La Vérité Dans Mon Rêve

Kardeşim

Kardeşim benim seninle olan anılarımız hep ya iyi geçmiştir ya da kötü birbirimizin zıt iki kutbu gibiyiz.

36.Bölüm: İyiki Varsın...
İşten çıkmış mutlu bir şekilde eve gidiyordum büyük bir tehlike atlatmıştım sorunu kısa sürede çözdüm herkesin işine yarayacak madde artık piyasada satış yapılacaktı ki bende bunun gururunu yaşıyordum şirket ve laboratuvar çalışanları ile büyük bir başarı elde etmiştik terfi aldık çoğumuz başarımızı layığıyla getirmiştik.Böyle vakit geçerken apartmana gelmiştim olduğum kata gelip anahtarı cebimden çıkarırken kapının önünde ayakkabıları gördüm sanırım annemler gelmiş olmalıydı kim zaten bizim eve gelebilirdi ki? Kapıyı açtım sessizce odama gidip üstüme toz pembesi kazağı, altına açık kahve tonunda örgü dokusu olan pantolonu giyip,mavi üçgen küpeler, göz makyajı ve ruj ile son dokunuşu yaptım çünkü bir sürprizim vardı sessiz adımlarım ile mutfağa gelip dolaptan pastayı çıkardım üstüne mum koyup yaktım salona doğru adımlarımı yönlendirdim kapıyı açtım;
-sürprizz...
-kızım ne zaman geldin eve göremedik seni.
-iş yerine gitmiştim anne ufak bir aksilik çıkmış onu düzelttim.
-düzelttin mi bari?
-tabiki anne düzeltmek benim işim.
-iyi bakalım.
-küçük hanım, yoksa size küçük abla mı desem bilemedim?
-baba ya! küçük hanım de sen bana.
-peki öyle diyeyim pasta kime bakalım?
-pasta kardeşime.
-bak oğlum ablan sana pasta yapmış şanslısın.
-teşekkür ederim annem.
-rica ederim anne, baba.

Pasta'nın üstündeki mumu söndürdük daha sonra mutfağa gidip kestim tabaklara çekip hep birlikte yedik gayet güzel yapmıştım pastayı (güzel yaparım kendimce ama nadir) beğeni yorumlarını alınca pasta da bitince mutfağa götürüp makineye yerleştirdim Hüseyin'e de öcü ce e yapıp güldürdüm biraz kucağımda taşıdım havada dans ettik egzersiz yaptırdım tombiş idi yanağından makas alıp kızartalım yanağı ama dimi karnını gıdıklamaya çalıştım gıdıklandı. Ayağından bile çok güldü ama gözünden birkaç damla yaş gelmedi değil "çok gülen çok ağlar" (Tolgshow izlerken bende de aynısı olmuştu😅) zaman ilerledikçe sinirden kafasını yere vuruyordu sinirli olunca yastık koyuyordum gene vuruyordu yere geceleri ağlaması yok muydu? Uyuyamıyorum bazı günler uykulu kalıyordum kafasını kel yapmıştık çok tatlı olmuştu ama yakışmıştı bazen kavga ettiğimiz de olmuştu günler böyle geçmişti...

(9 yıl sonra)
-aba hadi okula gidelim.
-tamam Hüseyin bekle ayakkabımı giyeyim çıkarız.
- aba hep geç hazırlık yapıyorsun annemlerin neden hep sana önceden hazırlan dediklerini şimdi anladım.
-kardeşim ben napayım hep böyle hazırlandım ben bu zamana kadar sen doğmadan önce de böyleydi.
-tamam aba okula geç kalcaz ya off.
-offlamak yok Hüseyin Bey hadi sen beni salonda bekle çıkarız biraz sonra.
-gene mi tartışma oluyor burada?
-anne sabırsız ben napayım.
-kızım her dediği lafı ciddiye alma.
-doğru anne haklısın.
-hazırım kardeşim hadi çıkalım.
-sonunda şükür Yarabbi.
-anne kardeşim benden daha olgun ya baksana.
-evet Gözde bu kadar olgunluk kime çekmiş anlamadım.
-bana çekmiştir canım.
-Oğuz sende hemen bana çekmiştir diyorsun.
-yalan mı ama oğlumuz görünüş olarak yüz sana benziyor ama boyu dayısına çekmiş, olgunluğu da bana.
-anladım efulim anladım.
-biz gidiyoruz hadi görüşürüz anne, görüşürüz baba.
-güle güle kızım,güle güle oğlum.
-güle güle Gözde,güle güle Hüseyin.

Herkese selam bu bölüm Gözde'nin güzel bir günü geçti diyebilirim zaman da geçti tabiki aile ve Hüseyin için de güzel vakitler ile birlikte su misali akar ömür tıpkı burada olduğu gibi benim hayatım belki de hepinizin ömrü bir su misali gibi geçmiştir( Orhan Ölmez'in şarkısı) neyse şimdiden veda konuşması yapmayacağım vakti geldiğinde yaparım okumayı,oy vermeyi, yorum yapmayı unutmayın.

İyiki Varsın Kardeşim 😘❤️

37.bölümde görüşmek üzere.