The God's Last Servant

Chapter 14: Friends?

***

PAGLABAS ni Jossa ng room ni Exodus, nakaabang si Genesis sa labas. Mukhang kanina pa siya roon na naghihintay. He stood up from sitting on the bench when he saw her. Jossa looked at Genesis.

She know she have been rude to him, lately, pero siguro oras na para maging mabait naman siya sa lalaki. Wala naman itong ginagawang masama sa kaniya. Isa pa niligtas siya nito kanina, kaya utang niya kay Genesis ang buhay. Kung hindi siguro dahil sa lalaki, baka kung ano na na ang ginawa sa kaniya ni Erika.

Jossa saw her earlier with sharp metal teeth giving shivers to her spine. Gosh! She didn't know that they would be like that. Isa pa, hindi niya naman talaga kasalanan ang nangyari sa mga ito. She doesn't have an idea about that.

Jossa sighed and tried to down her pride. Genesis and Exodus are seemed fit to be good friends. Parang nakikita niya sa kanila si Roque at Elias, but they have differences, of course. "Ahm, gusto ko lang sana mag-thank you sa kanina."

Napa-iwas pa siya ng tingin sa lalaki sa mga oras na iyon. Ngiting-ngiti kasi ito habang nakatitig pa rin sa kaniya. It's awkward, lalo na at hindi ito nagsasalita. "Wala ka bang sasabihin? I said, thank you."

Napakamot si Genesis sa kaniyang batok at mukhang nahihiya kay Jossa. "Okay lang 'yon. You're always welcome. Ibig sabihin ba nito ay magkaibigan na tayo?"

Wala naman sigurong masama kung magiging kaibigan niya ito. Besides, he is useful too about her plan, pwede niya ritong itanong ang nakaraan nila Exodus at ng Divinity College at Church. Maybe Jossa can gather some hints, saka mabait naman ang dalawa, hindi naman masama na maging kaibigan.

"Pag-iisipan ko, kung pasok ka sa criteria ko," sa halip ay sagot niya. "You still to prove that you are genuine with your intention. Mahirap na at baka nagpapanggap ka lang pala para sa plano mong gawin laban sa akin," dugtong pa ni Jossa.

Napapaawang ang labi ni Genesis sa sinabi niya. She is right. She hit a nerve.

Nagsimula siyang maglakad at sumunod naman si Genesis sa kaniya.

"Hindi, ano kasi." Napakamot na naman si Genesis sa batok nito. "Noong una nang malaman ko na magiging kaklase ka namin ay na curious ako sa 'yo. Lalo na nang malaman ko na nagkatotoo iyong curse sa former classmates mo. Naisipan ko na ang cool siguro kapag may kaibigan akong ganoon. Pero hindi ko inaasahan na nagiging creepy na pala ako sa pangungulit sa iyo. So, I want to say sorry for that. At sa mga masasakit na salitang binitiwan ko noon."

Sumabay ito sa kaniyang paglalakad. Mahahalata naman ang kaseryusuhan niyo sa paghingi sa kaniya ng tawad. Wala naman siyang makikitang bahid ng kaduda-duda sa mga sinabi nito. It seems that he is really like that, she guessed.

"Okay, apology accepted. But it doesn't mean we are already friends," Jossa blurted out while crossing her arms and facing him.

Tumango-tango si Genesis saka napataas pa ng kamay, parang nangangako. Ang weird talaga. "Pwedeng magtanong?"

Tumango si Jossa saka nagsimula ulit na maglakad, sumabay na naman si Genesis sa kaniya.

"Anong ginagawa mo sa kwarto ni Exodus?"

"May tinanong lang ako sa kaniya."

"About saan?"

"About what had happened earlier," deretsa niyang sagot dito dahilan para mapatigil si Genesis.

Because Jossa was curious about how he would react. She stopped and turned around. Her forehead creased when she saw him sigh. He is trying to calm himself. "What's the problem?"

Umiling ito saka nagsimula na maglakad saka huminto malapit sa kinatatayuan niya. He stared at her with those sparkling eyes. It was gray eyes. Ang kay Exodus naman ay blue. Mukhang may mga lahi yata ang dalawang ito. Si Jossa ang unang bumawi sa  pagtitig ni Genesis, kahit kalian hindi niya matagalan ang pagtitig sa lalaki. Ewan niya ba, kung bakit. Para kasing hinuhugot nito ang emosyon niya.

