La Vérité Dans Mon Rêve

Arkadaşlar

Biz arkadaşız ama farklı hobilerimiz ve davranışlarımız da farklıdır.

32.Bölüm:Yeni arkadaşlar
En son efsane üçlü ile tanıştıktan sonra sabah deniz havası solumak bana iyi gelmişti. Keşke evime yakın bir yerde deniz olsaydı bende her sabah giderdim  kafam dağılmış olurdu ama yok olsun sevdiğim çok güzel gökyüzü var gündüz sıcaklığı olan güneş;gece soğuğu olan yıldız. Burda ise güzel mavilik içinde olan bir deniz, doğa ile iç içe olmak çok iyidir size terapi gibi gelebilir orman,deniz,sahil vb. Aklıma gelenler bunlar belki siz birden fazla yer bulmuş olabilirsiniz. Hayat bazen yaşamaya değer bazen ise değil. Bu tatile gelmeden önce tatili yaşamaya değerdi. Vakit geçirmek,yeni arkadaşlar edinmek falan ama uzun bir süre kalınca tatilde  yaşamaya değer olmadığını anladım. Her yer sanki aynı yer hep belli bir rutin sıkıcı oluyor. Neyse bu kadar konuşmadan sonra deniz kenarından ayrılıp kırmızı ve efsane üçlü ile vedalaştım, otele doğru giderken dayımı aradım bayadır konuşmamış hal hatır sormamıştı. Aradım;
-Dayı...
-efendim Gözde.
-nasılsın dayı?
-iyiyim işte çalışıyorum sen nasılsın?
-canım sıkılıyor dayı ya eve gitmek istiyorum.
-neden?
-çok kaldık dayı ya bu kadar uzun süren tatil mi olur?
-doğru diyorsun.
-anneannem ne yapıyor peki?
-napsın oya yapıyor yazmanın kenarlarına oturuyor balkonda.
-her zamanki gibi anneannem'in rutini.
-evet. Neyse ben kapatıyorum sonra görüşürüz gözde.
-görüşürüz dayı,anneanneme selam söylemeyi unutma.
-Aleykümselam söylerim.

Dayımla konuşup sıkıcı otele yine gelmiştim. Kahvaltı bölümüne gidip kahvaltımı yaptım odaya koşup üstümü değiştirdim bol kesim krem pantolon üstüne bej renkli gömleği giyip tüylü kolye ve küpeyi takip biraz makyajla son dokunuşu yaptım, odadan çıkarken annemleri görüp el salladım hızlı adımlarla aşağıya inip kendimi dışarı attım. Telefondan bana yakın mesafede etkinlik olup olmadığını kontrol ettim. Şansıma 2 saatlik yürüme mesafesinde tablo sergisi olduğunu gördüm tam da çiçek tohumunu aldığım teyzenin istikametinde idi ordan geçip teyzenin halini hatırını sordum,selam verip ordan ayrıldım. Sonunda tablo sergisinin olduğu alana geldim ama çok kişi gelmişti bu kalabalıkta asla göremezdim sergiyi. Bende kaldırım kenarına oturdum beklemeye başladım tam oturmuş kapıya bakarken yanıma 4 kişi gelmişti;
-siz de sanırım sergiye geldiniz?
-evet ama kalabalık olacağını tahmin etmemiştim.
-bizde tahmin edemedik vaktinde gelmeye çalıştık ama olmadı neyse bekleriz.
-Ben Gözde memnun oldum.
-Ben Rojhan,nam-ı değer dahi.
-Ben Berkan, oyun sever.
-Ben hamit,ingilizce aşığı.
-Ben Enes,grubun çok bilmişi.
-tekrardan memnun oldum arkadaşlar.

4 arkadaş ile arkadaş olup kalabalığın azalmasını bekledik sonunda azaldı ve içeri girdik harika tablolar vardı ünlü ressamların bile Picasso,Mona Lisa,Van Gogh ve daha fazlası Rojhan tablolar hakkında bildiğini bize anlatıyordu, bildiği çok şey vardı zeki idi . Hamit bakıyordu ama resmi sevdiğinden gelmiş buraya kendisi ise kendi çapında çizimler yapıyormuş, Berkan ise bakıp geçiyordu tıpkı ben gibi. Enes ise araya kaynaşmış çok bilmişlik yapıyordu belki bildiği bazı şeyler doğru yada yanlış tartışılır hepsi iyi ve sıcakkanlı.

Herkese selam bu bölüm aynı sınıfta birkaç yıl olduğum sınıf arkadaşlarımı yazdım Enes hariç o ofisten. Hamit ortaokul 8 den. Berkan ve Rojhan liseden İyi insanlar tam arkadaş canlısı bu bölüm Gözde'nin sergiye gittiğini gördük hayatım boyunca hiç gitmedim çünkü olduğum şehirde düzenlenmedi ya da düzenlendi bana uzaktı,haberim.de olmamış olabilir.Gözde'nin canı sıkkın ama merak etme yakında eve gideceksin sonra seninle vedalaşacağım. Okumayı, oy vermeyi, yorum yapmayı unutmayın.

33.bölümde görüşmek üzere.