Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ruhum bir katilin ellerinde acımasızca katledilirken,ölüm sessizliği üzerime çöküyor korkularımı gün yüzüne çıkarıyordu.
Ölen Jungkook değildi.
Ruhumdu.
Geride kalanlar için hayat her zaman zor olur denirdi ama hiç bu kadar zor olacağını düşünmemiştim, beni en çok mahveden belirsizlikti onu gördüğüme emindim ama bir açıklama bulamıyordum bir tarafım soru işaretlerini yanıtlamak yerine sadece Jungkook'a benzeyen biri olduğunu söylüyordu diğer tarafım ısrarla olanlara anlam arıyordu düşünmekten kafayı yiyecektim.
Onunla göz göze gelmiştim, gözlerime uzun sayılacak bir süre kadar bakmıştı tıpkı Jungkook gibi bakan bir yabancı olamazdı.
Kimsenin bana inanmaması kalan son gücümü ve umudumu alıyordu benden..
Derin bir nefes aldım, yattığım koltuktan yavaşca kalktım sarsak adımlarla Jungkook'un odasının kapısını açtım içeri girmeden odadan yükselen parfümünün güzel kokusu burnuma doldu bu kokuyu özlemiştim ama Jungkook'un kokusunu tercih ederdim.
Her zaman ki gibi çok düzenliydi bu kadar düzenli olmayı nasıl başardığını asla anlamıyordum benim odamı dağıtmak için, içinde sadece 5 dakika geçirmem yeterliydi.
Siyahın hakim olduğu odasına kısa bir göz gezdirdim etrafta birlikte çekindiğimiz samimi fotoğraflar vardı kalbim sızlarken içlerinden birine uzandım ilk kar günü çekinmiştik, çok mutluyduk ikimiz de kocaman gülümsüyorduk. O gün ne kadar çok eğlendiğimizi hatırladım saatlerce karın altında kalmıştık eve geldiğimizde soğuktan kıpkırmızı olmuştuk. Burukça gülümsedim, kırmızı yanakları ıslanmış saçlarıyla çok sevimliydi.
Fotoğrafı yerine koyup dolabının kapağını sürükleyerek açtım, kıyafetlerini paylaşmaktan hiç hoşlanmazdı ama bana sesini hiç çıkartmazdı. Aksine kıyafetlerini benim üzerimde görmekten hoşlandığını söylemişti, o gün çok şaşırmıştım böyle bir şey söylemesini beklemiyordum, başta onu kızdırmak için giyiyordum onun bana kızması anlamsızca hoşuma gidiyordu ama ben ne kadar uğraşırsam uğraşıyım çok zor sinirleniyordu.
Nerdeyse hepsini denemiş olduğum kazaklarından bir tanesini aldım ve hızla üzerime geçirdim her zamankinden daha bol gelmişti sanırım zayıflamıştım. Jungkook duysa çok kızardı bir zamanlar kilo vermek için kendimi aç bırakıp sıkı diyet yapıyordum ve normal olarak güçsüz düşmüştüm. O günden sonra fazlaca hassasiyet gösteriyordu. Bana küçük bir çocukmuşum gibi eliyle yemek yedirdiği günleri hatırlamıştım zaman çok hızlı geçiyordu.
İçeriden yükselen ani sesle yerimden sıçradım. Bir şeyler mi devrilmişti, yoksa Jungkook mu gelmişti? Sevinçle odadan çıktım. Salona göz gezdirdiğimde kimse yoktu, tekrar tıkırtılar yükseldi koridorun sonundaki odadan geliyordu.
Minik adımlarla ışığın kendini zor aydınlattığı loş koridorda yürümeye başladım biraz ürkmüştüm kısık bir sesle konuştum.
"Jungkook?"
"Jungkook sen misin?"
Odanın kapısına geldiğimde sesler daha fazla artmıştı yavaşca kapıyı açtım.