"Alam ko na nalaman mo na ang totoo dahil kay Exodus. Kaya kinakailangan mong mag-ingat, Jossa. Ayaw kong mangyari sa iyo ang tulad na nangyari sa mga iba nating kasama kanina," sabi ni Genesis saka napapikit, halatang-halata na problemadong-problemado ito.

He is transparent.

Tumango si Jossa. She know that will happen to her soon, but she is ready for it. She don't want to die here, not ever. "Why did you end up here, Genesis?"

"Wow, getting to know each other na ba ito, Jossa? Ibig sabihin, tinatanggap mo na ang pakikipagkaibigan ko sa iyo?"

Gosh! Ang kulit ng lalaki! Inirapan niya tuloy ito, but it just made Genesis smile widely.

"Not yet, Genesis."

Malapit na silang dalawa na makarating sa room niya. Wala nang oras si Jossa para hintayin ang sagot nito sa tanong niya. Like she expected, he still didn't answer her question. Na-curious tuloy siya sa kung sino ba talaga ito, at iyong kaibigan rin nitong si Exodus.

"Kita-kits mamaya sa hapunan, future friend," paalam ni Genesis sa kaniya na may pakaway pa.

Jossa rolled her eyes in annoyance. "Whatever, Genesis."

Narinig niya pa itong tinatawag ang pangalan niya nang paulit-ulit hanggang sa maisara na niya ang pinto.

Ang kulit talaga ni Genesis!

PAGKATAPOS ng dinner, pinapunta sila sa Chapel lahat para dumasal. Siguro kapag hindi pa alam ni Jossa ang totoo, magtataka na naman siya sa weird na hawak nilang prayer catalog dahil hindi niya iyon mabasa, tulad ng bible na gawa ng mga ito.

Ang pinagtatakhan niya lang ay kung paano nababasa ng mga kasama niya ang hawak nila? Tuluyan na ba ang lahat na nilamon ng lousy spirit? Nakuha na ba ang mga ito ng kasamaan? Or, is there any possibility that they are here for a long time, that is why they can read those weird carvings?

Jossa gazed at her prayer catalog. She was bowing her head and pretending that she was praying, but it was not. She must be careful with her actions, lalo na at nakatingin sa kaniya ang mga kaklase—mukhang binabantayan sila ng mga ito sa magiging kilos. Naghahanap na naman ng pagkakataon na pumatay.

But Jossa was wrong. They stopped in the middle when one of their colleagues shouted in pain. Kitang-kita nilang lahat kung paano ito saksakin ng isang espada na hawak ni Erika. Nanlalaki ang mga mata ni Jossa habang nakanganga. Umagos ang dugo ng babae sa sahig na puti. Jossa's knees were trembling. She felt inside that her lungs got cold as her stomach. She heard the beat of her chest at rate.

Wala nang buhay ang babae, pero patuloy pa rin itong sinasaksak ni Erika sa tiyan. Wari bang isang bagay lang ang kaniyang biktima. Jossa scanned Erika, and there, she saw nothing in her eyes but hatred. Kitang-kita niya ang gigil nito habang pinapatay ang babae. Tumigil lang si Erika nang lapitan ito ng isang madre.

She followed them with her gaze, and in a short period, their eyes met. Erika stared at her with no emotions. Jossa felt like she was trying to transfer her feeling towards her. After a while, she was crying silently. What was that? Anong ginawa ni Erika? Bakit nakakaramdam siya ng lungkot at pagbigat sa kaniyang dibdib?

Bigla siyang nilapitan ni Sister Helen, habang pinupunasan niya ang luhang walang tigil sa pagtulo. Sister Helen didn't utter any words, but she grabbed Jossa outside of the chapel.

Walang ibang maramdaman si Jossa kundi lungkot, kung anu-ano ang nakikita niya na masyadong masakit sa dibdib. She didn't understand herself. She need to calm down. But how?

Sister Helen stopped not far in the Chapel. She is looking at Joss seriously. Mukhang alam nito kung ano ang nangyayari sa babae sa mga oras na iyon. Nakasunod naman sina Exodus at Genesis sa kanilang likuran. Hindi makapagsalita si Jossa, hindi niya kaya.

Her chest is moving up and down. Her breath becomes heavy. As if there was something trying to hold her breath.

"Genesis and Exodus. Would you please bring her to the clinic? Ako na ang bahala na magpaliwanag sa mga kasama ko," Sister Helen instructed them.

But Jossa's vision became blurry. Mukhang may ginawang hindi maganda si Erika sa kaniya.

Hindi maaari, hindi pa siya pwedeng mamatay!