Insanely (Completed)

-9-

Unicode

ကျွီ...

တံခါးချပ်ဟာ အသာအယာပွင့်ဟလာပြီး အထဲကလူသည်လဲ အလျင်လိုခြင်းမရှိပါဘဲ အေးဆေးစွာဖြင့်သာ အခန်းပြင်သို့ထွက်လာ၏။ ထိုလူက တံခါးကိုခပ်ဖြေးဖြေးပြန်ပိတ်လိုက်ပြီးနောက် တံခါးချပ်ဆီမျက်နှာမူလို့ သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်က ကိုင်းမဲမျက်မှန်ကို လက်နဲ့ပင့်တင်လိုက်သည်။ ကနဦးက ဘေးခွဲအနေအထားနဲ့ အနောက်ဘက်ဆီ လှန်ဖီးထားတဲ့ဆံပင်တွေက အခုတော့ နဖူးပြင်ပေါ် ခပ်ဝဲဝဲကျလို့နေ၏။

ပြင်လို့ဆင်လို့ပြီးစီးတော့ ကုန်းကျွင့်က အနောက်ဘက်ဆီသို့ ရင်ခုန်စွာဖြင့် ချာခနဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာက ချီးကျူးခံရဖို့ ၊ အကောင်းပြောခံရဖို့ အသင့်ပြင်ပြီးသားအနေအထားနှင့်။ သူက ချစ်ရသူရဲ့ဆန္ဒသေးသေးလေးကို လိုက်လျောပေးခဲ့ပြီလေ။

သို့ပေမဲ့ ချစ်ရသူအနားဆီ ရောက်သွားချိန်မှာတော့ တစ်စုံတစ်ရာက ထူးဆန်းနေမှန်း ချက်ချင်းသတိထားမိသွားရ၏။

"ဟန့်!"

စူးစမ်းသလိုမျက်လုံးတွေနဲ့ခေါ်သံပြုလိုက်တော့ မျက်စိရှေ့ကအလှတရားလေးက ချွေးတွေရွှဲနေသည့်ကြားကပင် အနည်းငယ်တုန်ရီစွာဖြင့် ပြန်ထူးလာသည်။

"ဟင်?"

"ဘာဖြစ်လို့ ေချွးတွေဒီလောက်တောင်ထွက်​ေနရတာလဲ?"

မောဟိုက်နေခဲ့သည့်တိုင် ၊ လေကို အလုအယက်ရှူရှိုက်ပစ်ချင်ခဲ့သည့်တိုင်.. အရှေ့တည့်တည့်မှာ ဒူးကွေးကာထိုင်ရင်း မိမိဆီကြည့်နေတဲ့ကုန်းကျွင့်ကြောင်​့ ကျန်းကျယ်ဟန့်က အသက်ရှူနှုန်းကိုမမြန်စေရန် မနည်းကြီး ကြိုးစားပမ်းစားချုပ်တည်းထားရသည်။

ဝဲဘက်ရင်အုံဟာ သိသာမြန်ဆန်လွန်းစွာဖြင့် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေခဲ့ပြီး ၊ ဆံသားစပ်က ချွေးတို့ဟာ နဖူးဆီ ၊ နားသယ်စပ်ဆီသို့ စီးကျလို့နေ​ပြန်၏။

"အိုက်လာလို့ပါ...ဟန့်က နဂိုထဲက ချွေးအရမ်းထွက်တတ်တဲ့သူမှန်း မောင်လဲသိရဲ့သားနဲ့"

အတတ်နိုင်ဆုံး လေသံကိုထိန်းကာ မုသားဆိုလိုက်ပြီး ကိုးရို့ကားယားအပြုံးတစ်ခုနဲ့ စကားကိုအဆုံးသတ်လိုက်တော့ တစ်ဖက်က ချက်ချင်းအသံပြုလာသည်။