telaşla, teyzesini görünce şok oldu. ''Teyze! Burada ne işin var?'' diye sordu. ''Bana neden anlatmadın? Ben sizin teyzenizim annenizin kardeşiyim.''
Ağlayan kadın Baekbeoma baktı.
''Baekhyun istemedi, seni üzmek istemedi teyze. Seni ne kadar sevdiğini biliyorsun.''
''Şuan üzülmedim mi sanıyorsunuz, Beom?''
Bir süre sonra kapı açıldı, Baekhyun oksijen verilirken normal odaya alındı.
''Teyze dur.''
''Byun Baekbeom. Çekil önümden, kızacaksa kızsın bana ama ben burdayım.''
Kadın zar zor izin alıp odasına girince bende arkasından girdim, Baekhyunun saçını okşadı. ''Baekhyunum... Kadersiz bebeğim, özür dilerim yanında olmalıydım.''
Baekhyun gözlerini araladı. ''Teyze...''
''Baekhyun! Buradayım bebeğim.'' Baekhyun, elini kaldırıp teyzesinin gözyaşlarını sildi. ''Ağlama, iyiyim ben güçlü bir çocuğum.'' dedi gülümseyerek. Sonra gözlerimiz buluştu.
''Oh... Memur Park yine siz.''
''Silah ateş edilmiş, neyse ki bacağına gelmiş. Hayati bölgene gelmemiş.''
''Şanssızlık mı dersiniz şans mı siz bilirsiniz.''
''Baek ağabeyin de burada.''
''Küçük çocuk sanıyor beni hala sanırım, iyiyim ben gitsin.''
''Bir yere gitmiyorum, 'Küçük' kardeşim.''
Baekhyun durdu, sonra eline yanda çekmecenin üstünden kalem aldı ve fırlattı.
