Tae P.O.V.
මන් හෙමින් හෙමින් ඒ මනුස්සයා ගාවට ගියා. එයාගෙ උස් පහත් වෙන පිට එයා තාමත් හුස්ම ගන්නවා කියන්න සාක්ෂි දැරුවා. එයා හිටියෙ මුල්ලට වෙලා කකුල් දෙක අස්සෙ ඔළුව ගහගෙන... මන් හෙමින් හෙමින් එයා ගාවට කිට්ටු වෙලා එයාගෙ පිටට අත තිබ්බා.
එයා ගැස්සුණා...
මට ඒක දැණුනා.
ඊළග තත්පරේදි එයා ඔළුව උස්සලා මන් දිහා බැලුවා.
බෝල ඇස් දෙකක්... කදුළු පිරිලා ඒ ඇස් වල. එයා බයවෙලා හිටියෙ. මන් ඒ ඇස් වල මොහොතකට අතරමං උනා.
ඒත් එක්කම හයියෙන් විදිල්ලක් කෙටුවා...
මන් දිහා ඒ බෝල ඇස් වලින් බලන් හිටපු එයා ආයෙමත් විදුළි කොටනවත් එක්ක කන් දෙකත් අත් දෙකෙන් වහගෙන ආයෙමත් මුල්ලට ගුළි උනා...
මට කරන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ. මන් කළේ එයා දිහා බලාගෙන හිටපු එක විතරයි.
සැරෙන් සැරේට එයාගෙන් ඇහුණ ඉකියත් එක්ක මට තේරුණේ එක දෙයයි...
එයා අඩනවා.......!!!
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
පැය භාගයක් විතර එහෙම වැහැලා අන්තිමේදි පෑයුවා.. ගෝශ්...!! ඇති යන්තන් දැන් ගෙදර යන්න පුළුවන්..
ඒත්... අර මනුස්සයා.....
"හලෝව්, Excuse Me මේ... වැස්ස ඉවරයි... ඔයාට පුලාන්ද යන්න..."
මෙච්චර වෙලාවක් කකුල් දෙක අස්සෙ ඔළුව ගහන් හිටපු එයා මන් දිහා බැලුවා. ඒ බැල්මට මන් ගැස්සුණේ නෑ කිව්වොත් බොරුවක්..
කිසිම දෙයක් නොකියා කැප් එකකුයි සන්ග්ලාස් දෙකකුයි දාගෙන ඒ මනුස්සයා එතනින් ගියේ හරියට දැන් පැය භාගෙකට කලින් අඩ අඩ හිටියෙ එයා නෙමේ වගේ...
අනික මේ කළුවරේ සන්ග්ලාස් දෙකක් ?????
එක වචනයක් කතා කරන්න තිබ්බෙ නෑද මන් අහන්නෙ ☹️
නිකමට හිනාවෙන්න....
දත්සැට් එක නැද්ද දන්නෑ.... ☹️
ආශ්... ඒ මිනිහටනම් පිස්සු...!!!
°
°
°
°
°
<€¢>
අවුල් වගේද කතාව...
අවුල්නම් කෙලින්ම කියන්න.... මන් වෙනස් කරන්නම්.. නැත්තන් නවත්තන්නම්.... ☹️
